Η τραγωδία με τους θανάτους τριών νέων παιδιών που έπεσαν στο καθήκον έχει συγκλονίσει τη χώρα – όχι απλώς τους συναδέλφους τους στο στράτευμα, αλλά ολόκληρο τον ελληνικό λαό στον οποίο άλλωστε ανήκουν οι Ενοπλες Δυνάμεις, είναι αναπόσπαστο, λειτουργικό τμήμα του. Αν λοιπόν κάτι πάνω απ’ όλα χρωστάμε όλοι στη μνήμη τους, είναι να αντιληφθούμε και να εμπεδώσουμε τη σημασία της αποστολής τους.
Δυστυχώς, σε αυτό βοηθάει και η εποχή που αρχίζει να ανοίγεται μπροστά μας – μακάρι να μην υπήρχαν τόσοι κίνδυνοι. Εποχή που δεν χωρούν πλέον αυταπάτες και εξυπνάδες με τις οποίες έζησε και πορεύθηκε μια ολόκληρη γενιά, αυτή της μεταπολίτευσης, σχετικά με τη σημασία που έχουν για την Ελλάδα οι ισχυρές ένοπλες δυνάμεις.
Όπως εξελίσσονται τα πράγματα τόσο σε περιφερειακό επίπεδο, όσο, ενδεχομένως, και στη στενότερη κλίμακα εθνικού ενδιαφέροντος της χώρας και του ελληνισμού συνολικά, είναι πλέον φανερό σε όλους ότι η ύπαρξη και η άριστη διατήρηση ενός ισχυρού αποτρεπτικού αμυντικού μηχανισμού της χώρας είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη και θα γίνεται όλο και περισσότερο στο μέλλον.
Τα γεγονότα στα συροτουρκικά σύνορα με την αιμοσταγή προέλαση των τζιχατζιστών φέρνουν ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα όλο και πιο κοντά τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, η οποία βρίσκεται πλέον δίπλα στο πρόβλημα.
Ταυτόχρονα, η τουρκική πολιτική έχει καταστεί επικίνδυνα εθελοτυφλική και απρόβλεπτη: την ώρα που η Αγκυρα αφήνει, επί της ουσίας, τους φανατικούς να προελαύνουν χωρίς αντίδραση, την ίδια στιγμή, φροντίζει να παρενοχλεί συνεχώς τις έρευνες στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε βαθμό τέτοιο που, ορθότατα, ο πρόεδρος Αναστασιάδης διακόπτει τις συνομιλίες για το Κυπριακό.
Εν τω μεταξύ, η στάση της Τουρκίας έναντι των Κούρδων πυροδοτεί ήδη μια μεγάλη εξέγερσή τους σε ολόκληρη τη χώρα, κάτι που σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί η κρίση να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις: έξι μήνες πριν ξεκινήσει ο εμφύλιος στη Συρία, ποιος φανταζόταν ποτέ ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί;
Η ρευστότητα είναι ήδη πάρα πολύ αυξημένη και εξαιρετικά επικίνδυνη. Και όποιος υποστηρίξει ότι γνωρίζει το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, λέει απλώς μπαρούφες.
Επίσης, ουδείς δικαιούται να ξεχνά ότι αν προκύψουν προβλήματα, δεν πρόκειται κανείς να έρθει να τα λύσει για εμάς. Ότι κάνουμε, θα πρέπει να το κάνουμε μόνοι μας. Δική μας είναι η ευθύνη.
Ετσι, ένα μόνο συμπέρασμα υπάρχει: η Ελλάδα και η Κύπρος χρειάζονται συνεχή καλλιέργεια των συμμαχικών δεσμών τους με τη Δύση, που, ειδικά με αυτά που κάνει η Τουρκία, της καθιστά σαφές το ποιος είναι ο αξιόπιστος σύμμαχος και ποιος δεν είναι. Ταυτόχρονα όμως, χρειάζεται και η διαρκής ενίσχυση του αμυντικού μηχανισμού της χώρας, απαιτούνται ισχυρές ένοπλες δυνάμεις.
Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι ένα πρωί ξυπνήσαμε και μάθαμε ότι έχουμε πτωχεύσει. Οφείλουμε λοιπόν να μην πάθουμε κάτι αντίστοιχο σε ένα άλλο επίπεδο, μπροστά στο οποίο αυτά που σήμερα ζούμε θα φαντάζουν απλώς παλιές, καλές εποχές…
