Η βιασύνη με την οποία έσπευσε ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών – κατ εντολήν προφανώς του κ.Σόϊμπλε – να απορρίψει το ελληνικό αίτημα για παράταση της συμφωνίας, είναι χαρακτηριστικό δείγμα κακοπιστίας και ηγεμονικής συμπεριφοράς. Ένα αίτημα που ο εκπρόσωπος του κ. Γιουνκέρ το χαρακτήρισε ««θετικό σημάδι το οποίο, μπορεί να ανοίξει το δρόμο για έναν λογικό συμβιβασμό» ενώ ακόμα και ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας κ.Γκάμπριελ σε αντίθεση με τον κ.Σόϊμπλε το χαρακτήρισε «ως σημείο εκκίνησης για διαπραγματεύσεις και όχι να τις απορρίψουμε εκ των προτέρων δημόσια».
Προφανώς υπάρχουν προβλήματα για την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων, προφανώς υπάρχουν θέματα που πρέπει να συζητηθούν,αλλά η εκ των προτέρων απόρριψη υποδηλώνει μια εμμονική πολιτική συμπεριφορά από τον γερμανό υπουργό Οικονομικών. Πολύ περισσότερο που η επιστολή του κ.Βαρουφάκη, που σε μεγάλο βαθμό συντάχθηκε με τη συνεργασία των ευρωπαϊκών θεσμών, αποδέχεται πλέον το σύνολο σχεδόν των απαιτήσεων που είχαν τεθεί στις προηγούμενες διαβουλεύσεις.
Η Ευρώπη έχει προχωρήσει μπροστά μέχρι σήμερα, μέσα από επίπονες διαπραγματεύσεις και διαρκείς συμβιβασμούς αντιτιθέμενων συμφερόντων. Ο ρόλος της Γερμανίας είναι πράγματι σημαντικός, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι παντού και πάντοτε πρέπει να επιβάλλονται οι απόψεις της ηγεσίας της. Πολύ περισσότερο που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν φαίνεται να είναι ομόθυμες, ως προς την τιμωρητική διάθεση που επιδεικνύει ο κ.Σόιμπλε.
Είναι ευθύνη βέβαια και των άλλων ευρωπαϊκών δυνάμεων στο σημερινό Eurogroup να συμβάλλουν στην επίτευξη του αναγκαίου και για τη χώρα μας, αλλά και για την Ευρώπη, συμβιβασμού. Η ελληνική κυβέρνηση έκανε ένα σημαντικό βήμα υποχώρησης από τις διακηρυγμένες θέσεις της. Μπορεί και πρέπει η Ευρώπη να κάνει ένα μικρό βήμα πίσω προς το συμφέρον όλων
ΤΟ ΒΗΜΑ
