Οι 151, οι 121 και τα παιγνίδια με το Σύνταγμα

Το κλίμα πολιτικής αβεβαιότητας που βιώνει σήμερα η χώρα με τη διαδικασία εκλογής προέδρου Δημοκρατίας, είναι απόρροια μιας στρεβλής και προβληματικής χρησιμοποίησης του Συντάγματος.

Ενώ η πρόβλεψη του συνταγματικού νομοθέτη ήταν σαφής και στόχευε στην επίτευξη της μεγαλύτερης δυνατής συναίνεσης για την εκλογή του κορυφαίου, έστω και με συμβολικές αρμοδιότητες, προσώπου της χώρας, επιχειρείται σήμερα μια πλήρης αντιστροφή αυτής της πρόβλεψης για συγκυριακές κομματικές σκοπιμότητες.

Ενώ το Σύνταγμα προβλέπει ρητά και κατηγορηματικά ότι για να απολέσει την εμπιστοσύνη της βουλής μια κυβέρνηση και να οδηγηθούμε σε εκλογές χρειάζεται να χάσει τη δεδηλωμένη, δηλαδή την εμπιστοσύνη 151 βουλευτών, χρησιμοποιείται η πρόβλεψη της προεδρικής εκλογής για αυξημένη πλειοψηφία, με στόχο να συγκεντρωθούν 121 ψήφοι τουλάχιστον για να οδηγηθεί η χώρα αναγκαστικά στις κάλπες. Είναι μια παράλογη αριθμητική επί της ουσίας που αν και νόμιμη τυπικά, ακυρώνει την ουσία της συνταγματικής πρόβλεψης.

Κι αυτό γιατί στην Ελλάδα έχουμε καταφέρει να χρησιμοποιούμε τους θεσμούς κατά το δοκούν, ανάλογα με τις εκάστοτε πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες, αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξεων μας. Σε καμιά χώρα του κόσμου η εκλογή του κορυφαίου πολιτειακού παράγοντα, δεν αντιμετωπίζεται ως όχημα για την επίτευξη αλλότριων στόχων και επιδιώξεων. Το έλλειμμα στοιχειώδους συναίνεσης όμως που επικρατεί στη χώρα μας, επιτρέπει δυστυχώς το παιγνίδι αυτό με τους θεσμούς,που υποβιβάζει το κύρος τους, αλλά και την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος συνολικά.