Το ποντίκι που βρυχάται κατάλαβε(;) επιτέλους ότι δεν ιδρώνει το αφτί των λιονταριών. Ο τελευταίος(;) βρυχηθμός του ποντικιού προήλθε από τον κ. Βαρουφάκη με την απειλή για δημοψήφισμα. Εκεί πια οι χώρες-δανειστές μας τα πήραν στο κρανίο και έκλεισαν τη βρύση που μας έδινε ακόμη κάποια εκατομμύρια ευρώ. Γιατί οι αγορές, που ο κ. Τσίπρας –θυμίζω –τις είχε απειλήσει ότι θα παίζει νταούλια για να χορεύουν αυτές πεντοζάλη, τον αγνόησαν με χλευασμούς αφήνοντάς τον μόνο του να αντιμετωπίζει το φάσμα του χορού του Ζαλόγγου ή την αυτοπυρπόληση όπως στο Κούγκι που προτιμά ο ακροδεξιός κυβερνητικός συνεταίρος του.

«Σπαταλήσαμε δύο εβδομάδες συζητώντας ποιος θα συναντήσει ποιον και πού και αυτό είναι καθαρό χάσιμο χρόνου» σχολίασε αγανακτισμένος ο επικεφαλής της ευρωζώνης κ. Ντάισελμπλουμ. Και πρέπει να στερούνται της αίσθησης του γελοίου (το αποδεικνύει και η ενδυματολογική πασαρέλα του ημέτερου νάρκισσου υπουργού των Οικονομικών προς παγκόσμια χλευαστική ενασχόληση) για να μην αντιλαμβάνονται οι κυβερνώντες τα εξής τρία πολύ απλά και ανεπίδεκτα αμφισβήτησης: πρώτον, ότι τελούμε σε καθεστώς Μνημονίου με το οποίο δεσμευθήκαμε εκ νέου στις 20 Φεβρουαρίου με υπογραφή Βαρουφάκη, έπειτα από συνεννόηση Τσίπρα – Δραγασάκη, έστω κι αν το μετονομάσαμε σε πρόγραμμα, γέφυρα, συμβόλαιο και άλλα συνώνυμα και εξίσου δεσμευτικά για την Ελλάδα. Δεύτερον, ότι προϋπόθεση για να συνεχίσουν να μας δίνουν τις εκκρεμούσες δόσεις είναι «να συναινέσουμε στο σύνολο των μεταρρυθμίσεων και να τις εφαρμόσουμε εγκαίρως», δηλαδή πολύ προτού λήξει η τετράμηνη παράταση του νέου Μνημονίου ή όπως αλλιώς θέλει η κυβέρνηση να το ονοματίζει, για να μην καταλάβουν οι Ελληνες που την ψήφισαν ότι βαφτίστηκε το κρέας ψάρι, όπως το αποσαφήνισε από την πρώτη στιγμή ο πάντα θαρραλέος Μανώλης Γλέζος. Και, τρίτον, να κατανοήσουμε επιτέλους ότι η ηρωικά καταργηθείσα τρόικα μετονομάστηκε «θεσμοί». Αυτή θα επεξεργάζεται, όπως πάντα, τις διάφορες μεταρρυθμίσεις σε Βρυξέλλες και κυρίως Αθήνα, όπου και η έδρα των προβλημάτων και τα σχετικά στοιχεία. Αραγε θα φοράνε κουκούλα οι τροϊκανοί Μαζούχ, Γκογιάλ και Κοστέλο για να μην τους βλέπουν οι υπερήφανοι Ελληνες με τους οποίους θα συνεργάζονται ώστε να μην αισθάνονται ταπεινωμένοι; Και πώς καταδέχεται ο κ. Βαρουφάκης να συνεργάζεται φανερά με τον εκνευριστικότερο όλων κ. Τόμσεν;
Υπενθυμίζω επίσης, επειδή ξεχάστηκαν ακόμη και από τον μπουρλοτιέρη κ. Καμμένο, τις απειλές περί διαγραφής του επονείδιστου δημόσιου χρέους, την κατάργηση με έναν νόμο των μνημονιακών νόμων, τις προειδοποιήσεις από τον κ. Τσίπρα ότι όσοι επενδύουν σε αποκρατικοποιήσεις θα χάσουν τα λεφτά τους και άλλα ηχηρά παρόμοια, όπως η παροχολογία των διακηρύξεων της Θεσσαλονίκης, που όμως υπήρξε τόσο αποδοτική σε ψηφοθηρικό επίπεδο για την κατάληψη της εξουσίας με δημοκρατικές διαδικασίες και που ελπίζουμε ότι θα ασκηθεί και θα διατηρηθεί επίσης με δημοκρατικές διαδικασίες.
Πάντως ένα είναι μάλλον βέβαιον: ότι προς το παρόν οι δανειστές μας για λόγους ευρωπαϊκής αλληλεγγύης θα συνεχίσουν να μας παρέχουν χρηματοδοτικό οξυγόνο, έστω και με το σταγονόμετρο, για να αποτραπεί η πτώχευση.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ