Κατά τα φαινόμενα, ναυαγεί η εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Ως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές –αργά το βράδυ της Παρασκευής –τίποτε δεν βεβαίωνε ότι μπορούν να συγκεντρωθούν οι απαιτούμενες 180 ψήφοι, παρά τις πολλές προσπάθειες των κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλου. Ολα τα στοιχεία έδειχναν ότι οι ψήφοι υπέρ του κ. Στ. Δήμα θα είναι περισσότερες των 170, αλλά θα απέχουν από τις 180. Εκτός απροόπτου λοιπόν και η τρίτη ψηφοφορία της Δευτέρας μάλλον θα αποβεί άκαρπη, με αποτέλεσμα η χώρα να οδεύσει ταχύτατα σε πρόωρες εκλογές, πιθανώς την 1η Φεβρουαρίου.
Με τα παραπάνω ως δεδομένα, αξιολογώντας στη συνέχεια όσα διαδραματίστηκαν έως τώρα και όσα αναμένουμε στη διάρκεια του προεκλογικού μήνα που πιθανώς να ακολουθήσει, μπορούμε να προσεγγίσουμε ως έναν βαθμό τη στάση των πολιτών.
Οι έλληνες εκλογείς στην πορεία προς τις κάλπες διακατέχονται συνήθως από αντικρουόμενα συναισθήματα. Κυρίαρχα είναι ο φόβος, η ανασφάλεια, η αυτοσυντήρηση, η οργή, η ελπίδα και εν γένει οι προσδοκίες για το εγγύς μέλλον.
Ο φόβος και η ανασφάλεια κυριαρχούν στους συντηρητικούς, μεγαλύτερης ηλικίας, ψηφοφόρους, ιδιαίτερα σε εκείνους που δεν διακινδυνεύουν να χάσουν την κανονικότητα του βίου τους, ακόμη και αν αυτή εξασφαλίζεται με τη σκληρή παρουσία της τρόικας στις ελληνικές οικονομικές υποθέσεις.
Σημειωτέον ότι στη διαδρομή προς τις κάλπες τα συναισθήματα του φόβου, της ανασφάλειας και της αυτοσυντήρησης μπορεί να ενισχυθούν έτι περαιτέρω, εξαιτίας της δεδομένης ανάδειξης των κινδύνων που απειλούν την ελληνική οικονομία.
Κοινή είναι η πεποίθηση επίσης ότι όσο η δημόσια συζήτηση κινείται περί την οικονομία τόσο ενισχύονται οι συντηρητικές εκφράσεις της πολιτικής, παρά οι όποιες άλλες.
Τα συναισθήματα της οργής και δη της συγκεντρωμένης οδηγούν σε τιμωρητική ψήφο κατά των κυβερνητικών κομμάτων. Διακρίνουν κυρίως τα λαϊκά στρώματα και τους νέους που πλήττονται από την υψηλή ανεργία.
Στις εκλογές του Μαΐου του 2012 επικράτησε η τιμωρητική ψήφος και τα κυβερνητικά κόμματα ηττήθηκαν.
Στις δεύτερες εκλογές του Ιουνίου ήταν η ανασφάλεια και ο φόβος που επηρέασαν αρκετά τις συνειδήσεις των ψηφοφόρων και η πρώτη επιλογή διορθώθηκε, επιτρέποντας στον κ. Σαμαρά να κερδίσει την πρωτιά.
Από την άλλη πλευρά, οι ελπίδες και οι προσδοκίες μπορούν να καλλιεργηθούν και από τους δύο.
Τα κυβερνητικά κόμματα μπορούν να υποσχεθούν ομαλότητα, ασφάλεια και καλύτερες μέρες στη συνέχεια και τα αντιπολιτευόμενα ελπίδες καλύτερης διαπραγμάτευσης και κοινωνικής ειρήνης στο εσωτερικό, ικανής να διευκολύνει την πορεία της χώρας.
Με αυτά και με τούτα, οι επερχόμενες εκλογές δεν θα είναι περίπατος για κανένα από τα κόμματα.
Κατά τα φαινόμενα, θα διεξαχθούν σε συνθήκες πόλωσης και σε περιβάλλον μεγάλης έντασης.
Οπως όλα δείχνουν, η Νέα Δημοκρατία δεν θα έχει την τύχη του ΠαΣοΚ το 2012. Θα διατηρήσει δυνάμεις και αν επικρατήσουν τα συναισθήματα του φόβου και της ανασφάλειας μπορεί να αποτελέσει και την έκπληξη των εκλογών.
Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το πλεονέκτημα της ψήφου διαμαρτυρίας και την πλειοψηφία στη μεγάλη δεξαμενή των νέων ως 35 ετών. Δεν είναι απίθανο τα ποσοστά του να εκτοξευθούν αρκετά πάνω από 30%, αλλά τίποτε για την ώρα δεν βεβαιώνει ότι θα μπορέσει να καλύψει τα ελλείμματα ανασφάλειας που πηγάζουν από τις ατεκμηρίωτες τοποθετήσεις του περί την οικονομία.
Ο κ. Βενιζέλος και το ΠαΣοΚ κινδυνεύουν από τη φημολογούμενη διάσπαση που θα επιχειρήσει ο Γιώργος Παπανδρέου, το Ποτάμι ελπίζει να εκμεταλλευθεί την κρίση της Κεντροαριστεράς, αλλά μπορεί να συνθλιβεί στις μυλόπετρες της πόλωσης, οι ΑΝΕΛ του κ. Καμμένου δεν πάνε στις κάλπες με τις καλύτερες προϋποθέσεις και πιθανώς να έχουν την τύχη της ΔΗΜΑΡ, η ναζιστική Χρυσή Αυγή μάλλον οδεύει προς απομείωση της επιρροής της μετά τα όσα συνέβησαν και με την ηγεσία της να παραμένει στη φυλακή, το ΚΚΕ ελπίζει στην οργανωτική δύναμη και αυτονομία του, αλλά θα συμπιεσθεί από την προοπτική μιας αριστερής διακυβέρνησης υπό τον ΣΥΡΙΖΑ, και τα μικρότερα κόμματα μάλλον δεν θα έχουν τύχη αν οι εκλογές διεξαχθούν σε κλίμα μεγάλης δικομματικής μάχης.
Βάσει των παραπάνω κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει το αποτέλεσμα των εκλογών. Ολα θα κριθούν από τις συνθήκες που θα επικρατήσουν στην οικονομία κατά την προεκλογική περίοδο και υπό το βάρος των ακραίων συναισθημάτων του φόβου και της οργής που θα διατρέχουν την κοινωνία. Καλώς ή κακώς, αυτά είναι τα κυρίαρχα και αυτά εν τέλει θα καθοδηγήσουν την ψήφο του ελληνικού λαού.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
