Καλώς ή κακώς, το θέμα της εκλογής νέου Προέδρου Δημοκρατίας συνδέθηκε με εκλογές. Και αυτό, τη στιγμή που ο δανειακός «βρόχος» του 2015 είναι απίστευτα ασφυκτικός. Πράγματι, οι ληξιπρόθεσμες δανειακές υποχρεώσεις του 2015 ανέρχονται στα περίπου 22,5 δις Ευρώ, ήτοι 10,8% του ΑΕΠ της χώρας ενώ το 10-ετές κόστος δανεισμού «φλερτάρει» με το 9%. Πολλοί δηλώνουν ότι είμαστε «σκληρά καρύδια» και συνεπώς θα αντιμετωπίσουμε τις Συμπληγάδες του 2015. Αυτό κατά τη γνώμη μας είναι παρακινδυνεμένο.

Σε μία επιστημονική έρευνα με τίτλο «Tweets, Google trends, and sovereign spreads in the GIIPS», η οποία μόλις δημοσιεύθηκε στο έγκυρο διεθνές περιοδικό «Oxford Economic Papers» καταλήξαμε (μεταξύ άλλων) στα εξής συμπεράσματα:

1. Η έκρηξη της συζήτησης περί Grexit στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (και δη στο Twitter το οποίο διαδίδει δημοσιογραφικά νέα ταχέως) οδήγησε σε αύξηση του 10-ετούς spread κατά κύριο λόγω της Ελλάδας, και σε μικρότερο βαθμό των υπολοίπων GIIPS (Ιρλανδία, Ιταλία, Πορτογαλία και Ισπανία) ενώ δεν επηρέασε καθόλου το spread στην Γαλλία ή την Ολλανδία (χώρες του πυρήνα της Ευρωζώνης). Η παραπάνω επίδραση ήταν στατιστικά σημαντική και μάλιστα υπεράνω της επίδρασης (α) της πιθανότητας χρεοκοπίας (την οποία προσεγγίσαμε από τα ασφάλιστρα κινδύνου CDS), (β) της έλλειψης ρευστότητας στην αγορά κρατικών ομολόγων (την οποία προσεγγίσαμε από τη διαφορά μεταξύ της τιμής ζήτησης και της τιμής αγοράς των ομολόγων, και (γ) του διεθνούς χρηματοοικονομικού ρίσκου (το οποίο προσεγγίσαμε από τον δείκτη διασποράς VIX του Chicago Board Options Exchange).

2. Ο λόγος διάδοσης του ελληνικού «ιού» στα υπόλοιπα GIIPS είχε να κάνει κατά κύριο λόγο με την «έκθεση» (exposure) των τραπεζών στα GIIPS σε ελληνικό (ιδιωτικό και δημόσιο) χρέος.

Καθώς όμως, μετά και το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, οι τράπεζες στα υπόλοιπα GIIPS έχουν περιορίσει στο ελάχιστο την «έκθεση» τους σε ελληνικό χρέος, εκτιμάμε ότι αυτή τη φορά το όποιο domino effect από μια πιθανή νέα ελληνική κρίση θα είναι σημαντικά μικρότερο σε σχέση με το τι έγινε την περίοδο 2011-2013. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν πρέπει να υιοθετήσουμε στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους μας το επιχείρημα του domino effect. Πράγματι, το σκληρό καρύδι, όταν βρεθεί στη «μέγγενη» του καρυοθραύστη, σπάει με εκκωφαντικό κρότο. Μόνο, που σε αντίθεση με το παρελθόν, αυτό θα ισχύσει (δυστυχώς) μόνο στην περίπτωση μας.

* Θεολόγος Δεργιαδές (International Hellenic University)

* Κώστας Μήλας (University of Liverpool)

* Θεόδωρος Παναγιωτίδης (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας)