Μια τυφλή και καταστροφική πολιτική

Για τη χώρα πρωτίστως. Αλλά και για τους ίδιους.

Ποιος βραχυκυκλωμένος εγκέφαλος μπορεί να πιστεύει ότι εν μέσω ερειπίων θα κυβερνήσει τάχα περισσότερο από μερικές εβδομάδες και δεν θα διωχτεί κλωτσηδόν από εκείνους τους οποίους σήμερα μάλλον έχει πείσει ότι τα λεφτά πέφτουν από τον ουρανό;

Τα αμαρτήματα της κυβερνητικής πολιτικής τα έχουμε στηλιτεύσει επανειλημμένως. Για να υπερασπιστεί τα αντιλαϊκά προνόμια των συντεχνιών του δημοσίου και της πληθώρας των ιδιωτικών συμφερόντων που τρέφονται από το σάπιο κομματικό κράτος, εξόντωσε φορολογικά τους πιο αδύναμους και την μικρή επιχείρηση. Ταυτόχρονα ισχυριζόταν, ψευδώς, ότι την πολιτική αυτή την επέβαλε η Ευρώπη. Πρόκειται για αυτούσια τη γραμμή Σύριζα, την οποία υιοθέτησε η κυβέρνηση και ανοιχτά μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό.

Για τη σημερινή, όμως, πολιτική κρίση η οποία έχει απαξιώσει τους θεσμούς, και όσο περνάει ο καιρός διαλύει και την οικονομία, η ευθύνη βαρύνει την αξιωματική αντιπολίτευση.

Από καιρό τώρα, συμπλέοντας με τα πιο σάπια κέντρα της παραπληροφόρησης που δηλητηριάζουν από δεκαετίες τον δημόσιο βίο, καλλιεργεί μεθοδικά ατμόσφαιρα πολιτικής και ηθικής τρομοκρατίας για να αποτρέψει την εκλογή προέδρου από την παρούσα βουλή.

Διάφορες καταγγελίες για «αργυρώνητους» έχει ήδη ερευνήσει η δικαιοσύνη και τις έχει απορρίψει. Χωρίς η αντιπολίτευση να αποσύρει την πολιτική της στήριξη στις σπερμολογίες αυτές. Τους τελευταίους ισχυρισμούς γνωστού κωμικού προσώπου τους ερευνά πάλι δικαιοσύνη και θα περιμένουμε την κρίση της. Μια πρώτη ανάγνωση όμως των δημοσιευμένων στοιχείων δείχνει ότι είναι απολύτως πιθανό να πρόκειται και για σκευωρία προσώπων που κινούνται από εγνωσμένο και αδίστακτο ιδεολογικό, και άλλο, μίσος.

Ο γράφων δεν παίρνει θέση υπέρ της μιας ή της άλλης εκδοχής. Όχι όμως και τα πιο επίσημα χείλη της αντιπολίτευσης, που θεωρούν εκ των προτέρων αληθή τα καταγγελλόμενα. Γιατί; Επειδή τους βολεύουν για να δημιουργηθεί κλίμα εκβιασμού των ανεξαρτήτων βουλευτών που ενδεχομένως σκέφτονται να ψηφίσουν Δήμα στην τρίτη ψηφοφορία. Στο πλαίσιο αυτό δεν διαφοροποιήθηκαν και από την εμετική επίθεση Βουδούρη-Παραστατίδη κατά των συναδέλφων τους. Με την εξαίρεση βεβαίως του Μανώλη Γλέζου, του οποίου η έντιμη και θαρραλέα παρέμβαση τιμάει τις καλύτερες παραδόσεις της αριστεράς.

Η συμπεριφορά του Σύριζα στο θέμα της προεδρικής εκλογής συνιστά πολιτική εκτροπή. Πρόκειται για παραβίαση του πνεύματος του συντάγματος, που τις αυξημένες πλειοψηφίες τις θεωρεί ως μοχλό για την επίτευξη υπερκομματικών συναινέσεων, και όχι ως μέσο για την ανατροπή κυβερνήσεων με σαφή την δεδηλωμένη. Αν προσθέσει κανείς και την άρνησή τους να προτείνουν δικό τους υποψήφιο, τότε το ως άνω συμπέρασμα γίνεται ισχυρότερο. Βρισκόμαστε μπροστά σε ωμή κομματική εκμετάλλευση των πολιτειακών θεσμών, που υποσκάπτουν την συνταγματική τάξη. Οι συνταγματολόγοι ας προσθέσουν την δική τους νομική επιχειρηματολογία στην πολιτική αυτή διαπίστωση.

Το διάγγελμα Σαμαρά της 21/12 προσφέρει διέξοδο για την επίτευξη της συναίνεσης που θα αποτρέψει την γενική κατάρρευση -χωρίς φυσικά αυτό να τον απαλλάσσει από τις ευθύνες για την μέχρι τώρα πορεία. Μπορεί να πει κανείς ό,τι θέλει γι’ αυτό: ότι έγινε υπό πίεση για να διασωθεί το αποτυχημένο κυβερνητικό σχήμα κτλ. Το να συνεχίσει, όμως, να κυβερνάει μια κυβέρνηση που έχει την υποστήριξη της βουλής, όσο κι αν δεν μας αρέσει η πολιτική της, δεν είναι αντισυνταγματικό. Η πρόταση του πρωθυπουργού υιοθετεί απόψεις που είχε διατυπώσει έγκαιρα το Ποτάμι, αλλά και άλλες διαπρεπείς προσωπικότητες (όπως ο καθ. Ν. Αλιβιζάτος σε παλιότερο άρθρο του στην Καθημερινή). Διευκολύνει την συνταγματική αναθεώρηση. Αποκλείει τη Χρυσή Αυγή από τον ρόλο του ρυθμιστή των πολιτικών μας πραγμάτων. Και ανταποκρίνεται στο αίτημα της αντιπολίτευσης για πρόωρες εκλογές.

Αν η αντίδραση του Σύριζα είναι αρνητική, όπως δυστυχώς αναμένεται, αυτό θα είναι εμμονή σε μια ασύγγνωστη συγκρουσιακή πολιτική: να καταλάβει την εξουσία παντί μέσω, έστω κι αν εξαρθρωθεί το συνταγματικό πλαίσιο και η οικονομία στην πορεία. Έρχεται έτσι σε κατάφωρη αντίθεση με τις επιθυμίες της ολοένα και μεγαλύτερης πλειοψηφίας του λαού, όπως εκφράζεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Όμως τους ενδιαφέρει φαίνεται μόνο το πενιχρό (υπό τις τραγικές σημερινές συνθήκες) 25% ή 30% που συγκεντρώνουν (το 30% του 60% που θα προσέλθει δηλ. στις κάλπες!), και καθόλου η δυστυχία του 100% που θα προκύψει από την σημερινή πορεία προς τον γκρεμό. Δεν υπάρχει τίποτα το προοδευτικό, φιλολαϊκό ή «επαναστατικό» στην στάση αυτή.

Ο Σύριζα δείχνει να έχει επιλέξει μια στρατηγική συμμαχία εξουσίας με ανερμάτιστες και εξτρεμιστικές δυνάμεις. Αυτό οδηγεί σε ρήξη με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Αν όντως ισχύει αυτό, τότε πρέπει να γνωρίζει ότι δεν πρόκειται επ’ ουδενί να βρει συμμάχους στον χώρο του προοδευτικού κέντρου σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας.