Πάνω από τριάντα είναι τα θέατρα στην Αθήνα που προτείνουν έναν μεγάλο αριθμό παραγωγών.
Αλλοτε σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο, άλλοτε διαδοχικά, προτείνουν πάνω και από δέκα παραστάσεις τη σεζόν.
***
Σε μικρές, μεσαίες ή μεγάλες αίθουσες, για είκοσι, τριάντα, εκατό, τριακόσιους ή χίλιους θεατές.
***
Καλύπτουν περίπου το 1/3 του εγχώριου θεάτρου.
***
Το φαινόμενο του πολυκαταστήματος είναι σχετικά πρόσφατο και έχει εμφανιστεί ως αποτέλεσμα της κρίσης –αλλά και της κατάργησης των κρατικών επιχορηγήσεων.
***
Η κρίση δεν συρρίκνωσε τον αθηναϊκό χάρτη του θεάτρου. Αντιθέτως τον πολλαπλασίασε. Σε χώρους που δεν πληρούν τις κατάλληλες συνθήκες, σε αίθουσες που δεν διαθέτουν συστήματα ασφαλείας ή πυρόσβεσης. Με πάγκους ή παγκάκια, χωρίς εξαερισμό ή και χωρίς θέρμανση, το θέατρο ξανοίχτηκε παντού.
***
Νεανικές ομάδες ή ομάδες αιωνίως νέων, παρέες και θίασοι οικογενειακών προδιαγραφών ήρθαν να προστεθούν στο τρέχον έμψυχο θεατρικό υλικό της Αθήνας.
***
Από την παλιά ομάδα των «τριετών», εκείνων των σκηνών που πρότειναν ρεπερτόριο και λάμβαναν υψηλές επιχορηγήσεις από το ΥΠΠΟ, ελάχιστα πράγματα έχουν μείνει ακόμη ζωντανά.
***
Με μπροστάρη το Αμόρε, στην ομάδα της δεκαετίας του ’90 συμμετείχαν το Αμφι-Θέατρο, το Ανοιχτό, το Απλό, το Εμπρός, το οδού Κυκλάδων, η Στοά, η Παιδική Σκηνή της Ξένιας Καλογεροπούλου, το Θέατρο Τέχνης και από τη Θεσσαλονίκη η Πειραματική Σκηνή της Τέχνης.
***
Αντ’ αυτών των ολίγων, σήμερα η λίστα με τα πολυθέατρα έχει μεγάλη ποικιλία και διαφορές, τόσο στο είδος των έργων που υπηρετούν όσο και στις συνθήκες που παρέχουν.
***
Αναλόγια, μονόλογοι, διάλογοι, διασκευές, ολιγοπρόσωποι θίασοι και πολυπρόσωπες παραγωγές, έργα σύγχρονα και κλασικά, κωμικά ή δραματικά, μιούζικαλ και λοιπά μουσικοχορευτικά θεάματα.
***
Εχει για όλους, για κάθε γούστο.
***
Αγγέλων Βήμα, Ακροπόλ, Αργώ, Από Μηχανής, Βadminton, Βικτώρια, Βios, Βρυσάκι, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Διέλευσις, Θέατρο 104, Ελληνικός Κόσμος (φωτογραφία), Eliart, Επί Κολωνώ, Faust, Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν, Θέατρο της οδού Κυκλάδων, Θέατρο του Νέου Κόσμου, Θησείον, Ιδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη, Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, Παλλάς, Πάνθεον, Πόλη-Θέατρο, Πορεία, Πόρτα, Σημείο, Skrow Theater, Studio Μαυρομιχάλη, Σύγχρονο Θέατρο, Τόπος Αλλού, Vault…
***
(Η κατ’ αλφαβητική σειρά παράθεσή τους δεν τα βάζει επ’ ουδενί στο ίδιο καλάθι.)
***
Πλάι σε αυτά το Εθνικό Θέατρο και το Κρατικό Βορείου Ελλάδος.
***
Καθώς και η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, που διαφοροποιείται καθώς παρέχει ένα πρόγραμμα παραστάσεων από όλες τις τέχνες.
«Καλύτερα να ανοίγεις ένα θέατρο, παρά ένα ακόμα καφενείο» διατείνεται έμπειρος σκηνοθέτης.
***
Αν όμως προσεγγίζεις το θέατρο με τον ίδιο τρόπο που πας στο καφενείο;
***
Από το θέατρο δεν κινδυνεύει κανείς. Ευτυχώς. Γιατί στα περισσότερα δεν υπάρχει έξοδος κινδύνου. Μόνον διέξοδος…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
