Αν κάτι ανεδείχθη από το διπλό κραχ των ελληνικών μετοχών και ομολόγων της περασμένης εβδομάδας είναι το έλλειμμα εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας που συνεχίζει να βαραίνει την ελληνική πολιτική.
Οι περιβόητες αγορές αντέδρασαν σχεδόν αυτόματα στο «ολίσθημα» Σαμαρά για πρόωρη έξοδο από το Μνημόνιο και βεβαίως προεξόφλησαν τις ακόμη επιθετικότερες αναγγελίες Τσίπρα, απομειώνοντας τις ελληνικές αξίες κατά 8 δισ. ευρώ! Και σχεδόν διπλασιάζοντας τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων. Για τους πενταετείς τίτλους εκτοξεύθηκαν από το 4% στο 7,5% μέσα σε μία εβδομάδα.
Το μήνυμα ήταν σκληρό και άμεσο προς την ελληνική πολιτική ηγεσία: δεν εμπιστευόμαστε και δεν δανείζουμε την Ελλάδα χωρίς επαρκή μηχανισμό επιτήρησης και εποπτείας.
Με άλλα λόγια, χωρίς εμπιστοσύνη και αξιοπιστία η χώρα δεν μπορεί να κάνει ούτε ένα βήμα ανεξαρτησίας και αυτονομίας.
Είναι τέτοιο το προηγούμενο βάρος της υπερχρέωσης και της χρεοκοπίας, που όσο η χώρα μας δεν ανακτά τη χαμένη αξιοπιστία της θα αντιμετωπίζεται ως ασθενής κρίκος, ως άλλο «μαύρο πρόβατο» του διεθνούς οικονομικού συστήματος και θα αντιμετωπίζει ανάλογες κρίσεις με την πρώτη ευκαιρία.
Κατέστη έτσι φανερό ότι η εμπιστοσύνη και η αξιοπιστία είναι έννοιες που δεν αγοράζονται, ούτε δανείζονται. Παρά μόνο κατακτώνται με πολύ κόπο, μακρά προσπάθεια και βεβαίως πολιτική σταθερότητα.
Αν όμως ο κ. Σαμαράς πήρε το μάθημά του, όπως φάνηκε με την άμεση αποδοχή της διαπραγμάτευσης για την λεγόμενη «προληπτική γραμμή πίστωσης» και ο κ. Τσίπρας κατανόησε πόσο δύσκολο έργο τον περιμένει, είναι και ο ελληνικός λαός που οφείλει να αντιληφθεί ότι τα ψέματα τέλειωσαν, ότι δεν μπορεί να ζει με αυταπάτες και παραμύθια.
Περιούσιοι λαοί δεν υπάρχουν στην εποχή μας, ούτε κανείς είναι διατεθειμένος να χαρίσει χωρίς κόπους και θυσίες πεδιάδες ευημερίας.
Θα υπάρξουν προσεχώς και άλλες εξελίξεις που θα βεβαιώσουν του λόγου το αληθές.
Η επερχόμενη τραπεζική ένωση, συγκροτούμενη στις αρχές του Νοεμβρίου, θα αποτελέσει μέγιστη διαρθρωτική αλλαγή και θα επηρεάσει καθοριστικά την πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας η εποπτεία των τραπεζών και κατ’ επέκταση η ρευστότητα της οικονομίας θα περάσει σε τρίτους, οι οποίοι δεν θα ακολουθούν τα κελεύσματα της ελληνικής κυβέρνησης, ούτε θα καθοδηγούνται από οργανωμένες εγχώριες επιχειρηματικές δυνάμεις.
Οι δε τράπεζες θα οφείλουν να ακολουθούν συγκεκριμένα πρότυπα, να ακολουθούν κοινούς ευρωπαϊκούς κανόνες και να επιλέγουν επαγγελματικές και αποδεδειγμένα ικανές διοικήσεις. Αν παρεκκλίνουν αυτών θα χάνουν την πρόσβαση σε φθηνά κεφάλαια και οι μέτοχοί τους θα πρέπει να πληρώνουν για τις όποιες κακές επιλογές.
Ας το πάρουμε απόφαση. Η ασφάλεια του ευρώ και η κατάκτηση του ευρωπαϊκού κεκτημένου της οικονομικής σταθερότητας απαιτούν άλλου τύπου προσπάθεια και άλλου τύπου πολιτική συμπεριφορά.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
