Τι πραγματικά συμβαίνει στο Αιγαίο;

Εδώ και αρκετές ημέρες παρακολουθούμε τη δημιουργία ενός σκηνικού κρίσης – έντασης υψηλού κινδύνου σε Κύπρο και Αιγαίο, με πρωτοβουλία της Αγκυρας. Μοιάζει πραγματικά με τα σενάρια πολεμικών παιγνίων, που χρησιμοποιούνται κατά τις μεγάλες ασκήσεις για την εκπαίδευση των ενόπλων δυνάμεων, δηλαδή στρατιωτικές κινήσεις που αυξάνουν μεθοδικά και σταδιακά την ένταση: σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας της Τουρκίας, ανακοινωθέντα, διμερείς επαφές για εκτόνωση της κρίσης, συνέχιση και αύξηση της έντασης. Αυτό που λείπει από το «παίγνιο» είναι η αντίδραση της ελληνικής πλευράς για την αντιμετώπιση της «απειλής» και τη «δυναμική προάσπιση» των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Με τις ενέργειές της η Αγκυρα απροκάλυπτα και δυναμικά αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, εδραιώνει την προκλητική της παρουσία στο Αιγαίο, αμφισβητεί το ισχύον Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας και του αέρος, υποβαθμίζει την ελληνική παρουσία στον αιγαιακό χώρο, αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου και δημιουργεί επικίνδυνες καταστάσεις σε όλη την περιοχή.

Στην περιοχή της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής, στα τουρκικά σύνορα και στην ευρύτερη περιοχή ως το Ιράν η κατάσταση είναι ρευστή και ήδη διεξάγονται πολεμικές επιχειρήσεις μεγάλης έκτασης και έντασης σε πολλά μέτωπα. Ο χάρτης των συσχετισμών δυνάμεων αλλάζει και μαζί θα τροποποιηθεί και η υπάρχουσα μέχρι χθες, συμφωνημένη(;) ισορροπία ισχύος. Μέσα σε αυτό το πολιτικό και πολεμικό «σκηνικό-αλαλούμ», είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η Τουρκία «αφήνεται» να δράσει αυτόνομα σε Αιγαίο και Κύπρο, και μάλιστα σε μια περίοδο που η Δύση (Αμερική και Ευρωπαϊκή Ενωση) αναζητούν «πρόθυμους συμμάχους» για κάθε χρήση.

Σε αυτό το περίεργο μείγμα αμιγούς-πραγματικής στρατηγικής οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις μακριά από προκαταλήψεις, ιδεοληψίες και «οράματα» οφείλουν και πρέπει να δρουν καθημερινά αξιόπιστα, αποτελεσματικά, με αποδεδειγμένη δυναμικότητα, στέλνοντας ξεκάθαρα μηνύματα ώστε να εξαναγκάσουν την Τουρκία να παραιτηθεί από τους «οραματισμούς» της. Η χρησιμοποίηση του στρατιωτικού οργάνου αποτελεί βασική αρμοδιότητα, ευθύνη και υποχρέωση της κυβερνητικής-πολιτικής εξουσίας που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αρνείται ή να αγνοεί τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες εξελίξεις στην περιοχή ή να διατηρεί-συντηρεί επικίνδυνες ψευδαισθήσεις. Η απώθηση των εθνικών ζητημάτων για διευθέτηση στο απώτερο μέλλον δημιουργεί ηττοπάθεια και είναι ο ασφαλέστερος τρόπος περιθωριοποίησης, στρατηγικής υποβάθμισης, γεωπολιτικής αποσύνθεσης και μείωσης της ισχύος.

Γιατί όμως η ελληνική κυβέρνηση «αρνείται» να πάρει θέση και να ενημερώσει τον ελληνικό λαό, γιατί παρακολουθεί «εκ του μακρόθεν» το όλο θέμα; Αν πράγματι βαδίζουμε σε μια κρίση μεσαίας έντασης, η λήψη μέτρων και η ψυχολογική προετοιμασία είναι επιβεβλημένες. Αν η κρίση είναι «συμφωνημένη», πού αποσκοπεί; Σε μια λύση-«πακέτο» για Αιγαίο και Κύπρο; Ή και σε μια απελπισμένη προσπάθεια της κυβέρνησης για παραμονή στην εξουσία υπό το «βάρος» μιας εθνικής κρίσης; Ο,τι και να ισχύει απ’ όλα αυτά, η σημερινή κυβέρνηση είναι εκτεθειμένη.

Ο κ. Παύλος Χρήστου είναι ανώτατος απόστρατος αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας, στρατηγικός αναλυτής και συγγραφέας.