Επιβράβευση καταστροφέων

Η δεξιά Καρυάτιδα, ινκόγκνιτο: κρύβει το πέλμα να μη φανεί η ελληνικότητά της

Μόλις είδα τη χειρόγραφη επιστολή του στον Πρόεδρο της Βουλής, ότι ο Νικήτας Κακλαμάνης επιστρέφει στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ, «ο Αντώνης Σαμαράς θα ψηφίσει δύο φορές την Παρασκευή» σκέφθηκα. Μία με ψήφο μετανοίας επιστολική, μία με το «ναι» που θα πει στη Βουλή. Εγιναν 155 οι ψήφοι υπέρ της κυβέρνησης, αλλά ως τις 180 για εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας έχουμε δρόμο ακόμη.

Είναι αλήθεια τόσο σπουδαίος ο Νικήτας Κακλαμάνης; Τι έχει κάνει στη ζωή του; Τι άφησε πίσω του για να τον θυμόμαστε από τα αξιώματα που πέρασε, τη δημαρχία της Αθήνας, το υπουργείο Υγείας; Το ότι φούσκωσε τον προϋπολογισμό του τελευταίου, μαζί με τον Δημήτρη Αδαμόπουλο; Οι δημόσιες δαπάνες αυξήθηκαν κατά 75% επί υπουργίας τους, κάπου 650 εκατομμύρια τον χρόνο μεταξύ 2004-2009. Το 50% του νέου δημόσιου χρέους που δημιουργήθηκε την περίοδο της κυβέρνησης Καραμανλή οφείλεται σε αυτούς τους δύο, θυμάμαι να έχω διαβάσει στο «Βήμα».
Ο Νικήτας Κακλαμάνης έμεινε μόνο έναν χρόνο στο υπουργείο Υγείας. Εφυγε μετά για δήμαρχος όπου διέπρεψε τόσο ώστε το 2010 να χάσει την Αθήνα η ΝΔ για πρώτη φορά έπειτα από 24 χρόνια. Συνέχισε το έργο του με τον ίδιο ζήλο ο Δημήτρης Αβραμόπουλος –και ανταμείβεται με τη θέση επιτρόπου στην Ενωση.
Επαγγελματίες πολιτικοί είναι, νίκησαν πολλούς αντιπάλους για να καταφέρουν να είναι περιζήτητοι –πρωτίστως μέσα στα ίδια τους τα κόμματα· με υγειά τους, με χαρά τους. Απλώς επιβεβαιώνεται το πασίγνωστο: στη χώρα μας ουδείς πολιτικός τιμωρείται για τις αποτυχίες του. Αρκεί να είναι καλός στις εσωκομματικές ίντριγκες ώστε να επιβιώνει και να ανέρχεται –να έχει καλή προσωπική σωματοφυλακή και να ξέρει να μαχαιρώνει για λογαριασμό του και για λογαριασμό του εκάστοτε αρχηγού.
Αν λοιπόν επιβιώνουν και διαπρέπουν Αβραμόπουλος -Κακλαμάνης, γιατί όχι και ο Φώτης Κουβέλης; Αλλά τους δύο τους ξέρουμε, δύο δεκαετίες τουλάχιστον τώρα, ο Κουβέλης και λοιποί κομμουνιστογενείς ήσαν ως πρόσφατα γνωστοί μόνο στα κόμματά τους –ως προς τις ικανότητές τους, εννοώ. Και μόλις έγιναν ευρύτερα γνωστοί, μάθαμε πόσο μικροί μπορούν να αποδειχθούν πολιτικοί που δεν έχουν άλλη προϋπηρεσία από την κομματική.

Με τους Κούρδους πάλι;


Για τούτο κρατάω μικρό καλάθι και για τον ΣΥΡΙΖΑ, ημερολόγιό μου· ακούμε για «γνώστες της οικονομίας», «ρεαλιστές», «πολύπειρα στελέχη» –με περισσή εμπειρία στις ενδοκομματικές ίντριγκες, σίγουρα. Αλλά από εκεί και πέρα; Γιατί θα αποδειχθούν καλύτεροι από τους δεκάδες Αβραμόπουλους – Κακλαμάνηδες που κυκλοφορούν;
Θα δούμε πόσα κεράσια έχει η Κουμουνδούρου με τη θητεία της Ρένας Δούρου –εγώ, από το τι θα κάνει με το Πεδίον του Αρεως θα την κρίνω. Στην αρμοδιότητά της είναι, καταρρέει χρόνια τώρα το πάρκο. Αν δεν καταφέρει να ανορθώσει αυτόν τον ελάχιστο χώρο, γιατί θα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να ανορθώσει τη χώρα;
  • Η τελευταία υπηρεσία που προσέφερε στη χώρα ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ως υπουργός Εθνικής Αμυνας ήταν η είδηση που διαβάσαμε πριν από 15 ημέρες: «Με αποστολή πυρομαχικών στις κουρδικές δυνάμεις θα συμμετάσχει η Ελλάδα στη διεθνή συμμαχία κατά του Ισλαμικού Κράτους» –προτελευταία ήταν η επάνοδος αεροπλάνων και τανκς στις παρελάσεις.
Γερμανοί και Ολλανδοί θα ενισχύσουν ομοίως τους Κούρδους –αλλά αυτοί δεν είχαν κατηγορηθεί ποτέ ότι εξοπλίζουν το ΠΚΚ του Οτσαλάν. Και το ΠΚΚ, ο συριακός του κλάδος, είναι που υπερασπίζεται αυτή τη στιγμή το Κομπάνι απέναντι στους τζιχαντιστές.
Η Τουρκία έχει προφανώς μείζον πρόβλημα: δεν θέλει να πέσει το Κομπάνι στα χέρια των τζιχαντιστών αλλά ούτε και να ενισχυθεί υπέρμετρα το ΠΚΚ ώστε να ξαναρχίσει τον ένοπλο αγώνα για απόσχιση. Και έτσι, με τις διακοινοτικές συνομιλίες στην Κύπρο στον αέρα και την Τουρκία να αμφισβητεί την ΑΟΖ του νησιού, η Ελλάδα δηλώνει για μια ακόμη φορά με τίνος το μέρος είναι στη σύγκρουση Τουρκίας – κούρδων ενόπλων αυτονομιστών. Βοηθάει αυτό; Δεν είμαι καθόλου σίγουρος, ημερολόγιό μου.
  • «Με τι κάθεσαι και ασχολείσαι…» μου είπε η Ιζαμπώ καθώς της έλεγα τις σκέψεις μου. «Κοίταξε γύρω σου, απόλαυσε τη διαδρομή!».
Λάμπει ολόκληρη η καλή μου και ας καθόμαστε στα σκληρά, από μελαμίνη, καθίσματα λεωφορείου της γραμμής 224, Καισαριανή – Πολύγωνο. Περνάει από τα όρια του Αρχιπελάγους μας, Κοδριγκτώνος, Ευελπίδων. Κατεβαίνουμε από Σόλωνος, μου κρατάει σφιχτά το χέρι για να μου μεταδώσει τον ενθουσιασμό της. Ούτε στην πριγκιπική της άμαξα τόση χαρά.
Κάτι κινείται


Μα την έχω δει τόσες φορές τη διαδρομή… «Εννοώ τη διαδρομή του λεωφορείου στην πινακίδα πάνω από την πόρτα!» –ναι, ημερολόγιό μου, έχει γίνει αυτό το τρομερό: στο 224 έχουν βάλει πάνω από τις πόρτες πινακίδες με τις στάσεις που κάνει το λεωφορείο! Αυτές στις στάσεις είναι κατεστραμμένες από βάνδαλους για όλες τις γραμμές χρόνια τώρα, στο άγνωστο ταξιδεύουμε όταν μπαίνουμε σε λεωφορείο.
Και όχι μόνο αυτό: στις στάσεις που το περιμένουμε έχουν τοποθετηθεί ηλεκτρονικοί πίνακες που δείχνουν πότε θα έρθει το επόμενο. Λάθος τα γράφουν αλλά δεν πειράζει, πρόκειται για «πιλοτική εφαρμογή». Ανακοινώθηκε και ότι ξεκινούν έργα για τη γραμμή 4 του μετρό που θα περνά από πλατεία Κυψέλης και Δικαστήρια –σαν κάτι να κινείται.
Βέβαια, πινακίδες που θα δείχνουν πως το 224 θα περνάει κάθε μισή ώρα θα είναι σαν τις ανακοινώσεις για το πόσο μειώθηκαν μισθοί και συντάξεις. Ούτε θα κάνουν τα οχήματα φιλικότερα: γιατί, είναι τόσο άγρια τα φρεναρίσματα και οι επιταχύνσεις σε σχέση με αυτά που έχω αισθανθεί σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, και κινδυνεύουν οι όρθιοι; Φταίει μόνο το ότι είναι παλιάς τεχνολογίας τα δικά μας λεωφορεία και τρόλεϊ ή μετρά και το ήθος των οδηγών;
Αναπάντητα ερωτήματα, ημερολόγιό μου. Αλλά έστω και με απορίες και με μειωμένα εισοδήματα, μας χρειάζονται σημάδια ανάκαμψης και προόδου.
  • «Πρέπει να πάμε στην εκδήλωση για τον Περδίκκα Παπακώστα την άλλη Κυριακή, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Μοσχάτου, στις 11.30» της είπα. «Ωραία, με το 224, έτσι;» μου έσφιξε δυνατότερα το χέρι –παραμένει επαρχιώτισσα η καλή μου, ούτε τα βασικά αθηναϊκά συγκοινωνιακά δεν ξέρει.
Ο Περδίκκας από την Καστοριά βρέθηκε στο Μοσχάτο. Αφησε και εκεί το δημιουργικό σημάδι του, ήταν γενικός γραμματέας του δήμου. Ηταν από τους πραγματικούς αριστερούς, έξω από κομματικά θερμοκήπια, που άφησαν έργο. Μακάρι να του μοιάσουν και όσοι είναι μέσα σε αυτά.
γραμματοκιβώτιο
diodorus@tovima.gr

Εντελώς μεταξύ μας –λόγω κινδύνου να με πετάξουν στην πυρά –προτιμώ να συνεχίσουν να μας κάνουν διαφήμιση τα «ελγίνεια» σε ένα τόσο πολυσύχναστο χώρο, για τον οποίο άλλοι θα πλήρωναν αδρά προκειμένου να προβληθούν. Αλλωστε, παρόμοια με δαύτα διαθέτομεν ουκ ολίγα.
ΣΤΑΣΤΑ, @hotmail.com
***
Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως Ιερεμίας Φούντας βρήκε άριστα αποτελεσματικό φάρμακο για προστασία από τους δαίμονες: το ράσο του, που λειτουργεί σαν αλεξικέραυνο, υποστηρίζει δημόσια. Επειδή όλοι οι δαίμονες του κόσμου αγωνίζονται ανέκαθεν να μας καταστρέψουν, προτείνω να γίνουμε όλοι ρασοφόροι. Ετσι θα απαλλαγούμε από τους δαίμονες, τοκογλύφους δανειστές μας. Και θα ζούμε, χίλιες φορές καλύτερα, με μάννα εξ ουρανού!
ΒΑΣ ΒΑΣΙΛ, @yahoo.gr
***
Διόδωρε, εσύ την καταλαβαίνεις την πρεμούρα να φύγουμε από το ΔΝΤ; Γιατί απαρνούμαστε το πιο χαμηλότοκο δάνειο που μπορούμε να έχουμε; Δεν είναι αντίφαση αυτό με τη μνημονιακή λογική; Εκτός και αν πρόκειται για διαβολικό σχέδιο: να διώξει η κυβέρνηση το ΔΝΤ και να το ξαναφέρει ο κ. Τσίπρας.
ΚΩΣΤΑΣ ΚΩΣΤΑΣ, @yahoo.gr
***
Ούτε σπαθιά ούτε δόρατα. Οι καλλίγραμμες Σφίγγες, οι πανέμορφες Καρυάτιδες, τα χρωματιστά δάπεδα και κράσπεδα παραπέμπουν σε boudoir βασίλισσας. Τα κτερίσματα θα εξάπτουν ερωτικά πάθη και όχι ηρωικά. Εν αναμονή.
Γ. Κ. @otenet.gr
***
…ο Αδωνις Γεωργιάδης με τη δήλωσή του για την προοπτική των καταθέσεων σε περίπτωση κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ εκκινεί διαδικασία νέου bank run. Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης αντικαθιστά τον υπουργό Οικονομικών στη συνάντηση με την τρόικα. Ο Μάκης Βορίδης εμφανίζεται σαν υπηρεσιακός πρωθυπουργός στη συζήτηση επί της ψήφου εμπιστοσύνης… το χρονοντούλαπο ανοίγει και μια φωνή αναρωτιέται «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;».
ΠΕΤΡΟΣ ΤΣ., @hotmail.com
***
Ποια είναι η ενδεδειγμένη απάντηση στην προτροπή: «Ιδού η κάλπη, ιδού και το πήδημα»; Υποθέτω το: «Αντε ψηφίσου».
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΧΙΑΣ

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ