Να θυμηθούμε πώς ιδρύθηκαν ορισμένα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Σε κάποιες απομακρυσμένες περιοχές οι προύχοντες, δηλαδή ο δήμαρχος, ο βουλευτής, ο εργολάβος κατέληγαν σε πρόταση για την ίδρυση σχολών επειδή αυτές τονώνουν την τοπική οικονομία. Η ανέγερση και η συντήρηση του κτηρίου εξασφαλίζουν θέσεις εργασίας. Οι ιδιοκτήτες ακινήτων, τα οβελιστήρια, τα ψιλικατζίδικα αυξάνουν τα κέρδη τους. Μερικές εκατοντάδες νέοι άνθρωποι που κυκλοφορούν και ξοδεύουν βελτιώνουν αισθητά την οικονομία μιας μικρής πόλης. Αυτό είναι το μείζον που θα κληθεί να αντιμετωπίσει το υπουργείο Παιδείας στην αναδιάρθρωση της ανώτατης παιδείας.
O γενικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας Δημήτρης Χασάπης προανήγγειλε την κατάργηση των ΤΕΙ και ένταξη όσων πληρούν τα ακαδημαϊκά κριτήρια σε Πανεπιστήμια. Οσα δεν πληρούν τα κριτήρια θα ενσωματωθούν σε Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης. Θα γίνουν όλα βάσει του «βρετανικού μοντέλου», είπε. Προς ώρας μπορούμε να κάνουμε υποθέσεις: άραγε η ένταξη στα πανεπιστήμια θα σημάνει και μετεγκατάσταση των σχολών; Τα πανεπιστήμια έχουν έδρα σε μεγάλες πόλεις, κάποια από τα ΤΕΙ σε μικρές.
Ας δούμε ορισμένους ενδεικτικούς αριθμούς.
Στο ΤΕΙ Μεσολογγίου εισάγονται περίπου 1.100 σπουδαστές ετησίως, στο ΤΕΙ Καβάλας 1.500. Ο κύκλος σπουδών διαρκεί 4 χρόνια όμως είναι ελάχιστοι όσοι τελειώνουν στην ώρα τους. Οι περισσότεροι ξεπερνούν την εξαετία. Από στοιχεία που έστειλαν οι διοικήσεις των σχολών στο υπουργείο Παιδείας για το ακαδημαϊκό έτος 2008 – 2009 προέκυπτε ότι από τους 147.850 ενεργούς σπουδαστές πήραν πτυχίο 19.660. Από αυτούς οι 8.367 χρειάστηκαν για να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους πάνω από έξι χρόνια.
Να δούμε λοιπόν πόσα ξοδεύουν οι σπουδαστές, δηλαδή πόσα αφήνουν στην πόλη. Εκείνοι που ζουν σε φοιτητικές εστίες δαπανούν περί τις 5.500 ευρώ το χρόνο. Οσοι ενοικιάζουν κατοικία, ξοδεύουν από 9.000 ως 14.000 ετησίως. Να κάνουμε τον λογαριασμό. Πόσοι είναι οι φοιτητές; Εισακτέοι πόλης όπως αναφέρθηκαν άνωθεν επί τέσσερα έτη. Μήπως να υπολογίσουμε, έτσι για το σκόντο, ότι μόνο οι μισοί μετακόμισαν εκεί; Πολλαπλασιάζουμε με το μίνιμουμ των δαπανών και βλέπουμε ότι ο τζίρος που προκύπτει είναι παράγοντας ευδαιμονίας για τη μικρή πόλη. Είναι λόγος για να χιμήξουν οι κάτοικοι του νομού στον υπουργό, στον υφυπουργό, στον πρωθυπουργό. Είναι πολλά τα εκατομμύρια…
Το δεύτερο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει το υπουργείο Παιδείας είναι οι μετατάξεις των διδασκόντων, από τα ΤΕΙ στα πανεπιστήμια. Ο γενικός γραμματέας λέει ότι οι εκπαιδευτικοί θα ενταχθούν όλοι στην πανεπιστημιακή βαθμίδα, ανεξάρτητα αν το ΤΕΙ τους ενταχθεί στην πανεπιστημιακή βαθμίδα ή στα ΙΕΚ. Και επισημαίνει ότι ούτε στο Πανεπιστήμιο είναι όλοι καθηγητές, αλλά καταλαμβάνουν βαθμίδες ανάλογα με τα προσόντα τους. Εξαιτίας αυτού θα υπάρξουν αντιδράσεις ένθεν κι ένθεν. Πόσοι έχουν διδακτορικό, πόσοι είναι καθηγητές λόγω εμπειρίας και εξειδίκευσης, πόσοι ήταν αρχηγοί ιδρύματος και θα βρεθούν στην κατώτερη βαθμίδα, ποιοι συμμετείχαν σε προγράμματα και τα λοιπά και τα λοιπά.
Καλό είναι λοιπόν το βρετανικό μοντέλο όταν εφαρμόζεται στη Βρετανία. Στα καθ΄ ημάς θα υπάρξουν ορισμένα εμπόδια, ορισμένες διαφοροποιήσεις, εν ολίγοις έχει να γίνει ο χαμός.
