Με αυτοργάνωση.Να αυτοργανωθούμε ,να δικτυωθούμε, να μην περιμένουμε τη λύση από αυτόχθονες ή έξωθεν σωτήρες.» Μετά από κυοφορία αρκετών μηνών με δηλώσεις,διαρροές και διαχωρισμό της θέσης του από τη σημερινή ηγεσία του κόμματος του, τελικά φαίνεται ότι ο κύβος ερρίφθη…
Δικαίωμα του φυσικά ,να διεκδικήσει και πάλι την ψήφο των πολιτών, οι οποίοι θα κρίνουν τελικά και τις επιλογές του. Όμως ο κ.Παπανδρέου πριν κατακεραυνώσει τους πάντες είχε την υποχρέωση απέναντι στους πολίτες που του εμπιστεύθηκαν τη διακυβέρνηση της χώρας να αναγνωρίσει τις δικές του σοβαρότατες ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση.
Όταν αμέριμνος και ανυποψίαστος αδυνατούσε να αντιληφθεί την κατάσταση της χώρας και της οικονομίας και προσπαθούσε με σπασμωδικές κινήσεις να αντιμετωπίσει τη λαίλαπα που ερχόταν. Για να φτάσουμε στο περιβόητο δημοψήφισμα και το ραντεβού στις Κάννες, με την ταπεινωτική για τον ίδιο και τη χώρα αντίδραση των ευρωπαίων.
Δυστυχώς για τον κ.Παπανδρέου οι ηγέτες δεν κρίνονται από το όνομα τους,απο τις προθέσεις ή τις υποσχέσεις τους. Κρίνονται από την πολιτική τους και από το πως αντιλαμβάνονται και αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους.Ο κ.Παπανδρέου κουβαλάει ένα ιστορικό πράγματι όνομα που σφράγισε-με τα θετικά και αρνητικά του – τη μεταπολιτευτική μας ιστορία. Αλλά δεν αρκεί για να συνεχίζει να διεκδικεί και την κληρονομιά μιας ολόκληρης παράταξης.
ΤΟ ΒΗΜΑ