Μέσα στον ορυμαγδό της πιο βίαιης σύγκρουσης ποδοσφαιρικών παραγόντων που έχει γνωρίσει ο τόπος, η κοινή γνώμη παρακολουθεί άφωνη (εκτός των άλλων) και την αφωνία της αθλητικής ηγεσίας, των πολιτικών προϊσταμένων του αθλητισμού. Από την Παρασκευή 14 Νοεμβρίου, όταν με την επίθεση στον αντιπρόεδρο της ΚΕΔ Χριστόφορο Ζωγράφο δόθηκε το εναρκτήριο λάκτισμα στον πιο σφοδρό ποδοσφαιρικό «αγώνα», αυτοί που έχουν την πολιτική ευθύνη απέναντι στην κοινωνία τόσο για να διαφυλάξουν την ισονομία στο άθλημα όσο και για να μην επιτρέψουν να καταστεί το ποδόσφαιρο φορέας μόλυνσης του κοινωνικού σώματος, απουσιάζουν από τη σκηνή. Μοιάζει σαν να υιοθετούν τη ρήση «όταν τσακώνονται τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια» και προτίμησαν να μην… ερεθίσουν τους… γίγαντες παρακολουθώντας εκ του μακρόθεν τη σύγκρουσή τους.
Για να είμαστε απόλυτα ακριβείς, υπήρξε ένα ψήγμα αντίδρασης από τον κ. Ανδριανό, ο οποίος απαντώντας στην έκκληση της ΕΠΟ για μέτρα από την πολιτεία την κάλεσε, το περασμένο Σάββατο, να είναι ειλικρινής στις διακηρύξεις της και να μην κρύβεται πίσω από το αυτοδιοίκητο. Πέραν τούτου ουδέν, σε μια υπόθεση που απαιτεί πριν από όλα την παρέμβαση της πολιτικής και της πολιτείας. Και με τη στάση της η αθλητική ηγεσία δεν ακυρώνει μόνο τον ρόλο και τη σημασία αυτής καθαυτής της κυβερνητικής παρέμβασης αλλά ακόμη και αυτόν τον ίδιο τον ρόλο της πολιτικής. Και όπου απουσιάζει η πολιτική επικρατούν το ανορθολογικό, το ανεξέλεγκτο, οι νόμοι της ζούγκλας.
Φυσικά η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός διαθέτουν και το νομικό οπλοστάσιο για να παρέμβουν. Το έπραξε άλλωστε με αφορμή τη δολοφονία του φιλάθλου του Εθνικού Κώστα Κατσούλη αναβάλλοντας όλα τα πρωταθλήματα. Στην περίπτωση όμως της σύγκρουσης των βαρόνων του ποδοσφαίρου προτίμησε τη σιωπή αφήνοντας σωρεία ερωτηματικών.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ