Αν λοιπόν το Ελληνικό κοινοβούλιο δεν εκλέξει Πρόεδρο, στις 25 Ιανουαρίου θα πραγματοποιηθούν οι πιο κρίσιμες εκλογές της μεταπολίτευσης, που θα οριστικοποιήσουν και το τέλος της. Όμως το αντικείμενο δεν είναι οι ίδιες οι εκλογές αλλά τι κάνουμε ως χώρα μετά τις 25 Ιανουαρίου και ειδικά σε περίπτωση που δεν μπορέσει να υπάρξει αυτοδυναμία. Οι πιθανότητες σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας με τα δεδομένα των δημοσκοπήσεων που έχουμε σήμερα είναι ελάχιστες και η χώρα μπορεί μεν να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όμως δεν θα μπορεί να κυβερνηθεί.
Με ποιες προϋποθέσεις πάμε σε μια διαπραγμάτευση με τους δανειστές; Ποια θα είναι η πολιτική που θα ακολουθήσει η χώρα μας; Μπορεί ή δεν μπορεί να παρεκκλίνει από μια συγκεκριμένη πορεία που έχει ακολουθήσει ως σήμερα; Πολλά τα ερωτήματα, αλλά αμφίβολες μέχρι στιγμής οι απαντήσεις. Όσο ανατρεπτική και αποφασιστική και να είναι η επόμενη κυβέρνηση το γεγονός είναι ότι πρέπει να αντιμετωπίσει μια δύσκολη διαπραγμάτευση χωρίς να κινδυνέψει η σταθερότητα της χώρας, πρέπει να αντιμετωπίσει μια μεγάλη ανθρωπιστική κρίση, αλλά και να κερδίσει το χαμένο έδαφος και το χρόνο των εκλογών που έχει χαθεί μέχρι στιγμής.
Τις τελευταίες ημέρες η πολιτική ζωή του τόπου αναλώθηκε σε ιστορίες που μετακίνησαν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Τα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε είναι πολλά και ο Ελληνικός λαός πρέπει να έχει καθαρό μυαλό και να κληθεί να επιλέξει ποιο θα είναι το μέλλον του. Η πρόθεση για δωροδοκία δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο πολιτικής συζήτησης και μέρος του λόγου ενός πολιτικού αρχηγού. Από τη στιγμή που ο συγκεκριμένος Βουλευτής δεν αποδέχθηκε την πρόταση, είναι καθαρά θέμα της δικαιοσύνης να διερευνά καταγγελίες, να τις προχωρά ή να τις βάζει στο αρχείο. Από εκεί και πέρα οι πολίτες ξέρουν και κρίνουν όλους από τα έργα και τις πράξεις τους.
Τρία είναι τα σενάρια για την επόμενη Δευτέρα. 1ο η συγκυβέρνηση να μην επιτύχει τους 180 και να οδηγηθούμε σε κάλπες. 2ο μέσα στο Σαββατοκύριακο να υπάρξει συμφωνία για αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα και ίσως και στις ηγεσίες των κομμάτων και να προχωρήσει η εκλογή Προέδρου και 3ο ο Αντώνης Σαμαράς να πείσει Βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, των ΑΝΕΛ και κάποιους που προσχωρούν στο Ποτάμι και να εκλέξει Πρόεδρο, έστω και οριακά.
Ότι και να γίνει όμως το ζητούμενο είναι ένα. Η εξομάλυνση της οικονομίας και η ανακούφιση των μικρομεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας που αυτή τη στιγμή εκπέμπουν σήμα κινδύνου. Μπορεί κάποιος από τους εκπροσώπους μας να βρει τη λύση; Όλα τα άλλα κυμαίνονται στα όρια της παραπολιτικής. Η ουσία είναι η λύση και όχι η διάλυση.