Η εξίσωση πλέον είναι πολύ απλή, τη μέτρησε για πάρτη μας το ΔΝΤ και οι αριθμοί δεν αμφισβητούνται.
Οποιος θέλει να φύγουμε από το Μνημόνιο, πρέπει να βρει 27,3 δισ. ευρώ τη διετία 2015-2016.
Για την ακρίβεια, χρειάζεται 18,7 δισ. το 2015 (το 10% του ΑΕΠ). Και άλλα 8,6 δισ. το 2016 (το 4,3% του ΑΕΠ).
Πού θα τα βρει; Μόνο στις αγορές.
Το ΔΝΤ θα έχει φύγει και ως εκ τούτου δεν θα δώσει τα 12 δισ. που έχει ακόμη να εκταμιεύσει ως το 2016. Ενώ η βοήθεια των Ευρωπαίων δεν θα ζητηθεί, διότι κάτι τέτοιο σημαίνει «νέο Μνημόνιο» κι εμείς τα Μνημόνια θα τα έχουμε σκίσει.
Μόνο από τις αγορές λοιπόν μπορεί να αντλήσει η Ελλάδα τα 27,3 δισ. (και μάλλον κάτι περισσότερο) που θα χρειαστεί τα επόμενα δύο χρόνια ώστε να πάρει διαζύγιο από το ΔΝΤ και να παραμείνει εκτός Μνημονίου.
Ηδη, στο προσχέδιο προϋπολογισμού για το 2015 έχουν προβλεφθεί 9 δισ. από ομόλογα του Δημοσίου –χωρίς να έχει υπολογιστεί το ενδεχόμενο αποχώρησης του ΔΝΤ.
Καλώς τα παιδιά, λοιπόν. Καλώς τα παιδιά στον κόσμο των αγορών και των spreads που θυμόμαστε από το μακρινό 2009-2010. Τότε, ας πούμε, που μια κυβερνητική δήλωση αρκούσε για να ανεβοκατέβουν τα spreads προτού ακόμη κλείσουν τα μικρόφωνα.
Εδώ έχουμε δύο στρατηγικές.

Πρώτον, τη στρατηγική του Σαμαρά που λέει ότι «θα βρούμε τα λεφτά» διότι «η έξοδος από το Μνημόνιο θα είναι συναινετική».
Με άλλα λόγια, ότι η χώρα θα βγει στις αγορές με τη συναίνεση των δανειστών, με χειροκροτήματα και επαίνους επειδή η προσπάθειά της απέδωσε. Ως ένα success story…
Την ίδια στιγμή που οι δανειστές θα λειτουργούν περίπου ως δικλίδα ασφαλείας σε περίπτωση που κάτι στραβώσει, άρα και ως παράγων εγγύησης απέναντι σε εκείνους που θα μας δανείσουν τα λεφτά τους.
Δεύτερον, τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ που λέει ότι «δεν θα χρειαστούμε τόσα λεφτά διότι εν τω μεταξύ θα κουρέψουμε το μεγαλύτερο μέρος του χρέους».
Η σκέψη τους είναι πολύ λογική, αφού θεωρείται μάλλον απίθανο να ενθουσιαστούν οι αγορές στο άκουσμα μιας κυβέρνησης Τσίπρα – Δραγασάκη – Λαφαζάνη κ.λπ. Το πιθανότερο είναι ότι τα spreads θα καταστούν απαγορευτικά προτού ακόμη πάνε να ορκιστούν στο Προεδρικό Μέγαρο.
Προφανώς ο ελληνικός λαός είναι απολύτως ελεύθερος να επιλέξει την κυβέρνηση της αρεσκείας του –αλλά το ίδιο και οι αγορές.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο «το κούρεμα του μεγαλύτερου μέρους του χρέους», άρα η μείωση των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας, είναι το μόνο αντίδοτο του ΣΥΡΙΖΑ σε μια προοπτική άμεσης χρεοκοπίας.
Υπάρχει περίπτωση να γίνει ποτέ τέτοιο κούρεμα; Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ναι, οι υπόλοιποι το αποκλείουν. Ο καθένας μπορεί να πιστέψει όποιον θέλει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πάντως έχει αποκλείσει τις μονομερείς ενέργειες, και ορθώς –κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφή…
Το βέβαιο λοιπόν είναι πως και οι δύο αυτές στρατηγικές έχουν μια κοινή προϋπόθεση: τη συναίνεση των δανειστών.
Συναίνεση για την έξοδο στις αγορές στην πρώτη περίπτωση.
Συναίνεση για το κούρεμα «μεγαλύτερου μέρους» του χρέους στη δεύτερη.
Χωρίς αυτή τη συναίνεση, η Ελλάδα δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει τον απεγκλωβισμό της από το Μνημόνιο.
Από εκεί και πέρα, ο καθένας μπορεί να σταθμίσει ποια στρατηγική μπορεί να εξασφαλίσει ευκολότερα και ασφαλέστερα αυτή την απαραίτητη συναίνεση.

Ανεξάρτητοι αεροσυνοδοί!..
Εμένα από όλη αυτή την ιστορία με τον Καμμένο και τη Ραχήλ, τα εξώδικα και τις διαγραφές, μου έχουν μείνει πολλές και σημαντικές απορίες.
Και δεν εννοώ τους «γυμνοσάλιαγκες» που καταγγέλλει η Ραχήλ. Αλλά τις «ερωμένες αεροσυνοδούς».
Ποιες είναι οι κυρίες για τις οποίες μιλάμε; Είναι πολλές ή μία; Είναι πληθυντικός της ευγενείας, της μεγαλοπρέπειας ή μιλάμε πραγματικά για πλήθος αεροσυνοδών;
Και ποιος είναι ακριβώς ο ρόλος των συγκεκριμένων αεροσυνοδών στις εσωτερικές συγκρούσεις των Ανεξάρτητων Ελλήνων; Πρωταγωνιστικός ή υποστηρικτικός;
Και σε τι είδος αεροπλάνα είναι αεροσυνοδοί οι εν λόγω αεροσυνοδοί; Σε εκείνα που κάνουν πτήσεις εσωτερικού; Σε πτήσεις εξωτερικού;
Ή μήπως σε κανένα ψεκαστικό;

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ