Από το μεσημέρι της Δευτέρας και μετά την τρίτη αποτυχία της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας, η Ελλάδα εισήλθε σε νέα τροχιά εξελίξεων, οι οποίες είναι ταυτόχρονα αφενός αναπόφευκτες, αφετέρου δυσχερείς.

Αναπόφευκτες καθώς η χώρα έχει οδηγηθεί σε ένα πλήρες αδιέξοδο. Η απερχόμενη κυβέρνηση κατέφυγε συχνά σε ωραιοποιήσεις τύπου success story, ανάπτυξη κοκ για να διαστρεβλώσει την εικόνα μιας ζοφερής πραγματικότητας.

Φυσικά, δεν έπεισε κανέναν, ούτε καν τον εαυτό της για όλα αυτά, καθώς η ζωή τα διαψεύδει κάθε μέρα με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο σε μία Ελλάδα που διαρκώς παρακμάζει όλο και πιο πολύ.

Στη συνέχεια, η κυβέρνηση, άρχισε τις απειλές, τους δαίμονες και τις κατάρες. Αυτή ήταν η μέθοδος του 2012, όμως τώρα, το 2014, δεν πιάνει πια, ακριβώς επειδή ισχύουν τα προηγούμενα, επειδή δηλαδή η πραγματικότητα είναι αυτή που είναι και που όλοι γνωρίζουμε.

Όμως, το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχασε το παιγνίδι της ωραιοποίησης και των εκβιασμών, κάθε άλλο παρά σημαίνει ότι κίνδυνοι δεν υπάρχουν μπροστά μας. Υπάρχουν και είναι πάρα πολύ σοβαροί. Η Ελλάδα εισέρχεται, θέλοντας και μη, σε μια πολύ κρίσιμη ζώνη.

Το γεγονός αυτό δεν έχει να κάνει με το αν πέφτει ή όχι η απερχόμενη πλέον κυβέρνηση. Εχει να κάνει με το τι θα αποφασίσουν οι Γερμανοί μια μία Ελλάδα που την έχουν ήδη στραγγαλίσει.

Και αυτό που δυστυχώς δεν κατάλαβε ο Αντώνης Σαμαράς, κάτι που η παρούσα στήλη «φωνάζει» εδώ και πάρα πολύ καιρό, ήταν ότι από την ώρα που οι Γερμανοί έδωσαν το πράσινο φως για την πτώση αυτής της κυβέρνησης μη εξασφαλίζοντάς της μια συμφωνία στις αρχές Δεκεμβρίου με την οποία θα μπορούσε να ελπίζει σε ένα μέλλον, στην ουσία, έχουν πάρει ήδη αποφάσεις για την Ελλάδα ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνά και ποιος όχι τη χώρα.

Στην πραγματικότητα, το είπαμε πολλές φορές, το Βερολίνο έριξε την κυβέρνηση Σαμαρά όπως είχε ρίξει και την κυβέρνηση Παπανδρέου για να έρθουν οι Σαμαράς – Βενιζέλος.

Το γεγονός ότι το έπραξαν αυτό, απέναντι σε μια κυβέρνηση πλήρους συμμόρφωσης, ένα μόνο σημαίνει – αλλά κι αυτό το έχουμε πολλάκις επισημάνει: ότι δεν θα κάνουν ούτε χιλιοστό πίσω και ότι η Ελλάδα θα κληθεί είτε να «συμμορφωθεί» ακόμα περισσότερο από ότι με την κυβέρνηση Σαμαρά, είτε θα αντιμετωπίσει οξύτατη κρίση την οποία το Βερολίνο θα πυροδοτήσει. Και θα το κάνει.

Η επόμενη κυβέρνηση, δεν πρέπει να έχει αυταπάτες: οι Γερμανοί θα επιχειρήσουν να τσακίσουν και την ίδια και τη χώρα αν αυτή θελήσει να «κουνηθεί» έστω και ελάχιστα. Αν προσδοκά κανείς αλλαγή στάσης του Βερολίνου, θα βρεθεί μπροστά σε μία τεράστια και ακόμα πιο επώδυνη διάψευση.

Με αυτά ως δεδομένα, η επόμενη κυβέρνηση πρέπει να λάβει δύσκολες πλην απολύτως απαραίτητες αποφάσεις σύγκρουσης με όσα έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα. Αν το είχαν πράξει οι προηγούμενες κυβερνήσεις, θα ήταν πολύ πιο εύκολο. Τώρα πια οι Γερμανοί έχουν οχυρώσει πλήρως τη θέση τους και η Ελλάδα είναι, από κάθε άποψη σε πολύ δυσμενέστερο σημείο από ότι ήταν σίγουρα το 2010, αλλά ακόμα και το 2012.

Όμως αυτό δεν πάει άλλο και δεν οδηγεί πουθενά. Η χώρα διαλύεται καθημερινά και ένα αδιανόητο επαχθές χρέος, προϊόν αυτού του προγράμματος «σωτηρίας» το οποίο εξίσου τελικά υπηρέτησαν οι πρωθυπουργοί ως τώρα, την απειλεί ότι δεν πρόκειται ποτέ ξανά να σταθεί στα πόδια της.

Η επόμενη κυβέρνηση πρέπει να αντιδράσει στη συνεχιζόμενη και νομοτελειακή καταστροφή μιας πολιτικής που διέλυσε την Ελλάδα προς όφελος της Γερμανίας – και γι αυτό σχεδιάστηκε άλλωστε.

Αλλά πρέπει να είναι έτοιμη για όλα, καθώς το Βερολίνο θα προκαλέσει πολύ μεγάλη κρίση στην Ελλάδα. Δεν θα ανεχθεί την ελληνική «ανυπακοή» και θα τιμωρήσει σκληρά την αντίσταση της Ελλάδας.

Όμως, κανείς ποτέ δεν είπε ότι η ελευθερία μιας χώρας και ενός λαού είναι δωρεάν, όπως πολλοί νομίζουν.

Δυστυχώς, συμβαίνει το αντίθετο. Οι Γερμανοί θα μας οδηγήσουν σε περιπέτειες.

Όμως, δεν γίνεται πια αλλιώς καθώς άλλο δρόμο δεν αφήσαν στην Ελλάδα.