Eκλογές πολωτικές και αμφίρροπες

Ωστόσο δεν προκάλεσαν μέγα ενθουσιασμό.

Ήταν και η συγκυρία του δραματικού ναυτικού συμβάντος στο μέσον της αφιλόξενης Αδριατικής, με την ατέλειωτη αγωνία και τις απώλειες δεκάδων συμπολιτών μας, που αναγκαστικά προκάλεσε συνειρμούς για ένα επερχόμενο εθνικό ναυάγιο.

Σε κάθε περίπτωση οι πολίτες ήταν πολύ σκεφτικοί τη Δευτέρα και οι βουλευτές επίσης όλων των πτερύγων μάλλον κατηφείς ήσαν, παρά χαρούμενοι για τις εξελίξεις και την επερχόμενη γρήγορη, σε τέσσερις εβδομάδες, εκλογική αναμέτρηση.

Όσοι παρακολουθούν από κοντά τις διαθέσεις της κοινής γνώμης νιώθουν το σφίξιμο και την ανησυχία. Και επιμένουν ότι θα ζήσουμε ίσως μία από τις πλέον πολωτικές εκλογικές αναμετρήσεις της μεταπολίτευσης.

Αποδέχονται οι πιο πολλοί το προβάδισμα του Τσίπρα, αλλά δεν θεωρούν ότι οι απαντήσεις του καλύπτουν τις πολλές απαιτήσεις της περιόδου.

Ο εκπαιδευμένος αστικός κόσμος νιώθει το κενό και δεν πείθεται για τις δυνατότητες διαπραγμάτευσης του ΣΥΡΙΖΑ με τους ξένους και ανησυχεί για τα χειρότερα. Και επιπλέον οι πολίτες δεν ήθελαν εκλογές.

Παρ’ ότι πολλοί είναι εκείνοι που νομίζουν ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτε,υπάρχουν άλλοι τόσοι που φοβούνται μην τα χάσουν όλα.

Οι εθνικές εκλογές δεν είναι ευρωεκλογές, η ψήφος μόνο χαλαρή δεν θα είναι.

Τα διλήμματα σ’ αυτές τις εκλογές θα μοιάζουν αληθινά και οι πολίτες θα κληθούν να επιλέξουν καθαρές λύσεις.

Η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ ακυρώθηκε από τον Σαμαρά, με την επιλογή του να διακόψει τη διαπραγμάτευση με την τρόικα.

Στην Κουμουνδούρου πίστευαν ότι θα κυβερνούσαν σε περιβάλλον εξασφαλισμένων χρηματοδοτήσεων.

Ανέμεναν ότι ο Σαμαράς θα ολοκλήρωνε τη διαπραγμάτευση, θα λάμβανε τα όποια μέτρα και θα πήγαινε στις εκλογές εντελώς απαξιωμένος, χωρίς ελπίδα.

Τώρα η ευθύνη έχει μεταφερθεί και στον Τσίπρα, καλείται κι εκείνος να απαντήσει πειστικά στα διλήμματα της περιόδου.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται τις ανάγκες των ανήμπορων και των δυστυχισμένων, αλλά δεν καλύπτει τα ερωτήματα του αστικού κόσμου, που παραμένει δύσπιστος απέναντι στη ρητορική της αντιπαράθεσης και της σύγκρουσης με εταίρους και δανειστές.

Βάσει των παραπάνω, το έργο που θα παιχθεί στις επόμενες τέσσερις εβδομάδες θα είναι πολύ σκληρό, δεν θα αφήνει πολλά περιθώρια στις υπόλοιπες πολλές μικρές δυνάμεις.

Κοινή είναι η πεποίθηση ότι ο ενδιάμεσος χώρος μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ θα συνθλίβει στην κυριολεξία.

Όσο μάλιστα κατακερματίζεται τόσο θα απομειώνεται.

Το ΠαΣοΚ, το επερχόμενο κόμμα Παπανδρέου, το Ποτάμι, οι όποιες κινήσεις στο χώρο της Κεντροαριστεράς θα βρεθούν στη μέγγενη της πόλωσης, οι περισσότερες θα κινδυνεύσουν να μείνουν εκτός Βουλής.

Ειδικά για τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς υπάρχει το προηγούμενο των δεύτερων εκλογών τον Ιούνιο του 2012. Τότε οι κεντροαριστεροί ψηφοφόροι στήριξαν μαζικά τον κ.Σαμαρά. Δεν είναι απίθανο, λοιπόν, υπό καθεστώς πιεστικών διλημμάτων να πράξουν και τώρα το ίδιο.

Με συρρίκνωση απειλούνται επίσης το ΚΚΕ,οι ΑΝΕΛ και η ναζιστική Χρυσή Αυγή, για να μη μιλήσουμε για τα κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, τα οποία κατά τα φαινόμενα θα χάσουν τα αυγά και τα καλάθια, όπως συνέβη στις ευρωεκλογές.

Όπως και να έχει η παρούσα εκλογική μάχη αναμένεται διπολική, βαθιά πολωτική και σίγουρα αμφίρροπη.

Και στο βαθμό που θα εξελιχθεί έτσι τίποτε δεν προδικάζει ότι το σημερινό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει ως έχει.

Εκτός κι αν στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου αναπτυχθούν ισχυρές δυναμικές υπέρ του κ.Τσίπρα από ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας.

Κάτι που ωστόσο δεν φαίνεται για την ώρα.

Υπό αυτή την έννοια, οι επόμενες εβδομάδες αναμένονται ξεχωριστές και απολύτως συγκρουσιακές.