Να ένα πολύ απλό ερώτημα που προηγείται όλων των προγνωστικών για την προεδρική εκλογή.

Ποιος (δεν) θέλει εκλογές;
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Η ΝΔ θα πάει στις κάλπες χωρίς να φέρει ευθύνη για τις εκλογές αφού δεν εξελέγη Πρόεδρος. Αρα θα εμφανιστεί, με τις ευλογίες ολόκληρης της Ευρώπης, ως ο εχθρός της αβεβαιότητας και της αστάθειας.
Η αλήθεια είναι πως από τη στιγμή που όλα τα θέματα με τους δανειστές έμειναν ανοιχτά και μάλιστα με τη συμφωνία των δανειστών, ο Αντ. Σαμαράς απέκτησε ουσιαστικό εκλογικό δίλημμα και προφανή εκλογική στρατηγική.
Ακόμη κι αν ηττηθεί στις 25 Ιανουαρίου, ο διάδοχός του θα πρέπει να χειριστεί ένα οξύτατο πρόβλημα σε στενά χρονικά περιθώρια και εμφανώς χωρίς συμμάχους στην Ελλάδα ή στην Ευρώπη.
Τα ίδια, αν και σε μικρότερο βαθμό, ισχύουν για το ΠαΣοΚ. Εξ ου και ο Ευ. Βενιζέλος ήταν ο βασικός υποστηρικτής της θεωρίας «προεδρική εκλογή τώρα, χωρίς συμφωνία και με όλα τα θέματα ανοιχτά».

Η επιτάχυνση της εκλογικής διαδικασίας που προέκυψε κρύβει για τον Βενιζέλο ένα πρόσθετο πλεονέκτημα και ένα ιδιαίτερο μειονέκτημα.
Το πλεονέκτημα είναι ότι θα χειριστεί το «πρόβλημα Παπανδρέου» (όποια μορφή κι αν πάρει τελικά…) από θέση ισχύος.
Το μειονέκτημα είναι ότι στην αναπόφευκτη πόλωση το ΠαΣοΚ κινδυνεύει να δοκιμαστεί σκληρά και να καταγράψει σημαντικές απώλειες κυρίως προς τη ΝΔ.
Το δίλημμα της σταθερότητας θα λειτουργήσει κατά πάσα πιθανότητα υπέρ του ισχυρότερου πόλου στο κυβερνητικό δίπολο.
Οι εκλογές αποτελούν τη ρητή επιδίωξη και του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτως ή άλλως, οι επιτελείς του θεωρούν ότι αυτή είναι η στιγμή τους. Αν τη χάσουν, χάθηκε.
Είναι προφανές ότι η επιτάχυνση των εκλογικών εξελίξεων τους έπιασε στον ύπνο. Θα προτιμούσαν να ολοκληρώσει η κυβέρνηση τη διαπραγμάτευση και να πάει σε μια οδυνηρή συμφωνία ώστε να της φορτώσουν το κόστος της συμφωνίας στις εκλογές.
Δεν είναι τυχαίο πως από τον Σεπτέμβριο ο ΣΥΡΙΖΑ διακινούσε τη μετέωρη βεβαιότητα ότι «η κυβέρνηση έχει υποκύψει σε όλες τις απαιτήσεις της τρόικας». Αλλά αν υπέκυψε, τότε γιατί δεν συμφώνησαν;
Ακόμη κι έτσι όμως ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις και θα είναι μεγάλη πολιτική ανατροπή αν δεν βγει πρώτο κόμμα από τις κάλπες, έστω και με ψαλιδισμένα ποσοστά λόγω της ανησυχίας που έχει προκληθεί.
Μια ανησυχία η οποία ασφαλώς θα ενταθεί αν τελικά δεν εκλεγεί Πρόεδρος και προκηρυχτούν εκλογές. Οχι επειδή κάποιοι θα ποντάρουν σε αυτήν (που ασφαλώς θα ποντάρουν…) αλλά επειδή αποτελεί αντικειμενικό γεγονός.
Οι ίδιες δημοσκοπήσεις που καταγράφουν το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ καταγράφουν και την έντονη ανησυχία του εκλογικού σώματος για τις εξελίξεις. Αν λένε αλήθεια για το πρώτο, δεν γίνεται λογικά να λένε ψέματα για το δεύτερο.
Αν λοιπόν αυτή είναι συνοπτικά η απάντηση στο πρώτο απλό ερώτημα, ακολουθεί κι ένα δεύτερο.

Από τη στιγμή που όλοι έχουν συμφέρον να γίνουν εκλογές υπάρχει περίπτωση να μη γίνουν εκλογές;
Θεωρητικά υπάρχει. Αν συνειδητοποιήσουν τα μικρότερα κόμματα (εξαιρώ το ΚΚΕ, φυσικά) και οι ανεξάρτητοι βουλευτές που ψήφισαν «παρών» στην πρώτη εκλογή ότι στην πραγματικότητα μόνο αυτούς δεν συμφέρουν οι κάλπες.
Και αν ψηφίσουν στην τρίτη εκλογή ανάλογα με το συμφέρον τους (έστω και ντυμένο σε εθνικό ένδυμα) και όχι ανάλογα με τους φόβους τους.
Απ’ ό,τι μας έχουν δείξει έως τώρα μάλλον δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα ή ικανότητα.
Αλλά η πολιτική κρύβει πάντα εκπλήξεις. Ιδίως όταν τις εκπλήξεις υποστηρίζει και ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Για ένα παράπονο
«Μ’ ένα παράπονο πικρό…»
ταξιδεύει ανά την Ελλάδα ο Γιώργος Παπανδρέου εγκαινιάζοντας σε διάφορες πόλεις την ίδια έκθεση φωτογραφίας με τον ίδιο Πετσάλνικο στο ακροατήριο.
Ολες οι ομιλίες του ξεκαθαρίζουν παλιούς και αδιάφορους πλέον λογαριασμούς. Αποπνέουν ένα αίσθημα αδικίας και ένα αίτημα δικαίωσης για περασμένα και ίσως ανεπίκαιρα αλλά πάντως όχι ξεχασμένα ανδραγαθήματα.
Καμία αντίρρηση. Κάθε άνθρωπος δικαιούται να διατηρεί για τον εαυτό του την καλύτερη γνώμη.
Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση το ζήτημα δεν είναι προσωπικό.
Και εξ όσων γνωρίζω, κανείς ποτέ δεν έφτιαξε κόμμα για ένα παράπονο πικρό. Οσο κι αν το παράπονο κυκλοφορεί ντυμένο «κίνημα αξιών και αλήθειας».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ