Η απευκταία τρίτη εντολή

Περί διερευνητικών εντολών για τον σχηματισμό κυβέρνησης ο λόγος και όχι βέβαια περί της τρίτης από τις Δέκα Εντολές, αυτής που λέει «Ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω» (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων). Μια και το πιάσαμε, λοιπόν, σε βιβλικούς τόνους το θέμα, «εν αρχή ην το σενάριο». Ή μάλλον το πιο πιθανό από τα ενδεχόμενα σενάρια: η παρούσα Βουλή δεν εκλέγει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, διαλύεται, προκηρύσσονται εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα αλλά όχι αυτοδύναμος, αρχίζει η κατά το Σύνταγμα διαδικασία των εντολών για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Η πρώτη εντολή δίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος όμως δεν κατορθώνει να σχηματίσει κυβέρνηση, κάτι που θα πρέπει να θεωρείται σχεδόν βέβαιο. Τους ομοαίματούς του της ηγετικής ομάδας της ΔΗΜΑΡ θα τους έχει ήδη εντάξει (με ρέγουλα, βέβαια) στα ψηφοδέλτιά του. Το ΚΚΕ, πιστό στην πάγια θέση του ότι πρώτος και κύριος εχθρός είναι τα όμορα κόμματα, αυτά που κινούνται στα «δικά του» χωράφια, δεν θέλει ούτε να ακούει για ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα. Το Ποτάμι στελεχώνεται από ανθρώπους που θεωρώ απίθανο να τους δω αγκαλιά με τους Συριζαίους. Οι ΑΝΕΛ είναι αμφίβολο αν θα βρίσκονται καν στην επόμενη Βουλή. Ακόμη και αν βρίσκονται, όμως, θα ήταν αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να υπάρξει κυβερνητική σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ χωρίς αναταράξεις και αποσκιρτήσεις και από τις δύο πλευρές. Λογικά λοιπόν ο Τσίπρας επιστρέφει την εντολή, η οποία δίνεται στον Σαμαρά. Με δεδομένο ότι το bonus των 50 εδρών έχει πάει στον ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο κόμμα, ούτε η Νέα Δημοκρατία μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση. Επιστρέφει λοιπόν και ο Σαμαράς την εντολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος είναι τότε υποχρεωμένος να καλέσει τον αρχηγό του τρίτου σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος.

Φτάνουμε λοιπόν στο κρίσιμο σημείο: αν τρίτο κόμμα δεν είναι ούτε το ΚΚΕ ούτε Το Ποτάμι ούτε η Δημοκρατική Παράταξη (ή όπως αλλιώς θα λέγεται), τότε θα είναι η Χρυσή Αυγή, στην οποία και θα πρέπει να δοθεί η εντολή. Τι μεγαλύτερο όνειδος για το πολιτικό μας σύστημα και γενικότερα για τη χώρα! Τι μεγαλύτερη ξεφτίλα, να το πω λαϊκότερα! Αν κάποιοι εφησυχάζουν βλέποντας τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής να παρουσιάζουν πτωτική τάση στις δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών, φοβάμαι πως κάνουν λάθος. Με τα ηγετικά στελέχη της να βρίσκονται στη φυλακή, η ψήφος στη Χρυσή Αυγή είναι σήμερα «δημοσκοπικά ενοχοποιημένη» ψήφος (όπως δημοσκοπικά ενοχοποιημένη, για εντελώς άλλους λόγους και σε διαφορετικό βαθμό, είναι και η ψήφος στο ΠαΣοΚ). Κάλλιστα λοιπόν το 5%-6% μπορεί στις κάλπες να γίνει 8%-9%, ποσοστό που πιθανότατα θα αποδειχθεί αρκετό ώστε να είναι τρίτο κόμμα το νεοναζιστικό σκυλολόι.

Ας φανταστούμε λοιπόν τον Παναγιώταρο –μια και οι «μεγάλοι» θα είναι στην μπουζού, που λέει και η Ζαρούλια –να προσέρχεται στο Προεδρικό Μέγαρο προκειμένου να λάβει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, την οποία και θα μπορεί να κρατήσει, σύμφωνα με το Σύνταγμα, για τρεις ημέρες. Ναι, αυτόν τον ίδιο Παναγιώταρο που πριν από μία εβδομάδα τον ακούσαμε να λέει από το βήμα της Βουλής τελειώνοντας την ομιλία του: «Δεν θα αφήσουμε να μας γ… ο Σαμαράς. Θα σας γ… εμείς πρώτα»! Ομολογώ ότι στα περίπου 50 χρόνια που παρακολουθώ εκ του σύνεγγυς τα πολιτικά δρώμενα κάτι τέτοιο ούτε το έχω ξαναδεί ούτε φανταζόμουν ότι θα μπορούσε κάποτε να συμβεί: ένας τύπος με όψη και αμφίεση πορτιέρη της νύχτας να εκφράζεται από το βήμα της Βουλής με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που εκφράζεται όταν βρίσκεται στο σφαιριστήριο ή όταν πίνει μπίρες με τους ομοϊδεάτες του.

Πολλές απόψεις υπάρχουν και διατυπώνονται για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας. Ολες, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, έχουν ένα κοινό γνώρισμα: βλέπουν το μέλλον να διαγράφεται μαύρο ή στην καλύτερη περίπτωση να έχει μία από τις «πενήντα αποχρώσεις του γκρι», που λέει και το γνωστό μπεστ σέλερ. Πολλά θα μπορούσα να γράψω κι εγώ, όπως και κάθε υπεύθυνος πολίτης, για το πώς θα μπορέσουμε να αποφύγουμε τα χειρότερα. Αυτό άλλωστε και σκοπεύω να πράξω στους επόμενους μήνες και στο ελάχιστο που μου αναλογεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έρχονται πολύ δύσκολες ημέρες. Ας αρχίσουμε όμως από τα στοιχειώδη. Και ένα από αυτά είναι, χωρίς αμφιβολία, το να αποτραπεί το όνειδος να λάβει η Χρυσή Αυγή εντολή σχηματισμού κυβέρνησης.

Για ποιον ειδικά πολιτικό χώρο και για ποιες πολιτικές δυνάμεις χτυπά κατ’ εξοχήν η συγκεκριμένη καμπάνα; Οχι βέβαια για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία που, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα είναι τα δύο πρώτα κόμματα. Ας γίνω ακόμη πιο σαφής, αν υποθέσουμε ότι χρειάζεται. Δεν ξέρω με ποιο ακριβώς όνομα, με ποιον επικεφαλής και με ποιο εκλογικό σχήμα, αλλά τρίτη δύναμη στις εκλογές οφείλει να είναι η λεγόμενη Κεντροαριστερά. Για πολλούς λόγους, στους οποίους πιστεύω ότι θα έχω την ευκαιρία να επανέλθω σύντομα. Και για έναν ακόμη, δευτερεύοντα ίσως για το γενικότερο μέλλον της χώρας αλλά με τεράστια σημασία στο επίπεδο του συμβολικού: για να μη δούμε να δίνεται η τρίτη εντολή στον Παναγιώταρο ή σε κάποιον ομόσταβλό του.

Ο κ. Ανδρέας Παππάς είναι επιμελητής εκδόσεων και μεταφραστής.