Ρώτησαν – λέει – έναν πρώην Πρωθυπουργό οι κοντινοί του συνεργάτες εάν θα τον ενδιέφερε να μπει και πάλι στην πρώτη γραμμή για να διεκδικήσει την διακυβέρνηση της χώρας. Κι εκείνος απάντησε με εμφανή παραίτηση και μελαγχολία: «Δεν μπορείτε να το καταλάβετε, αλλά αυτός ο τόπος δεν έχει σωτηρία».
Το θυμήθηκα, ακούγοντας χτες Τετάρτη στο ραδιόφωνο το ρεπορτάζ για τα τεράστια γραφειοκρατικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το ΤΑΙΠΕΔ στην προσπάθεια πώλησης δημόσιας ακίνητης περιουσίας. Μάλιστα ο καλός συνάδελφος – Γ. Φιντικάκης – ανέφερε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των ιδιόμορφων ελληνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει το Ταμείο.
Αφορούσε την πώληση 12 παραδοσιακών κτιρίων στην Πλάκα πολλά από τα οποία δεν μπορούν καν να τα επισκεφτούν οι υποψήφιοι επενδυτές γιατί έχουν καταληφθεί από οικογένειες υπαλλήλων του υπουργείου Πολιτισμού που μένουν σ’ αυτά και δεν το κουνάνε από εκεί, είτε γιατί διαφωνούν με την εκχώρηση δημόσιας περιουσίας είτε επειδή έχουν βολευτεί τόσα χρόνια και δεν θέλουν να φύγουν από την δωρεάν στέγη που τους έχει παραχωρηθεί.
Για σκεφτείτε ότι επί υπουργίας Γ. Παπακωσταντίνου η ελληνική πλευρά είχε δεσμευτεί στην τρόικα ότι θα πουλήσει δημόσια περιουσία αξίας 50 δισ. ευρώ – και σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά όλη η δημόσια περιουσία που έχει πουληθεί προσεγγίζει μόλις το 1 δισ. ευρώ – κι αυτό λόγω της πώληση του Αστέρα και του Ελληνικού που δεν έχουν ολοκληρωθεί.
Βλέπετε είμαστε μια χώρα χωρίς κτηματολόγιο – άρα κανείς δεν ξέρει τι ανήκει σε ποιόν – με τεράστια γραφειοκρατία λόγω του ότι πολλά υπουργεία έχουν μπλέξει τις αρμοδιότητές τους, με κάθε υπουργό να κάνει πολλές φορές του κεφαλιού του και με κανέναν κεντρικό σχεδιασμό για το τι πραγματικά θέλει να κάνει το κράτος σε κάθε τομέα.
Είναι επόμενο διάφοροι επιτήδειοι ιδιώτες να εκμεταλλεύονται την απίστευτη γραφειοκρατία και τα κενά που αφήνει η γραφειοκρατική αδράνεια του κράτους και έτσι να έχουν καταπατήσει – ακόμη και πουλήσει ή χτίσει – τεράστιες δημόσιες εκτάσεις χωρίς καμία ουσιαστική συνέπεια. Από τα 80.000 ακίνητα του δημοσίου που θέλει να πουλήσει το ΤΑIΠΕΔ πάνω από το ένα τρίτο είναι καταπατημένα!
Αν στο γραφειοκρατικό αυτό λαβύρινθο προσθέσει κανείς και τις τεράστιες καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης γίνεται σαφές ότι επιβάλλεται ο πιο θρασύς: μπορεί κάποιος να καταπατήσει την πλατεία Συντάγματος και τα δικαστήρια να τελεσιδικήσουν μετά το θάνατο του καταπατητή!
Φίλος μου είχε αγοράσει παραθαλάσσιο οικόπεδο για τα παιδιά του – το οποίο επισκεπτόταν σπάνια. Σε μία από τις επισκέψεις του έμεινε άναυδος βλέποντας ότι στο κτήμα του κάποιος είχε αρχίσει να χτίζει εξοχικό! Ρώτησε δικηγόρους και έσπευσε στον αστυνομικό διευθυντή ο οποίος τον συμβούλεψε να μην μπλέξει με δικαστήρια.
«Ώσπου να εκδικαστεί η υπόθεση, δεν θα μπορείς να κάνει τίποτα με το καταπατημένο οικόπεδό σου – ουσιαστικά δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα στη γη σου, θα είναι σαν να την έχεις χάσει» τον συμβούλευσε. Του πρότεινε, μάλιστα, να συνεργαστεί με ντόπιο εργολάβο για να γκρεμίσει νύχτα το ακίνητο του καταπατητή και να γλιτώσει την ατέρμονη ταλαιπωρία της Δικαιοσύνης. Έτσι κι έκανε – γκρέμισε με παράνομο τρόπο το εξοχικό του καταπατητή και γλίτωσε τις δίκες που θα τον αθώωναν… κάποτε.
Είπατε τίποτα;
