Εσείς περιμένετε με αγωνία να δείτε αν η Βουλή αρνηθεί να εκλέξει τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας οδηγώντας την Ελλάδα σε χορό του Ζαλόγγου με νταούλια και ζουρνάδες σε χορογραφία Τσίπρα. Αναμένοντας κι εγώ ανακάλυψα εν τω μεταξύ μια συγκλονιστική διαπίστωση σε σχέση με την απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού. Πρόκειται για άρθρο πρώην πρύτανη πανεπιστημίου («Καθημερινή», 7/12) που με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι δεν ήταν το μείζον ο εκβιασμός του νεαρού κατάδικου ληστή για να μεταβαίνει ελεύθερος στο ΤΕΙ προκειμένου να σπουδάσει σε σχολή που πέτυχε, αλλά η άλλη σοβαρότερη όψη του ίδιου προβλήματος: οι εκβιαστικές καταλήψεις ΑΕΙ, η βίαιη παρεμπόδιση της διδασκαλίας, η αυθαίρετη επιβολή μειοψηφιών στον μέγιστο όγκο των φοιτητών.
Επισημαίνει ο αρθρογράφος: «Τι θέλει η σιωπηρή (φοιτητική) πλειοψηφία που αποσύρεται μπροστά στην ωμή βία των ολίγων; Ακριβώς ό,τι και ο Νίκος Ρωμανός: ανοικτές θύρες στα ΑΕΙ, δικαίωμα στη μόρφωση, δυνατότητα να αναπτύξουν την προσωπικότητά τους, αναγνώριση στη διαφορά γνώμης». Γιατί άραγε τόσοι πολιτικοί (ακόμη και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας), δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, παράγοντες της δημόσιας ζωής με τόση ευαισθησία και πιεστικότητα απαίτησαν από τη Δικαιοσύνη και την κυβέρνηση να ικανοποιηθεί ο εκβιασμός ενός αμετανόητου αναρχικού και αντιεξουσιαστή προκειμένου να διευκολυνθεί να σπουδάσει (Διοίκηση Επιχειρήσεων, αυτός ο αντικαπιταλιστής!) και ταυτόχρονα αδιαφορούν παντελώς να πιέσουν ώστε να μπορούν ανεμπόδιστα να σπουδάσουν τα χιλιάδες παιδιά που δεν ανήκουν στους περιθωριακούς της νεολαίας; Πρέπει άραγε να ληστεύεις, να καταστρέφεις, να καις ανθρώπους ρίχνοντας μολότοφ; Πρέπει να διαπρέπεις ως χλευαστής της δημοκρατίας για να προκαλέσεις τον θαυμασμό και την υπεράσπιση εκείνων που αναδείχθηκαν πειστικοί συνήγοροι του Ρωμανού; «Γιατί δεν δείχνουν την ίδια ευαισθησία και για τα χιλιάδες παιδιά που αγωνίστηκαν, προσπάθησαν, ξενύχτησαν και κατέκτησαν μια θέση ελπίδας που αμέσως είδαν να φυλλορροεί; Δεν δικαιούνται και αυτοί οι νέοι το ίδιο ενδιαφέρον και την ίδια προοπτική; Το σύστημα που ο Νίκος Ρωμανός πολέμησε αποδεικνύεται μονόπλευρο και με κροκοδείλια δάκρυα συγκινείται για τον έναν αλλά περιέργως αδιαφορεί για τους πολλούς… Οποιος διεκδικεί το δικαίωμα του Νίκου στη μόρφωση δεν μπορεί να το αρνείται στα χιλιάδες θύματα των καταλήψεων. Υποστήριξη του ενός και σιωπή ως προς τους άλλους είναι υποκρισία, υποκρύπτει σκοπιμότητες και στερείται ηθικής νομιμοποίησης. Οι καταλήψεις είναι έμφαση ακραίου ολοκληρωτισμού, είναι βία που παράγει βία και δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα τάγματα εφόδου των ναζί που έκαιγαν τα βιβλία των αντιφρονούντων. Μόνο που τώρα αντί για βιβλία καίγεται το μέλλον των νέων και μαζί το μέλλον του δημόσιου πανεπιστημίου. Καλύτερη προπαγάνδα υπέρ της ιδιωτικής ανώτατης παιδείας δεν θα μπορούσε να υπάρξει».
Συγκλονιστική επιβεβαίωση ότι η κοινωνία και η Πολιτεία ενδιαφέρονται μόνο για τους παρανομούντες και τους εχθρούς της δημοκρατίας. Καταδικάζουν μεν ορθότατα τη βία του δεξιού άκρου αλλά αδιαφορούν ή και στηρίζουν τη βία και την υπονόμευση της δημοκρατίας από το άλλο άκρο, το αριστερό άκρο. Αυτοκτονική εθελοτύφλωση που οδηγεί στο χάος.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ