Έμπλεοι μίσους εναντίον αλλήλων, αφηνιάσαντες πολιτικοί μας, στερούμενοι εθνικού ήθους και παραδομένοι σε χωρίς όρια ατομική ιδιοτέλεια με δέλεαρ την εξουσία, και μαζί παραζαλισμένοι ή εξωνημένοι πολίτες εορτάζουν με εισαγόμενα στολίσματα και μελωδίες τη γέννηση του Θεού της Αγάπης -τί υποκρισία!- παραδομένοι στην τηλεθέαση της βίας με ασταμάτητους αποκεφαλισμούς και μαρτύρια των σύγχρονων Χριστιανών όπου γης από τους φανατικούς μουσουλμάνους.
Πρωτοστατούσα σε αδιαφορία και υποκρισία η άθεη δήθεν χριστιανική Ευρώπη. Αυστηρή φωνή αυτοκριτικής ο σοφός θεολόγος και λαμπρός ποιητής Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός, επεσήμαινε στο περσινό Χριστουγεννιάτικο διάγγελμά του: «Τα φαινόμενα της διεθνούς βίας, της παντοειδούς εγκληματικότητος και της υλιστικής υστερίας, δεν μας επιτρέπουν να βιώσωμεν ειλικρινώς και θεαρέστως την χαράν της Ενανθρωπήσεως του Θεού, μήτε καν να ψάλλωμεν «αρρυπώτοις χείλεσιν» με ήσυχον συνείδησιν τον περί ειρήνης ύμνον των αγγέλων.
Εάν μετά παρέλευσιν τόσων αιώνων, η Ενανθρώπησις του Θεού δεν κατέστησε περισσότερον φιλάνθιρωπον τον κόσμον μας, αυτό δεν οφείλεται εις τους μη Χριστιανούς, αλλ’ ίσως περισσότερον εις τους Χριστιανούς Ανατολής και Δύσεως, των οποίων η όλη διαγωγή όχι μόνον δεν παραδειγματίζει, αλλ’ αντιθέτως προκαλεί τους μη Χριστιανούς ιδιαιτέρως. Όταν ο Μαχάτμα Γκάντι, ο παροιμιώδης εκείνος ειρηνόφιλος πολιτικός των Ινδιών, ερωτήθηκε πώς δεν είχε ακολουθήσει τον Χριστιανισμόν, η απάντησις που έδωκε ήταν καταπέλτης: «Θα είχα γίνει προ πολλού Χριστιανός, αν οι λεγόμενοι Χριστιανοί ακολουθούσαν την διδασκαλίαν του Χριστού 24 ώρες το 24ωρο!».
Ταπεινός παρά το υψηλό αξίωμα και την πολύπλευρη παιδεία του ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, επίσης πέρσι τα Χριστούγεννα, διαπίστωνε: «Ποικίλες απειλές κατά της ζωής, δολοφονικές ενέργειες, αιματηρές συγκρούσεις διαστίζουν την καθημερινότητα. Παρ’ όλα τα προσχήματα, οποιαδήποτε αφαίρεση ζωής αποτελεί έγκλημα όχι μόνο κατά του συγκεκριμένου θύματος αλλά γενικότερα κατά της ανθρωπότητος. Αλλά η περιφρόνηση της ζωής δεν συντελείται μόνο με εγκληματικές πράξεις και την πολύμορφη βία. Αναρίθμητοι άνθρωποι απειλούνται από διάφορες μορφές αδικίας στην κοινωνική και ιδιωτική σφαίρα.
Η αδικία οδηγεί πολλούς ανθρώπους σε στερήσεις, φτώχεια, εξαθλίωση. Κάτι ακόμα που δρα, χωρίς να διακρίνεται σαφώς, κατά της ανθρώπινης ζωής είναι η αδιαφορία για την ποιότητα ζωής των συνανθρώπων μας. Δεν φαίνεται πάντοτε καθαρά, δεν διώκεται από τον νόμο, όμως δεν παύει να υπονομεύει αμέτρητες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές. Σε εποχή μάλιστα κρίσεων, όπως η δική μας, η αδιαφορία γίνεται συχνά θανατηφόρα. Άμεσο χρέος όλων μας είναι να προστατεύουμε κάθε ανθρώπινη ζωή με έμπρακτη συμπαράσταση και άγρυπνη αλληλεγγύη, στηρίζοντας με λόγο και έργο, με άδολη αγάπη, όσους δοκιμάζονται, όσους πληγώνει η ανέχεια, η αρρώστια και η απελπισία».
Φωνή βοώντων εν τη ερήμω.
Στερούμενοι ήθους πολιτικάντηδες, άπληστοι για εξουσία που αποβαίνει σε βάρος των συμφερόντων λαϊκών στρωμάτων υπέρ των οποίων νυχθημερόν δήθεν κόπτωνται, αγκαλιά με διασκεδαστές ταπεινών ενστίκτων του φιλοθεάμονος κοινού οδηγούν το καράβι της εθνικής οικονομίας στα βράχια και εν ονόματι της δημοκρατίας συμβάλλουν «ενθουσιωδώς» στην κατάργησή της.
Η κεκαλυμμένη δικτατορία της Βενεζουέλας έρχεται και χωρίς καν πετρέλαιο.
