Το ερώτηµα είναι ποιο κόµµα του κέντρου θα γίνει η Google του ελληνικού κέντρου, δηλαδή ποιο θα αποκτήσει δεσπόζουσα θέση, εξαγοράζοντας τους μικρότερους, τους ταλαντούχους, τους κομιστές της καινοτομίας. Τα ρετάλια του ΠαΣοΚ, τα ύδατα του Ποταμιού, οι ιέρειες του εκσυγχρονισμού συνωστίζονται στο ίδιο σημείο του πολιτικού άξονα. Πατάνε στο κέντρο με το βλέμμα στραμμένο αριστερά. Μπερδεύονται με αριστερούς μεταρρυθμιστές που στέκονται σχεδόν στο ίδιο σημείο αλλά σεμνύνονται και πάνε στον Τσίπρα.
Πώς μπορεί σε αυτό το πλαίσιο ένας πολιτικός να αποκτήσει υπεραξία και να διαπραγματευτεί για το μέλλον του; Μπορεί να ιδρύσει μια startup με αντικείμενο την ανάπτυξη του εαυτού του. Ετσι θα έχει καλύτερη την προοπτική συνεργασίας με κάποιον κολοσσό. Ακριβώς όπως έγινε με το YouTube, το Αndroid, με ρομποτικές εταιρείες τύπου Boston Dynamics και Schaft. Εξειδίκευση, ατομική ανάπτυξη και μετά, τσουπ, συνεργασία. Κάτι τέτοιο έχει κάνει, ας πούμε, η Αννα Διαμαντοπούλου, η οποία δεν εμφανίζεται στον δημόσιο βίο μονάχη, με τους κουμπάρους και τα ξαδέλφια της. Εχει δίκτυο για τη μεταρρύθμιση.
Μισό λεπτό να μη γίνει μπέρδεμα επειδή υπάρχουν κι άλλες startups με παρεμφερή επωνυμία. Πρόκειται για το πολιτικό περιοδικό «Μεταρρύθμιση» όπου ο Νίκος Μπίστης και οι συν αυτώ αναπτύσσουν θεωρήματα της Κεντροαριστεράς. Πρόκειται επίσης για τους Μεταρρυθμιστές του Σπύρου Λυκούδη που λένε ότι θα κατέβουν αυτόνομα στις εκλογές, ως νέο κόμμα. Αυτή είναι η καλή στρατηγική, δηλαδή η αναγγελία ίδρυσης κόμματος. Ο Λυκούδης θα μπει στις μετρήσεις και θα γίνει υπολογίσιμος παρτενέρ, ειδικά εάν τα ποσοστά του είναι υψηλότερα από εκείνα του κυρ Φώτη Κουβέλη.
Στους ιδιοκτήτες κοµµάτων θα πρέπει να καταχωριστεί και ο Ανδρέας Λοβέρδος. Να μην ξεχνάμε την αυτονομία του τώρα που έγινε υπουργός. Υπήρξε ιδρυτής κόμματος, με όνομα που δεν θυμάται ούτε ο ίδιος (κάτι σαν «για την Ελλάδα, ρε γ@μ%το»), πρωτοβουλία που βοηθά μελλοντικές διαπραγματεύσεις. Να μην ξεχάσουμε, βεβαίως, την αξία των κινημάτων. Στο κέντρο αγαπούν τη λέξη «κίνημα», θυμίζει ζιβάγκο. Καταγράφεται λοιπόν το κίνημα των 75, πέριξ του Μιχάλη Καρχιμάκη, και το κίνημα των 11 που θέλει ηγέτη, αρχηγό και πρόεδρο τον Φίλιππο Σαχινίδη.
Στον ίδιο πολιτικό χώρο προσπάθησε να ριζώσει η «ελιά» της αμπελοφιλοσοφίας. Τον ίδιο χώρο διεκδικεί αυτό το πράγμα που πάει να φτιάξει ο Ευάγγελος Βενιζέλος (με όνομα δη.παπάρ) προκειμένου να απαλλαγεί από τα χρέη του ΠαΣοΚ. Εν ολίγοις, καταγράφονται πολλά μικρά σχήματα, με στελέχη από κάθε κλιμάκιο. Να επισημάνουμε ότι έχουν αραιώσει από το κέντρο, από αυτές τις πρωτοβουλίες δηλαδή, όσοι βαρύνονται με φημολογίες για βρώμικα χέρια.
Κοινό γνώρισµα όλων αυτών των ομάδων, πρωτοβουλιών και κινημάτων η απουσία ενός ηγέτη που θα ήταν κοινά αποδεκτός. Και εδώ, σε αυτό το σημείο της αφήγησης, έρχεται να τρυπώσει ο σωτήρας, εκείνος που φέρει όνομα τοτέμ και που προχωρά με μικρές αλλά σαφείς κινήσεις. Πολύ προσεκτικά ο Παπανδρέου ο Γ΄ έριξε λάδι στη φωτιά και απεσύρθη από την επικαιρότητα. Υποχρεώνει τον συμπρωθυπουργό να βγει από την κομματική εσωστρέφεια και να πάρει αποφάσεις που δημιουργούν δυσαρέσκεια.
Ας μην εκπλαγεί κανείς εάν ο Γιώργος Παπανδρέου επανακάμψει με ενωτική πρωτοβουλία, με ένα κάλεσμα της τελευταίας στιγμής. Αυτή είναι η ειρωνεία της ιστορικής στιγμής, ότι όλοι οι παίκτες του κέντρου κάπου στη συζήτηση βάζουν και αυτήν την πιθανότητα. «Τι θα γίνει εάν ο Γιώργος ιδρύσει κόμμα;». Δεν το απεύχονται, δεν ρίχνουν κατάρες. Αυτή, λοιπόν, είναι μια πιθανή πορεία: θα πάνε μαζί του τα γνωστά φιλαράκια, Ραγκούσης, Πεταλωτής, θα μαζευτεί νεολαία από τις πρωτοβουλίες «Μπροστά» και «ΑΒ», θα πουν μια καλή κουβέντα ιστορικά στελέχη, Λαλιώτης, Βάσω, θα κολλήσουν από κοντά κάνα δυο της ΔΗΜΑΡ. Ολα αναγνωρίσιμα, και οι θεσμοί, και οι ρόλοι, και τα πρόσωπα. Η δουλειά αίφνης γίνεται εύκολη.
*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
