Ζητείται Χουντίνι

Εκλεισαν εφέτος 140 χρόνια από τη γέννηση του Χάρι Χουντίνι, του ουγγρικής καταγωγής αμερικανού μάγου που έγινε γνωστός για τις θρυλικές δραπετεύσεις του μέσα από χειροπέδες, αλυσίδες και ζουρλομανδύες. Το 1913 ο Χουντίνι πέτυχε τον πιο μεγάλο άθλο του όταν απελευθερώθηκε από έναν γυάλινο θάλαμο γεμάτο με νερό μέσα στον οποίο ήταν κρεμασμένος ανάποδα. Κάπως έτσι, κρεμασμένη ανάποδα μέσα στα χρέη, μοιάζει η ελληνική οικονομία, δηλαδή το κράτος και οι τράπεζες, και γι’ αυτό δεν κυκλοφορεί φρέσκο χρήμα, ούτε ανακυκλώνεται ο δανεισμός που αποτελεί τον κλασικό μηχανισμό λειτουργίας μιας καπιταλιστικής οικονομίας.

Είναι πολιτική αυτοκτονία για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να μας επιτρέψουν νέες περικοπές χρεών και νέες ενισχύσεις, που όμως είναι ζωτικές για τη διόρθωση της αποτυχημένης πολιτικής που μας επέβαλαν για να κερδίσουν χρόνο. Μιας πολιτικής που έπληξε δραστικά τις πιστώσεις και με αυτόν τον τρόπο προκάλεσε την κατάρρευση της κτηματαγοράς (αφού χωρίς στεγαστικά κανένας δεν αγοράζει στέγη). Μιας πολιτικής που επιβάλλει φρενήρη φορολόγηση σε κινητές και ακίνητες αξίες, με αποτέλεσμα να κλείνουν οι επιχειρήσεις, η κατανάλωση να παραμένει κολλημένη στον πυθμένα, η ανεργία να αυξάνεται και να κινδυνεύουν οι συντάξεις. Μιας πολιτικής που διέλυσε την Ελλάδα. Και τα χειρότερα έρχονται…

Χωρίς νέα περικοπή ένα χρέος ύψους 176% του ΑΕΠ επιβάλλει συνεχή πρωτογενή πλεονάσματα (για να μειώνεται σταθερά), αλλά αυτή η πολιτική προϋποθέτει συνεχή υπερφορολόγηση που αναπόφευκτα ακυρώνει την ανάπτυξη. Υπό αυτές τις συνθήκες οι ήδη υπερχρεωμένες τράπεζες δεν θα εξασφαλίσουν σχεδόν ποτέ τα κεφάλαια που απαιτεί μια εθνική προσπάθεια δυναμικής υποστήριξης της κατανάλωσης και των επενδύσεων. Η ΕΚΤ επιμένει ότι δεν θα στηρίξει τις τράπεζες χωρίς την αιχμαλωσία της χώρας σε μια περιοριστική πολιτική που αποδεδειγμένα καταστρέφει την οικονομία και τις τράπεζες! Πρόκειται για εγκλωβισμό μέσα σε έναν ζουρλομανδύα από τον οποίο μόνο ένας Χουντίνι μπορεί να μας βγάλει. Υπάρχει;