Τι είναι ο Πάνος Καμμένος; Για να χρησιμοποιήσουμε μια τρέχουσα έκφραση είναι «καμένος». Είναι καμένος και ψεκασμένος. Πλην όμως υπήρξε σαφής σε κάτι: ήταν αντίθετος με τα αντιλαϊκά μέτρα των μνημονίων. Δεν αμφιταλαντεύτηκε ποτέ σε αυτό το ζήτημα. Τώρα, για το αν ταιριάζει αυτό το μόρφωμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων με το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα, υπάρχει απάντηση: όχι δεν ταιριάζει. Είναι λύση ανάγκης. Ας δούμε ποιες ήταν οι εναλλακτικές επιλογές για τον καινούργιο πρωθυπουργό.

Ο Τσίπρας θα μπορούσε να επιστρέψει την εντολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να περιμένει την άγονη γύρα μεταξύ των άλλων κομμάτων (με 149 έδρες στον ΣΥΡΙΖΑ δεν προκύπτει καμία άλλη συμμαχία) και να ξαναπάει σε εκλογές. Θα προέκυπταν περίπου τα ίδια αποτελέσματα, δεν θα σχηματιζόταν κυβέρνηση και θα γινόμασταν Βέλγιο χωρίς να είμαστε Βέλγοι – εκεί δεν είχαν κυβέρνηση για ένα χρόνο αλλά το κράτος λειτουργούσε.

Ο Τσίπρας θα μπορούσε να κάνει πρόταση συνεργασίας στη Νέα Δημοκρατία , να πει ότι θα σχηματίσουν κυβέρνηση εθνικής ανάγκης. Κατόπιν θα αναζητούσε ένα λάκκο να κρυφτεί για το υπόλοιπο της ζωής του. Να σημειωθεί ότι ακόμη κι αν με κάποια παράδοξη, τρελή επιχειρηματολογία έτεινε χείρα συνεργασίας στον Σαμαρά, εκείνος θα έλεγε όχι. Ο πρώην πρωθυπουργός έχει δυσανεξία στον Αλέξη εξ ου και απέφυγε να τον καλωσορίσει στο Μέγαρο Μαξίμου.

Για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ δεν το συζητάμε. Είναι η Γαβριέλα της πολιτικής ζωής. Για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν, η Γαβριέλα υπήρξε η πιο διάσημη και συμπονετική εταίρα της μεταπολεμικής Αθήνας. Με τέτοια συμμαχία θα εξευτελιζόταν και το πρώτο κόμμα και το πρόθυμο κόμμα.

Ο Τσίπρας θα μπορούσε να προτείνει συνεργασία στο Ποτάμι αλλά και εκεί καταγράφονται σοβαρά ζητήματα. Η έλλειψη προσανατολισμού, το αριστεροφιλελεύθερο κράμα, είναι πιο προβληματικό για συνεργασία συγκρίνοντας με τον εκπρόσωπο της πατριωτικής Δεξιάς. Να προσθέσουμε εδώ την καχυποψία του ΣΥΡΙΖΑ για το κόμμα που υποτίθεται ότι ιδρύθηκε με εντολή των εργολάβων του κατεστημένου.

Πάμε παρακάτω. Θα μπορούσε ο Τσίπρας να προτείνει συνεργασία στο ΚΚΕ εάν ο Περισσός δεν του είχε κλείσει την πόρτα στα μούτρα πριν και μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων.

Εν ολίγοις ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορούσε να ανακατεύει τα χαρτιά του επί εβδομάδες, να επιτρέψει ατέρμονες συζητήσεις και να χάσει πολύτιμο χρόνο. Αντ΄αυτού έκανε επιλογή σταθερότητας. Σέβεται τις κόκκινες γραμμές για τα εθνικά θέματα και προχωρά αποφασιστικά παρακάτω. Επιλέγει να βάλει νερό στο κρασί του αντί να μεθύσει από την εξουσία. Τούτο είναι δείγμα σοβαρότητας.