Το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2015, το οποίο θα κατατεθεί στη Βουλή θα περιλαμβάνει κάποιες φορολογικές ελαφρύνσεις, οι οποίες θα είναι συγκρατημένες, διότι η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας εξακολουθεί να είναι δύσκολη ως κρίσιμη. Οποιοδήποτε στραβοπάτημα θα οδηγήσει την Ελλάδα σε δυσάρεστο πισωγύρισμα.
Εν πάση περιπτώσει, οι όποιες ελαφρύνσεις προστεθούν αποτελούν ένα πρώτο θαύμα για να υπάρξει κάποια μικρή ελάφρυνση από τα δυσβάστακτα φορολογικά λάθη της τελευταίας τετραετίας και ως εκ τούτου θα πρέπει να είναι καλοδεχούμενες. Ωστόσο το ζήτημα δεν είναι μόνο οι κάποιες φορο-ελαφρύνσεις που ενδέχεται να δοθούν έπειτα από τέσσερα χρόνια φορολογικής λεηλασίας. Μείζον πρόβλημα για εμάς αποτελεί το γεγονός ότι στους φορολογικούς νόμους που κατά συρροήν ψηφίστηκαν τα τελευταία τέσσερα χρόνια με σκοπό την οικονομική αφαίμαξη πολιτών και επιχειρήσεων περιλαμβάνονται διατάξεις οι οποίες θεωρούνται απαράδεκτα ανόητες και οι οποίες θα πρέπει να αποσυρθούν ή να διορθωθούν. Ας δούμε μια πρώτη περίπτωση.
Με τη διάταξη του άρθρου 16 του νέου Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (Ν. 4172/2013) έχει δοθεί στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους μια μείωση του φόρου που προκύπτει από τη φορολογική κλίμακα με το ποσό των 2.100 ευρώ εφόσον το εισόδημά τους δεν υπερβαίνει το ποσό των 21.000 ευρώ. Οταν το εισόδημα υπερβαίνει το ποσό αυτό, το ποσό της μείωσης μειώνεται κατά 100 ευρώ ανά 1.000 ευρώ του φορολογητέου εισοδήματος. Οταν το εισόδημα υπερβαίνει το ποσό των 42.000 ευρώ δεν χορηγείται καμία μείωση του φόρου.
Για να έχουν όμως οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι την πιο πάνω μείωση του φόρου θα πρέπει, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 72 του πιο πάνω νόμου, να προσκομίσουν αποδείξεις δαπανών σε ποσοστό 10% του φορολογητέου εισοδήματος και μέχρι ποσού 10.500 ευρώ. Σε περίπτωση που δεν προσκομιστεί το απαιτούμενο ποσό των αποδείξεων ο φόρος προσαυξάνεται κατά τη θετική διαφορά του απαιτούμενου ποσού των αποδείξεων και του προσκομισθέντος ποσού, η οποία πολλαπλασιάζεται με τον συντελεστή 22%.
Ετσι οι συνταξιούχοι εβδομήντα, ογδόντα και ενενήντα ετών, άνθρωποι ταλαίπωροι με πλήθος προβλημάτων, με μηδενική καταναλωτική δυνατότητα, έχουν υποχρέωση να συλλέξουν εφέτος αποδείξεις δαπανών ποσού ίσου με το 10% του εισοδήματός τους, διαφορετικά θα τιμωρηθούν. Ολοι οι άλλοι φορολογούμενοι, έμποροι, βιοτέχνες, ελεύθεροι επαγγελματίες, βιομήχανοι και εφοπλιστές, κατηγορίες πολιτών που συνήθως καταναλώνουν, δεν έχουν αυτή την υποχρέωση. Πείτε μας αν αυτή η αντιμετώπιση δεν αποτελεί ακραία περίπτωση φορολογικής ανοησίας.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ