Π. Πολιτικός γάµος: «Η Εκκλησία αντιστάθηκε, αλλά ο νόμος 1250/82 ψηφίστηκε τον Ιούλιο του 1982». Λ. Λαϊκισµός: «Εισήχθη στην πολιτική ζωή τη δεκαετία του ’80». Α. Ακρα Δεξιά: «Το 1984 ιδρύθηκε η Ακροδεξιά ΕΠΕΝ (…) Από τον χώρο της νεολαίας της προέρχονται ο Νίκος Μιχαλολιάκος και ο Μάκης Βορίδης». Τ. Τρόικα: «Η λέξη ρωσικής προέλευσης που αναφέρεται σε έλκηθρο το οποίο σέρνουν τρία άλογα εμφανίστηκε για να περιγράψει την τριάδα του ΠαΣοΚ (Ακη Τσοχατζόπουλο, Κώστα Λαλιώτη και Γιώργο Γεννηματά) τη δεκαετία του ’80».
Εχει μεγάλο ενδιαφέρον να βλέπεις την Ιστορία από απόσταση. Εχει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον να διαβάζεις για τη ζωή στη δεκαετία του ’80, από το διεισδυτικό και εύστοχο κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό λεξικό «Η Ελλάδα στη δεκαετία του ’80» των Βασίλη Βαμβακά και Παναγή Παναγιωτόπουλου (εκδ. Επίκεντρο) που περιγράφουν την καθημερινότητα μιας μακρινής, εξιδανικευμένης εποχής σε σέπια χρώματα.
Αυτό που δεν έχει ιδιαίτερη πλάκα είναι να συγκρίνεις το τότε με το σήμερα.
Υπάρχει μια θεωρία που λέει πως στην Ελλάδα πάσχουμε από το σύνδρομο της «δεκαετούς καθυστέρησης». Δεν ζήσαμε ποτέ την κοινωνική επανάσταση της δεκαετίας του ’60· τότε η Ελλάδα ήταν μια συντηρητική, αστυνομοκρατούμενη κοινωνία που αγνοούσε τις λουλουδάτες αμφισβητήσεις του εξωτερικού. Τη δεκαετία του ’70, του δυτικού κόσμου, τη ζήσαμε 10 χρόνια μετά. Η απελευθέρωση, η ντίσκο, το κακό γούστο, τα τσιγάρα και η ανεμελιά των 70s ενσαρκώθηκαν στην Ελλάδα στα ξέφρενα, μυστακοφόρα, ιδρωμένα 80s.
Τα 80s του υπόλοιπου κόσµου, τη λαγνεία του χρήματος, το χρηματιστήριο, την επέλαση της Wall Street και τον υλισμό που νίκησε τον Ψυχρό Πόλεμο, εμείς τα ζήσαμε στα 90s και στα πρώτα χρόνια των 00s μεταξύ ιδιωτικής τηλεόρασης, αστακομακαρονάδας και χρηματιστηρίου. Στις αρχές του 20ού αιώνα, καθώς η ευμάρεια και ο εκσυγχρονισμός πήγαιναν χέρι χέρι, υπήρξε μια κάποια ευθυγράμμιση της μεγαλύτερης χώρας των Βαλκανίων με τον υπόλοιπο κόσμο.
Πλέον ξεπεράσαμε τον ψυχαναγκασμό της σύγκλισης. Καταλήξαμε πως δεν έχουμε καμία ανάγκη τη Δύση. Από τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση –όπως αποδεικνύουν τα e-mail με την τρόικα –αδυνατεί να συνεννοηθεί με τους δανειστές σε οικονομικούς όρους, αποφάσισε σαν ενοχλημένο παιδί να γυρίσει την πλάτη στις αξίες της Δύσης, την πρόοδο, τον ανθρωπισμό, την αλληλεγγύη και να επιστρέψει στη βολική επαρχιώτικη εσωστρέφειά της.
Την προηγούµενη εβδοµάδα είχαμε αρκετά σχετικά παραδείγματα. Είχαμε τον υπουργό Δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου να εκφέρει μια προσωπική άποψη για τους γάμους ομοφυλοφίλων, για τους οποίους πληρώνουμε ήδη πρόστιμο για τη μη εφαρμογή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας: «Δεν το συζητώ καν. Είμαστε μια χώρα η οποία σέβεται τις παραδόσεις, σέβεται τη φύση του ανθρώπου και δεν είναι δυνατόν να επιτραπεί ο γάμος».
Είχαμε τον συνεπή προβοκάτορα της κυβέρνησης, τον πολιτικό που πάντα πάει ένα βήμα πιο κάτω στη ρητορική του μίσους, τον άνθρωπο που έχει αναλάβει τον ρόλο να εξοικειώσει τα τηλεοπτικά αφτιά με την ασχήμια, τον Αδωνι Γεωργιάδη, να ενοχλείται αισθητικά από τους πρόσφυγες από τη Συρία που «θα ενοχλήσουν τους καταναλωτές των Χριστουγέννων».
Είχαμε την υπόθεση του Νίκου Ρωμανού στην οποία το κράτος έδειξε τη διάθεση εκδίκησής της. Μια βολική δικαιολογία για έξτρα πίεση στην κοινωνία, έξτρα επεισόδια, μια αφορμή για καμένους κάδους και λίγο πιο σκληρή συντηρητική συσπείρωση.
Ισως η επιστροφή στη συντήρηση να είναι άποψη. Τώρα πια, ύστερα από δεκαετίες κυνηγιού με τη Δύση, αποφασίσαμε να βρεθούμε επιτέλους πιο μπροστά. Καθώς η ανισότητα επελαύνει παγκοσμίως, καθώς η αμφισβήτηση στο καπιταλιστικό σύστημα εντείνεται (χωρίς να υπάρχει σοβαρός αντίλογος), εμείς έχουμε μάθει να ζούμε με μια μακαριότητα μετά την καταστροφή, είμαστε επιτέλους στην ευχάριστη θέση να έχουμε κατακτήσει την πρωτοπορία στη δυστοπία. Οι υπόλοιποι λαοί θα ταλαιπωρηθούν οικονομικά, ψυχικά και κοινωνικά, μέχρι να συνηθίσουν αυτό που εμείς ήδη ζούμε. Ακόμη και αν δεν το διασκεδάζουμε όπως παλιά, στα όμορφα 80s. Οπως τότε, N. Nτισκοτέκ: «Αφετηρία της σύγχρονης μαζικής διασκέδασης».

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ