Μπορεί να βρισκόμαστε στα μισά της διαδικασίας της προεδρικής εκλογής περιμένοντας τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου, όμως, όλοι πλέον αντιλαμβάνονται ότι οι πιθανότητες στις 29 Δεκεμβρίου η Ελλάδα να έχει νέο πρόεδρο είναι ουσιαστικά μηδενικές: στην πραγματικότητα είμαστε ήδη σε προεκλογική περίοδο.
Από μόνο του, το γεγονός αυτό, είναι θετικό, παρά τα όσα λέγουν οι κρατούντες την εξουσία: η προσφυγή στις κάλπες είναι πλέον απαραίτητη, ειδικά δε από τη στιγμή που η κυβέρνηση δεν κατάφερε ουσιαστικά ούτε καν να εξασφαλίσει μια συμφωνία με τους δανειστές. Ηταν μία μεγάλη αποτυχία, μετά από ακόμα μεγαλύτερες και εν πολλοίς καταστρεπτικές για τη χώρα θυσίες.
Σε κάθε περίπτωση, είμαστε στο σημείο που η πατρίδα και η δημοκρατία δεν πρέπει να διαχωριστούν, αλλά να υπηρετηθούν μαζί, από κοινού: όποιος λέει ότι η έκφραση της δημοκρατίας κάνει κακό στην πατρίδα και αποτελεί κίνδυνο γι αυτήν, υπηρετεί αλλότριους σκοπούς, πιθανότατα ακόμα και χθαμαλά προσωπικά παίγνια. Τα δύο ύψιστα αυτά αγαθά πρέπει να διαφυλαχθούν μαζί, από κοινού.
Πολύ περισσότερο που, παρά τα όσα λέγονται επί δύο περίπου χρόνια, η Ελλάδα δεν κατάφερε να ανοίξει ούτε τη μεγάλη συζήτηση για το χρέος που φορτώθηκε με τα τραγικά γι αυτήν προγράμματα «σωτηρίας» – κι αυτό είναι το μέγα πρόβλημα που κληροδοτεί αυτή η πολιτική στη χώρα.
Υποτίθεται ότι το ζήτημα θα είχε ανοίξει από το καλοκαίρι. Το ΔΝΤ προσπάθησε να το κάνει, όμως η κυβέρνηση ήταν ανίκανη να υποστηρίξει αυτή τη στάση η οποία βρήκε την απόλυτα κάθετη αντίδραση της Γερμανίας. Κι όμως: η κυβέρνηση ήθελε μετά να διώξει το ΔΝΤ κι όχι τους Γερμανούς…
Το πολιτικό πρόβλημα της χώρας πρέπει να λυθεί και αυτό, αν γίνει, μπορεί να γίνει μόνον ξεκινώντας από τις κάλπες. Είναι πλέον μονόδρομος, παρά τα όσα τρομοκρατικά λέγονται. Οι κάλπες θα δώσουν τη νέα εντολή για το σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης. Αυτό που θα πει ο ελληνικός λαός, αυτό πρέπει και να υπηρετηθεί.
Ταυτόχρονα με αυτά όμως, η προσφυγή στις κάλπες είναι και σε θέση να πυροδοτήσει μία συγκρουσιακή δυναμική που, αν πάρει λάθος δρόμο, σίγουρα μπορεί να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης απ’ έξω και να βλάψει τη χώρα. Τα πρώτα σημάδια έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους την περασμένη εβδομάδα, με το πολιτικό κλίμα να δηλητηριάζεται από τα γνωστά γεγονότα.
Ετσι, όλα τα κόμματα, θα όφειλαν να κάνουν μια συμφωνία ενόψει της εκλογικής αναμέτρησης: όσο σκληρή κι αν είναι αυτή, αμέσως μετά, όταν οι εκλογές τελειώσουν, με
δεδομένη τη νέα πολιτική εντολή του ελληνικού λαού, να υπηρετήσουν όλοι την απόφασή του.
Να βρεθούν τα πεδία συνεννόησης και συνεργασίας στο εσωτερικό και, κυρίως, να οργανωθεί μια κοινή στάση προς τα έξω, με θέμα την υπόθεση του χρέους και την πορεία της χώρας στα επόμενα στάδια.
Αυτό οφείλουν να κάνουν όσοι σέβονται και τη Δημοκρατία και την Ελλάδα.
Μπορεί και πρέπει να γίνει, αφού όμως πρώτα «μιλήσει» ο ελληνικός λαός.
Και από το αν και κατά πόσο θα το υπηρετήσουν πραγματικά εν μέσω μεγάλων κινδύνων και απειλών που είναι δεδομένο ότι έχει μπροστά της έτσι κι αλλιώς η Ελλάδα, θα κριθούν τελικά όλοι.
