Η κυβέρνηση στην αφετηρία της, έχει τέσσερα ισχυρά πλεονεκτήματα, που τηρουμένων των αναλογιών, είχαν μόνο ο Κ. Καραμανλής το ’74 και ο Α. Παπανδρέου το’81.

* Η Ε. Ε. εγκαταλείπει την καταστροφική λιτότητα (1,06 τρις ευρώ ρευστότητα από Ε.Κ.Τ. ,320 δις ευρώ το αναπτυξιακό πακέτο Γιούνκερ).

* Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κυρίως και στην συνέχεια οι κυβερνήσεις ΝΔ -ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ μάζεψαν τα τραγικά δημοσιονομικά βάρη και κυρίως το έλλειμμα, τόσο της γενικής κυβέρνησης, όσο και το πρωτογενές. Η σημερινή κυβέρνηση βρήκε πρωτογενές πλεόνασμα, που πριν τις εκλογές δεν αποδεχόταν, ενώ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βρήκε πρωτογενές έλλειμμα 24 δις ευρώ και 36 δις ευρώ της γενικής κυβέρνησης. Την μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος, κυρίως διαπραγματεύεται, για να χρηματοδοτήσει σημαντικό μέρος του προεκλογικού της προγράμματος, και καλά κάνει.

* Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, εξουθενωμένη από την σκληρή λιτότητα, δείχνει να είναι ευχαριστημένη με την ικανοποίηση και μικρού μέρους των προεκλογικών υποσχέσεων της νέας κυβέρνησης.

* Οι πολιτικοί της αντίπαλοι ,είναι απαξιωμένοι και δεν φαίνεται να μπορούν να ανασυγκροτήσουν τις δυνάμεις τους.

Ταυτόχρονα όμως η Κυβέρνηση έχει και τρείς μεγάλους αντιπάλους:

* Τον εαυτό της

* Τις υψηλές προεκλογικές της υποσχέσεις

* Την αντιπαραγωγική οικονομία και το ανάλογο κράτος.

Γι’ αυτό χρειάζεται υπευθυνότητα και πολύ δουλειά από όλους και κυρίως από την Κυβέρνηση. Χρειάζεται, εκτός από την διαπραγμάτευση, για τους δημοσιονομικούς στόχους, και πολιτικές για την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.

Οι διαφορές ανάμεσα στην Ελληνική κυβέρνηση και τους εταίρους και δανειστές είναι μεγάλες. Δεν φαίνεται σήμερα ,ή τις επόμενες ημέρες ,να υπάρξει συνολική συμφωνία . Μέχρι το Καλοκαίρι, θα έχουμε ΑΛΑ ΚΑΡΤ ,πολλές συμφωνίες, γιατί:

* Η Χώρα χρειάζεται ,κυλιόμενες επιμέρους συμφωνίες ,για την διαχείριση των καθημερινών της υποχρεώσεων .

* Η Ε.Ε. δεν εγκαταλείπει το βασικό της πρόγραμμα και τους μηχανισμούς ελέγχου.

* Και οι δύο πλευρές ,δεν θέλουν το «ατύχημα», που θα κάνει πολύ επώδυνη την συνέχεια και για τις δύο πλευρές και κυρίως για την Ελλάδα.

Η Ελληνική κυβέρνηση, καλά κάνει και συνεχίζει να απαιτεί μια καλύτερη συμφωνία. Θέλω όμως να πιστεύω, ότι έχει σχέδιο για την συνέχεια και γνωρίζει τα όρια της ελληνικής οικονομίας. Η χώρα όμως και η οικονομία, δεν πρέπει να μπουν σε κατάσταση ακινησίας, γιατί τα αποτελέσματα ,θα είναι εξίσου επιζήμια με το «ατύχημα».

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης πρέπει να στηρίξουν τις κυβερνητικές προσπάθειες. Πρέπει ταυτόχρονα, παίρνοντας υπόψη τα νέα ευρωπαϊκά και εσωτερικά δεδομένα, να διαμορφώσουν τις δικές τους προτάσεις. Οι τακτικές τους επιλογές πρέπει να στηρίζονται κυρίως σε ένα δικό τους συγκροτημένο, μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και όχι τόσο στην αποκάλυψη των προεκλογικών και μετεκλογικών αντιφάσεων της κυβέρνησης, που ούτως ή άλλως είναι εμφανείς και ήταν αναμενόμενες.

Οι δυνάμεις της προοδευτικής αντιπολίτευσης, πρέπει να αποτρέπουν την κοινωνική και πολιτική πόλωση. Να επανασυνδεθούν με τα κοινωνικά στρώματα, που επιζητούν την σταθερότητα, την παραγωγική και εξωστρεφή ανασυγκρότηση της οικονομίας και την κοινωνική συνοχή.

Ο χώρος του πολιτικού κέντρου και της Μεταρρυθμιστικής Σοσιαλδημοκρατίας πρέπει άμεσα να εξυγιανθεί και να ανασυγκροτηθεί, για να αποκτήσει το πολιτικό σύστημα, νέες δημιουργικές ισορροπίες, που θα εγγυηθούν την σταθερότητα και την ομαλότητα στην χώρα. Οι προσωπικές και εγωκεντρικές επιλογές που κυριαρχούν, πρέπει να αντικατασταθούν με συλλογικές, ανοιχτές και ενωτικές πρωτοβουλίες.

Το τετράμηνο της προσωρινής συμφωνίας, μεταξύ της Κυβέρνησης και των Εταίρων – Δανειστών, ημερολογιακά είναι πολύ μικρό, αλλά πολιτικά θα είναι πολύ μεγάλο και καθοριστικό.

* Ο κ. Γιάννης Μαγκριώτης είναι πρώην υπουργός του ΠαΣοΚ.