Πώς η ιστορία επαναλαμβάνεται

Πριν από την 28η Οκτωβρίου, οπότε το έθνος σύσσωμο αντιστάθηκε αποτελεσματικά το 1940 κατά των Ιταλών εισβολέων, καλείται ο ασυναισθήτως αριστερόφρων ελληνικός λαός να εορτάσει και την ρωσική επανάσταση της 24ης Οκτωβρίου 1917. Μια αιματηρή επανάσταση, που ανέτρεψε την πρώτη μετά την κατάργηση του τσαρισμού αστική δημοκρατική διακυβέρνηση της Ρωσίας, με σκοπό να αναδείξει στην εξουσία τους εργάτες και γενικά τους προλετάριους. Η συμβολή των μπολσεβίκων υπό τον Λένιν σ’ αυτήν ήταν καθοριστική, μολονότι δεν είχαν την πλειοψηφία. Το απέδειξαν οι εκλογές της 25ης Νοεμβρίου 1917 που ακολούθησαν. Παρά την τρομοκρατία των μπολσεβίκων, το κόμμα τους στήριξε μόλις το 24% του λαού, ενώ οι αντίπαλοί Σοσιαλεπαναστάτες, Καντέτοι, Μενσεβίκοι, κ.ο.κ. συγκέντρωσαν το 76%! Την 18η Ιανουαρίου του 1918 όταν συγκλήθηκε το νέο Συμβούλιο του Λαού, όπως αποκλήθηκε η νέα Βουλή, η προσπάθεια των Μπολσεβίκων να επιβάλουν τα σχέδιά τους συνάντησε τη διαφωνία της συντριπτικής πλειοψηφίας των εκλεγμένων συνέδρων. Τότε ο Λένιν διέλυσε δια ένοπλης βίας το νέο κοινοβούλιο και επέβαλε τη δικτατορία του μειοψηφήσαντος Κομμουνιστικού Κόμματος. Το τι ακολούθησε είναι λίγο ως πολύ γνωστό. Εκείνο που αγνοείται είναι ότι και στην περίπτωση της κομμουνιστικής εξουσίας επανελήφθη η τραγική διαπίστωση, νομίζω του Μισέλ Ροκάρ, ότι οι ιδεολογίες χρειάζονται για να καταλάβεις την εξουσία. Μετά αρκεί μόνο η εξουσία. Οι μπολσεβίκοι π.χ. υποτίθεται ότι αγωνίσθηκαν και οι ομοϊδεάτες τους αγωνίζονται όπου γης και σήμερα, για να έλθει ο λαός στην εξουσία και να υπάρξει μεταξύ άλλων εισοδηματική ισότητα. Ο Λένιν διαβεβαίωνε ότι «οι μισθοί των ανώτερων κρατικών αξιωματούχων δεν θα υπερβαίνουν τους αντίστοιχους ενός οποιουδήποτε ικανού εργάτη». Όμως τον Ιούλιο του 1922 αποφασίσθηκε «η βελτίωση των βιοτικών συνθηκών των ενεργών στελεχών του κόμματος». Έτσι δημιουργήθηκε ενιαία κλίμακα αμοιβών για όλα τα στελέχη του κόμματος, που ήταν πολλαπλάσιες από εκείνες των απλών εργατών. Μαζί με διάφορα δώρα και επιδόματα, κατέληγε τα στελέχη να εισπράττουν από 60 έως 100 ρούβλια το μήνα, ενώ ο μέσος μισθός για τους κοινούς εργάτες ήταν μόλις 6 έως 7 ρούβλια, το μήνα!!! Πρόκειται για την εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο σε σοβιετική εκδοχή, που εξασφάλιζε στα στελέχη του ΚΚΣΕ και δωρεάν στέγαση, ιματισμό, εξοχικές ντάτσες για παραθερισμό, ειδικό βαγόνι στους σιδηρόδρομους και προπαντός απόλυτη εξουσία, που οδήγησε βαθμιαία στην σπατάλη, στη διαφθορά και την κλεπτοκρατία.

Είχα την ευκαιρία πριν καταρρεύσει το σοβιετικό καθεστώς να επισκεφθώ τα ειδικά καταστήματα για τα κομματικά στελέχη που είχαν «και του πουλιού το γάλα» και το υπερπολυτελές νοσοκομείο στη Μόσχα προοριζόμενο για τα στελέχη όλων κομμουνιστικών κομμάτων (και του ελληνικού), απ’ όπου ούτε απ’ έξω δεν περνούσε ο λαός. Δηλαδή ίσχυε και εκεί η από καταβολής κόσμου διάκριση πατρικίων και πληβείων σε κόκκινη έκδοση. Το κόκκινο εν προκειμένω σημαίνει αίμα και το τελικά καταρρεύσαν σοβιετικό σύστημα βασίσθηκε σε εκατομμύρια εκτελέσεις, εκτοπίσεις, εγκλεισμούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και σε ψυχιατρεία για τους αθεράπευτα διαφωνούντες στην ανελευθερία και την ανισότητα.