«Δύο τρομοκράτες αναστάτωσαν όλη τη Γαλλία ενώ ογδόντα χιλιάδες αστυνομικοί αναζητούν τα δύο αδέλφια». Διόλου κολακευτικά αυτά για τη χώρα.
Ενάμισυ εκατομμύριο ψυχές και πενήντα ηγέτες κρατών χέρι – χέρι έκαναν πορεία διαμαρτυρίας και επίδειξη ομοψυχίας απέναντι στην τρομοκρατια και διεμήνυσαν ότι είναι αντίθετοι στο θρησκευτικό φανατισμό και ότι θα υπερασπιστούν πάση θυσία την ελευθερία του λόγου. Πολύ ορθά. Δεν άκουσα όμως παράλληλα κάποιους επώνυμους στην εκδήλωση να διερωτώνται πώς τα πράγματα έφθασαν ως εδώ. Να διαπιστώνουν δημόσια ότι οι φανατισμοί και οι τρομοκρατίες δεν εκτρέφονται σε κοινωνίες δικαίου, ότι η Δύση εκμεταλλεύεται τη Μ. Ανατολή εδώ και ενάμισυ αιώνα, ότι προκαλεί διχογνωμίες και εμφυλίους μεταξύ των Αράβων, ότι στους εκτοπισμένους Παλαιστίνιους δεν αναγνωρίζεται το δικαίωμα πατρίδας, ότι η Συρία θρηνεί ήδη 200.000 θύματα και έχει το μισό πληθυσμό της (10 εκατομμύρια) επί 3 χρόνια σε κατάσταση προσφυγιάς από έναν εμφύλιο που υποκινήθηκε και διεξάγεται με όπλα εν μέρει προερχόμενα από τη Δύση. ‘Όμως, όλες αυτές οι καταστάσεις δίνουν επιχειρήματα σε κάποιους Ιμάμηδες να στρατολογούν και να φανατίζουν.
Ούτε φαίνεται να τους απασχόλησαν οι στρατηγικοί πόλεμοι των ΗΠΑ στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν που έχουν καταστρέψει τις χώρες αυτές και τους πληθυσμούς τους, οι οποίοι μεταναστεύουν προς την Ευρώπη και παγιδεύονται σε χώρες όπως η (πτωχή πλέον) Ελλάδα χάρη στην απαράδεκτη συνθήκη Δουβλίνο 2 που έγινε για να προστατευτούν από την παράνομη μετανάστευση οι πλούσιες χώρες του Βορρά. Καμμία επίσημη αυτοκριτική λοιπόν απ΄ την πλευρά της ηθικά παρηκμασμένης αλλά κατά τα άλλα «πολιτισμένης» Δύσης με τις πομπώδεις «αρχές» που ερμηνεύονται εκάστοτε κατά το δοκούν.
Διερωτήθηκε κανείς τί μέσα δράσης διαθέτουν οι Τζιχαντιστές; Μήπως τα μόνα αποτελεσματικά όπλα τους απέναντι στο δυτικό τρόπο ζωής και στη συντριπτική δυτική στρατιωτική τεχνολογία είναι ο φανατισμός και η αυτοθυσία; Και όταν οι Δυτικοί επιφυλάσσουν στον εαυτό τους το δικαίωμα να καίνε ολόκληρα τετράγωνα αμάχων, γιατί οι φανατικοί να μην έχουν και αυτοί το δικαίωμα να τοποθετούν βόμβες σε σιδηροδρομικούς σταθμούς;
Δεν μπορείς να μιλάς για ηθικές αρχές όπως η ελευθερία του Τύπου σε όσους ταυτίζονται με ξεριζωμένους πληθυσμούς που σφάζονται, που εκτοπίζονται βίαια, που δεν έχουν ούτε να φάνε και καταπιέζονται από καθεστώτα που εσύ υποστηρίζεις. Μήπως τελικά περισσεύει η Υποκρισία; Και πώς ερμηνεύεται το φαινόμενο ότι πολλοί στρατολογημένοι Τζιχαντιστές είναι γεννημένοι και μεγαλωμένοι στη Δύση; Η εξήγησή του θα είναι ασφαλώς ιδιαίτερα σύνθετη.
Αν το ζητούμενο είναι να αποφεύγονται οι φανατισμοί και τα τρομοκρατικά χτυπήματα, τότε η Δύση οφείλει να εξετάσει αντικειμενικά ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι για όσα συμβαίνουν, να κάνει αυτοκριτική και να επιδιώξει έναν ισότιμο διάλογο με τους θιγόμενους πληθυσμούς της Μέσης Ανατολής ώστε να υπάρξει μια έμπρακτη αλληλοκατανόηση. Λιγότερη αλαζονεία και απληστία από την πλευρά της Δύσης και λιγότερη μισαλλοδοξία από την απέναντι πλευρά θα βοηθούσαν πολύ. Άλλως τα πράγματα δεν προβλέπεται να ηρεμήσουν.
