Ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση

Είναι γεγονός ότι οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα, τουλάχιστον ως τώρα, ήταν μια επίπονη διαδικασία, που αρκετές φορές πήρε διαστάσεις σύγκρουσης με αποτέλεσμα να υπάρχουν μεγάλες καθυστερήσεις τόσο ως προς το αποτέλεσμα της αξιολόγησης, όσο και ως προς την εκταμίευση των δόσεων. Αυτή την αναγκαστική, αλλά και κρίσιμη διαδικασία δεν χρειάζεται όμως να την δραματοποιούμε και εμείς ακόμα περισσότερο από όσο πραγματικά είναι.

Είτε αναγνωρίζεται είτε όχι, από τους εταίρους μας αλλά και τις αγορές, η Ελλάδα σε αυτά τα χρόνια έχει πετύχει πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Τόσο σε επίπεδο δημοσιονομικής προσαρμογής, όσο και σε θέματα διαρθρωτικών αλλαγών και ανταγωνιστικότητας, παρά τις όποιες καθυστερήσεις και δυσλειτουργίες, παρά την έλλειψη στοιχειώδους συναίνεσης, έχουμε καταφέρει να είμαστε όχι απλώς εντός των στόχων που έθεταν οι εκάστοτε δεσμεύσεις, αλλά σε αρκετά θέματα να είμαστε αρκετά πιο μπροστά. Με μεγάλο κόστος κοινωνικό, με θυσίες τεράστιες, οι παράλογες πολλές φορές απαιτήσεις της τρόικας, έχουν σε σημαντικό βαθμό προχωρήσει. Είναι επίσης γεγονός ότι προβλήματα και λάθη δεκαετιών, δεν είναι εύκολο να διορθωθούν και πολύ περισσότερο να γίνουν αποδεκτά από τις κοινωνικές ομάδες που θίγονται μέσα σε τόσο συμπιεσμένο, πολιτικά και οικονομικά χρόνο.

Παρόλα αυτά φαίνεται ότι βρισκόμαστε ένα βήμα πριν το τέλος του ασφυκτικού εναγκαλισμού της τρόικας. Αυτή η ευκαιρία, που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις θυσίες που έχουμε υποστεί, δεν πρέπει να ακυρωθεί, είτε για λόγους πολιτικής αδυναμίας, είτε για λόγους καιροσκοπικών κομματικών σκοπιμοτήτων. Λίγη περισσότερη ψυχραιμία, λίγο καλύτερος σχεδιασμός και αποφασιστικότητα από την κυβέρνηση, αλλά και λίγη περισσότερη αυτοσυγκράτηση από την αντιπολίτευση, είναι σίγουρο ότι θα βοηθήσουν ώστε να τελειώνουμε αφενός με το σημερινό διαρκές καθεστώς εποπτείας και αφετέρου με το άλλο σημαντικό θέμα της ρύθμισης του χρέους.