Έχει γίνει πια κανόνας με την παραμικρή αφορμή να ξεκινά ένα κύμα καταλήψεων στα πανεπιστήμια. Για πολλοστή φορά τα μεγαλύτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας βρίσκονται υπό κατάληψη, επειδή μια μερίδα φοιτητών θεώρησε ότι υπονομεύονται τα δικαιώματα τους με την πρόταση Φορτσάκη για να καθιερωθούν ηλεκτρονικές ψηφοφορίες.

Όποιες αντιρρήσεις – δικαιολογημένες ή μη – όμως κι αν έχουν οι φοιτητές για την αιρετική πράγματι για τα ελληνικά δεδομένα πρόταση του πρύτανη,το μόνο που πετυχαίνουν είναι να ακυρώνουν το ρόλο του πανεπιστήμιου και να υποβαθμίζουν τη δική τους εκπαίδευση.

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι το πάλαι ποτέ φοιτητικό κίνημα βρίσκεται σε παρακμή, αδυνατώντας να συσπειρώσει τη μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών. Η άκρατη κομματικοποίηση – και όχι η αναγκαία πολιτικοποίηση – ο πελατειακός ρόλος των παρατάξεων, έχουν απομακρύνει σημαντικό τμήμα των φοιτητών από κάθε συλλογική διαδικασία. Με αποτέλεσμα, μια μικρή μερίδα οργανωμένων φοιτητών να αποφασίζει για λογαριασμό όλων , εξυπηρετώντας πολλές φορές συγκυριακές κομματικές σκοπιμότητες.

Όπως συμβαίνει συνήθως σε όλα τα επίπεδα στην Ελλάδα, έτσι και στα πανεπιστήμια καταφέραμε να υπονομεύσουμε και να απαξιώσουμε θεσμούς που διαμορφώθηκαν μέσα από αγώνες σε πολύ πιο δύσκολες περιόδους. Η συμμετοχή των φοιτητών στις αποφάσεις που τους αφορούν, είναι μια υπόθεση που περνά πρώτα από όλα από τη δική τους συνειδητοποίηση. Αν οι ίδιοι δεν ενδιαφερθούν για τα προβλήματα τους, καμιά παράταξη,κανένας πρύτανης δεν μπορεί να τους βοηθήσει. Κι αυτό ήταν ίσως το λάθος του κ.Φορτσάκη που θέλησε με έμμεσο τρόπο να επιβάλλει περισσότερη δημοκρατία στα πανεπιστήμια. Δυστυχώς όμως η δημοκρατία δεν επιβάλλεται, αν δεν υπάρχει διάθεση συμμετοχής και ενδιαφέρον για τα κοινά.

ΤΟ ΒΗΜΑ