Έχει λόγο ο καθένας από μας να φοβάται μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Θα μας βγάλει από το ευρώ, ο Αλέξης Τσίπρας; Αυτά τα ερωτήματα βομβαρδίζουν τον πολίτη. Παρατηρώντας κανείς ψύχραιμα τα πράγματα, βλέπει ότι παρά τις εσωκομματικές διαφωνίες, ο βασικός κορμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο παλιός Συνασπισμός ή ακόμη παλιότερα, το ΚΚΕ εσωτερικού.

Ένας πολιτικός χώρος με σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό,ο οποίος μάλιστα είχε κατηγορηθεί έντονα για τις θέσεις του αυτές, από άλλους σχηματισμούς της αριστεράς.Υπάρχουν κοινωνικές ομάδες μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, που θα είχαν συμφέρον να φύγουμε από το ευρώ; Ο κάθε πολίτης γνωρίζει ότι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν δίνουν γραμμή μεγαλοξενοδόχοι στους οποίους πιθανόν θα συνέφερε να εισπράττουν σε συνάλλαγμα και να πληρώνουν το προσωπικό τους σε δραχμές. Ούτε στην ηγεσία του υπάρχουν και καθορίζουν την πολιτική του μεγαλοβιομήχανοι με εργοστάσια εντάσεως εργασίας.

Αντίθετα το σύνολο των στελεχών και των μελών του θα καταβαραθρώνονταν οικονομικά, αν φεύγαμε από το ευρώ. Οι οικονομολόγοι, οι οποίοι απαρτίζουν το επιτελείο του, δεν είναι ούτε άπειροι, ούτε χαμηλού επιπέδου. Πολλοί από αυτούς, δεν οφείλουν την πανεπιστημιακή τους καριέρα στο ισχυρό σύστημα πατρωνίας, το οποίο εφάρμοσαν ,κυρίως,τα δύο κυβερνητικά κόμματα. Είναι διεθνώς γνωστοί, έχουν εξαιρετικά βιογραφικά και πρωταγωνίστησαν στην απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων από την Ελλάδα.

Παρά το κλίμα φοβίας, που δημιουργήθηκε τον τελευταίο μήνα οι Έλληνες δεν έδειξαν ιδιαίτερη διάθεση να αποσύρουν τις καταθέσεις τους, όπως έκαναν πριν λίγα χρόνια.

Οι φόβοι που εκφράζονται για “grexit”, συνδέονται περισσότερο με την γερμανική διάθεση να επιβάλλει αρεστούς πολιτικούς.Αναταράξεις προκαλεί και το παλιό πολιτικό κατεστημένο, μέσα σ’ένα κλίμα έντονης προεκλογικής αντιπαράθεσης.
Αντίθετα, τι έχει ο πολίτης να περιμένει, από την κυβέρνηση Σαμαρά; Είναι γνωστό ότι ο υπουργός Οικονομικών δεν έφερε αντίρρηση στις απαιτήσεις της τρόϊκας για νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων. Ρωτάται ευθέως ο καθένας από εμάς: Θα μπορέσει να ζήσει με ακόμη μικρότερο μισθό ή σύνταξη; Θα αντέξει η επιχείρησή του μεγαλύτερη μείωση μισθών και συντάξεων και την ύφεση, που θα τις συνοδεύει;

Κανένας δεν μας ενημερώνει για τις επιπτώσεις στο ΑΕΠ των νέων μέτρων της τρόϊκας. Είναι γνωστό, ότι η γερμανική συνταγή δημοσιονομικής πειθαρχίας έφερε την χώρα στη μεγαλύτερη ύφεση παγκοσμίως. Τι δυνατότητα αντίστασης στις γερμανικές απαιτήσεις θα έχει ο Αντώνης Σαμαράς αν οφείλει την επανεκλογή του στους έξωθεν εκφοβισμούς; Κυβέρνηση Σαμαρά παρά τους προεκλογικούς βερμπαλισμούς, σημαίνει πλήρη υποταγή στα γερμανικά σχέδια και κατά συνέπεια νέα ισχυρή ύφεση.

Πρόκειται για μια συνταγή η οποία θα οδηγήσει σε σίγουρες περιπέτειες την χώρα. Η μείωση του εισοδήματος των πολιτών οδηγεί σε καταστροφή της φορολογικής βάσης και σε αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους. Κανένα κράτος της Ανατολικής Ευρώπης, δεν έχει δανειστεί στον βαθμό, που δανείστηκαν οι δυτικοεϋρωπαϊκές χώρες. Ο λόγος είναι απλός:

Η εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους απαιτεί μεγάλο εισόδημα των πολιτών, ώστε να εισπράττονται φόροι ικανοί για την εξυπηρέτηση των δανείων. Πώς θα εξυπηρετηθεί το δημόσιο χρέος της Ελλάδας,το οποίο είναι πάνω από τριάντα φορές μεγαλύτερο από το δημόσιο χρέος της Βουλγαρίας, όταν οι μισθοί και οι συντάξεις τείνουν να γίνουν μισθοί και συντάξεις Βουλγαρίας;

Η κυβέρνηση μέχρι και σήμερα, δεν εφαρμόζει πολιτικές αποτελεσματικής αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης. Ακόμη και το αίτημα, το οποίο διατύπωσε δημόσια παλιότερα η κ. Μέρκελ “να φορολογηθούν οι πλούσιοι Έλληνες” δεν μπόρεσε, ούτε καν, να το δρομολογήσει.

Επί πλέον, το σύστημα πατρωνείας επιβάλλει όλες οι εφαρμοζόμενες κινήσεις στην οικονομία να είναι σε στενή εξάρτηση με την πολιτική εξουσία για να έχει ο επιχειρηματίας και ο κάθε πολίτης συνεχώς ανάγκη, τον πολιτικό. Για παράδειγμα ένα από τα τελευταία μέτρα που πάρθηκαν, ήταν να επιτραπεί να δέχονται τα πανεπιστήμια ξένους φοιτητές, οι οποίοι θα πληρώνουν δίδακτρα.

Σε πρόσφατο νόμο επιτράπηκε να γίνει αυτό, αλλά μόνο σε δύο πανεπιστήμια και για δύο συγκεκριμένα τμήματα σπουδών. Όποιο άλλο πανεπιστήμιο θελήσει να δημιουργήσει τμήμα, το οποίο θα δέχεται ξένους φοιτητές, πρέπει και αυτό να τύχει έγκρισης από την Βουλή. Με αυτό τον τρόπο μπλοκάρεται μια δραστηριότητα, η οποία δεν θα επιβάρυνε τον κρατικό προϋπολογισμό και θα έφερνε απασχόληση και έσοδα σε συνάλλαγμα.

Η χώρα χρειάζεται απόλυτα μια κυβέρνηση, η οποία θα είναι λιγότερο βουλιαγμένη στο ελληνικό πολιτικό τέλμα, πιό ανεξάρτητη από ξένα κέντρα εξουσίας, περισσότερο αποτελεσματική και με διάθεση για ουσιαστικό έργο.


* Ο Αντώνης Α. Αντωνίου είναι Διδάκτορας Οικονομικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Paris 1 – Sorbonne.