Προεκλογικά, εγχώριοι και ξένοι αναλυτές, απέδιδαν το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ ως ένα «ασκέρι συνιστωσών», τον παρουσίαζαν ως κόμμα χωρίς συνοχή και σχέδιο, χωρίς εκπροσωπήσεις ξεχωριστές πέρα από εκείνη του χαρισματικού για ορισμένους κ. Τσίπρα.
Οι ξένοι ιδιαίτερα που δεν έχουν πολλές παραστάσεις της ελληνικής πολιτικής τον συνέκριναν με το κόμμα Πέντε Αστέρων του ιταλού Μπεμπέ Γκρίλο ή με το αμερικανικό κίνημα κατά της Γουόλ Στρήτ.
Η ταχεία ωστόσο συγκρότηση της κυβέρνησης και ιδιαιτέρως η δομή, το σχήμα της και οι επιλογές των προσώπων πολλούς εξέπληξαν. Η κυβέρνηση που παρουσίασε ο κ.Τσίπρας είναι σχεδιασμένη με χαρτί και με μολύβι, το πυραμιδικό της σχήμα δεν προέκυψε τυχαία, προφανώς απαίτησε πολλές εργατοώρες και προετοιμασία σε ανύποπτο χρόνο.
Ανεξαρτήτως πως θα εξελιχθεί, η συγκρότησή της είναι αποτέλεσμα ώριμης σκέψης, επαρκούς κατανόησης των διαχρονικών ελληνικών προβλημάτων διακυβέρνησης και προϊόν ενός σχεδίου αποτελεσματικής κατανομής και ελέγχου δυνάμεων.
Επίσης, οι επιλογές μόνο του ποδαριού δεν είναι. Η τοποθέτηση του Γιάνη Βαρουφάκη στην κορυφή της διαπραγμάτευσης εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ορθή.
Ο νέος υπουργός Οικονομικών, παρά τις όποιες αντιρρήσεις μπορεί να έχει κανείς, με τον αντικομφορμισμό που τον διακρίνει, τα καλά αγγλικά, την γνώση, αλλά και τις γρήγορες αντιδράσεις του, κατάφερε σε ελάχιστο χρόνο να κερδίσει τη διεθνή κοινή γνώμη, κατέστησε το ελληνικό πρόβλημα σαφές σε όλο τον κόσμο και την Πέμπτη έδειξε ότι μπορεί να σταθεί με επάρκεια απέναντι στον Σοιμπλε. Τον έφερε σε δύσκολη θέση μέσα στην έδρα του, όταν αναφέρθηκε στον κίνδυνο του ναζισμού και όταν δεν δίστασε να επικρίνει τη Γερμανία για την προστασία που παρέχει στον κ. Χριστοφοράκο, σε ένα πρόσωπο που κατέχει εξέχοντα ρόλο στην επικράτηση κλίματος διαφθοράς στη χώρα μας.
Ακόμη δεν μπορεί να προσπεράσει κανείς την τοποθέτηση του Νίκου Κοτζιά στο υπουργείο Εξωτερικών, ενός προσώπου που ξέρει γράμματα, πολιτική, ιστορία και διπλωματία, είναι σε θέση να χειρισθεί σύνθετες υποθέσεις και είναι ικανός να σηκώσει ανάστημα απέναντι σε ομολόγους ισχυρών χωρών. Ηδη οι πρώτες πράξεις του συζητούνται και προκαλούν το ενδιαφέρον.
Η επιλογή του Γιάννη Δραγασάκη επίσης, στη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και συντονιστή των οικονομικών υπουργείων φανερώνει σοφία και γνώση της ανάγκης στενής παρακολούθησης.
Αλλά και της κυρίας Βαλαβάνη η επιλογή δεν είναι αδιάφορη. Πρόκειται για πρόσωπο αξιόλογο, με καλλιέργεια, γνώση και ισχυρό κώδικα αξιών.
Ακόμη και του κ. Λαφαζάνη η τοποθέτηση σε τόσο νευραλγικό και μεγάλο υπουργείο φανερώνει αν μη τι άλλο τόλμη και οξυδέρκεια, καθώς θέτει τον ηγέτη της αντιπολίτευσης του κόμματος προ μεγάλων ευθυνών.
Και υπάρχουν και τόσοι άλλοι με ρόλους και ειδικές αποστολές που ξεχνάμε ή καλύτερα ο χώρος δεν επιτρέπει να περιγράψουμε.
Αλλά και πέραν των προσώπων η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίσθηκε από την πρώτη στιγμή με θέσεις, αντιλήψεις και επιχειρήματα που όχι μόνο δεν είναι εύκολα μαχητά, αλλά αντίθετα διαπερνούν την κοινωνία, μπορούν να προβληθούν εκτός των συνόρων, να γίνουν κατανοητά και να επηρεάσουν ακόμη και πολίτες άλλων χωρών.
Χωρίς πολλά – πολλά, μας αρέσει, δεν μας αρέσει, ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε εντυπωσιακά γρήγορα ότι δεν είναι ασκέρι, ούτε εύκολα διαχειρίσιμο κόμμα.
Μπορεί να ενσωματώνει πολλές από τις παθογένειες της ελληνικής πολιτικής, να συγκεντρώνει επίσης στις τάξεις του πολλά από τα κουρέλια της Αριστεράς και του ΠαΣοΚ, αλλά εντέλει διαθέτει δυνάμεις, έχει πόθο και σκοπό και αν δεν καταληφθεί από της εξουσίας τα πάθη μπορεί όντως να παίξει θετικό ρόλο.
Επίσης ας μην υποτιμούν ορισμένοι την εργασιομανία των παλαιών κομμουνιστών, το αίσθημα ευθύνης και καθήκοντος που τους διακρίνει και την ανάγκη επιβεβαίωσης που τους καταδιώκει.
Αν μάλιστα αποβάλλουν τον μανιχαισμό, αυτή την απλοϊκή προσέγγιση ανάμεσα στο καλό και στο κακό που τους χαρακτηρίζει, μπορούν να αποδώσουν πολύ περισσότερα από όσα η ελληνική κοινωνία αναμένει.
