Η πρώτη μέρα των υπουργών στα υπουργεία, ήταν σαν την πρώτη μέρα των παιδιών στο σχολείο.

Το ένα παιδάκι φοβάται και ψάχνει την μαμά του. Το άλλο σκαρφαλώνει στα κάγκελα και κινδυνεύει να φάει τα μούτρα του. Κι ο ξύπνιος της τάξης, προσπαθεί να εντυπωσιάσει τα κορίτσια!

Ο καθένας κάνει του κεφαλιού του, μέχρι να φανεί …ο δάσκαλος και να επιβάλλει την τάξη!

Κάτι αντίστοιχο έγινε και χθες.

Ο φοβισμένος Στρατούλης διαβεβαίωσε ότι δεν θα μειωθούν οι συντάξεις, αποσιωπώντας ότι ο ίδιος έταζε προεκλογικά αύξηση των συντάξεων στα επίπεδα του 2009.

Ο Πανούσης απομάκρυνε τα κάγκελα από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και τις «κλούβες» των ΜΑΤ από τα υπουργεία, αλλά ομολόγησε ότι οι αστυνομικοί δεν θα προσέρχονται άοπλοι στις πορείες.

Κι ο Βαρουφάκης ανακοίνωσε ότι δεν προσλάβει συμβούλους, για να βρεθούν τα κονδύλια να επαναπροσληφθούν οι απολυμένες καθαρίστριες.

Για μια ακόμη φορά οι νέοι υπουργοί γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να υλοποιήσουν τα σημαντικά από αυτά που υποσχέθηκε η παράταξή τους. Και προσπαθούν να μας εντυπωσιάσουν με τα ασήμαντα.

Όπως οι δήμαρχοι που δεν μπορούν να φτιάξουν τους δρόμους και το ρίχνουν τα πυροτεχνήματα.

Χθες λοιπόν ήταν μια μέρα γεμάτη πυροτεχνήματα. Από αυτά που ανάβουν εντυπωσιακά, αλλά σβήνουν γρήγορα και ξεχνιούνται ακόμη πιο γρήγορα.

Οι υπουργοί χαίρονται το αξίωμά τους όπως τα παιδιά χαίρονται την χαρά του διαλείμματος. Μέχρι να φανεί ο δάσκαλος…

Αλλά ο δάσκαλος έρχεται την Πέμπτη. Κι άλλος δάσκαλος θα φανεί την Παρασκευή.

Για να θυμίσουν στα παιδιά ότι απαγορεύονται οι αταξίες.

Αφήστε λοιπόν τα παιδιά να παίξουν.

Να χαρούν μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι…​