Το 2009, τέτοια εποχή, η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου και το πολιτικό σύστημα εν γένει έκλεινε τ’ αφτιά του στα κελεύσματα των αγορών για δημοσιονομική εξυγίανση και έλεγε ότι δεν ασχολούμαστε με τις αγορές γιατί, όπως το είχε θέσει η τότε υπουργός Οικονομίας κυρία Λούκα Κατσέλη, «αν τους δώσουμε το ένα χέρι, θα μας κόψουν και το άλλο». Ετσι, η κυβέρνηση συνέχισε να μη λαμβάνει μέτρα, μέχρι που οι επενδυτές άρχισαν να ξεπουλάνε τα ελληνικά ομόλογα, στέλνοντας στα ύψη το κόστος δανεισμού και τη χώρα στο ΔΝΤ.
Πέντε χρόνια μετά, το πολιτικό σύστημα συνεχίζει να συζητά και να σχεδιάζει με καθαρά πολιτικούς όρους, χωρίς και πάλι να λαμβάνει υπόψη του τις αγορές. Ομως, είτε το θέλουμε είτε όχι, εξαρτώμαστε από αυτές. Διότι στις αγορές πρέπει να απευθυνθούμε για να εξασφαλίσουμε την απαιτούμενη χρηματοδότηση και να απαλλαγούμε από το ΔΝΤ. Ομως, για να μας δανείσουν, οι επενδυτές θέλουν να είναι βέβαιοι ότι δεν θα ξανακυλήσουμε στις κακές συνήθειες του παρελθόντος, με παροχές που δημιουργούν ελλείμματα.
Πράγμα που σημαίνει ότι θέλουν να υπάρχει κάποιου είδους έλεγχος, ο οποίος θα τους διασφαλίσει ότι η οικονομία δεν θα εκτροχιαστεί και πως θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους. Και δυστυχώς, είτε το θέλουμε είτε όχι, έτσι έχουν τα πράγματα. Διότι την αξιοπιστία τη χάνεις σε μια στιγμή, χρειάζονται όμως πολλά χρόνια για να την ξανακερδίσεις.
Οπως πολύ σωστά το έθεσε ο υπουργός Οικονομικών κ. Γκίκας Χαρδούβελης στην ομιλία του στη Βουλή την περασμένη Πέμπτη, «η έξοδος στις αγορές προϋποθέτει την εκπλήρωση των υποχρεώσεων και πολιτική υπευθυνότητα και σταθερότητα. Και πολιτική υπευθυνότητα σημαίνει ότι η χώρα θα αποπληρώνει τους τόκους προς τους θεσμικούς επενδυτές και εταίρους της ανελλιπώς. Μόνο έτσι μπορούμε να βγούμε στις αγορές», είπε και τόνισε ότι «το μεγαλύτερο πρόβλημα για την οικονομία και τη διαπραγμάτευση που βρίσκεται σε εξέλιξη δεν είναι πλέον η οικονομία. Είναι το πολιτικό κλίμα, η αβεβαιότητα και η αστάθεια που δεν αφήνουν τα πράγματα να προχωρήσουν».
Σ’ αυτό το κλίμα είναι πολύ δύσκολο να απευθυνθείς στις αγορές χωρίς τη συγκατάθεση και εγγύηση των εταίρων και πιστωτών σου. Και όπως έχουν δείξει τα πράγματα, ΔΝΤ και ΕΚΤ, που έχουν ανοίξει τα χαρτιά τους, επιμένουν για νέο πρόγραμμα. Η έξοδος στις αγορές λοιπόν δεν είναι αυτοσκοπός. Διότι είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα να βγεις σε πανηγυρικό κλίμα στήριξης και διαφορετικό σε συγκαταβατικό απλώς για… επικοινωνιακούς λόγους. Είναι μεγάλο το ρίσκο…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
