Το πρόβλημα με το σύστημα

Η συζήτηση γίνεται για το πρόσωπο. Στην ουσία έχει προβληματάκια ο θεσμός. Μιλώντας λοιπόν για πιθανούς υποψήφιους, αν δηλαδή θα προταθεί για πρόεδρος ο κυρ Φώτης, η Γιάννα Αγγελοπούλου ή ο Καραμάν Αλί, τίθενται ερωτήματα για τη λειτουργία του πολιτεύματος. Ποια είναι η βασική αρχή της Δημοκρατίας; Οτι τις αποφάσεις τις παίρνει ο λαός και επειδή ο λαός είναι πολυπληθής, τις αποφάσεις τις παίρνουν οι εκπρόσωποί του. Δηλαδή τα κόμματα εφαρμόζουν πολιτικές που ορίζουν οι ψηφοφόροι, βάσει εξαγγελιών.

Ας αναρωτηθούμε με αφορμή την υπόθεση Μπαλτάκου: τα κόμματα εκπροσωπούν επάξια τους πολίτες;

Ο εκδιωχθείς γραμματέας της κυβέρνησης φέρεται να είχε επαφές με στελέχη της Χρυσής Αυγής. Φέρεται να έδινε οδηγίες, πότε να πάνε στη Βουλή και τι να ψηφίσουν. Εδωσε ντιρεκτίβες για το τι θα κάνουν στον νόμο για τα ναρκωτικά και στον νόμο για το γένος ως κριτήριο για την εισαγωγή στις στρατιωτικές σχολές. Ηταν σε διαρκή επαφή ο Τάκης Μπαλτάκος με τον Μιχαλολιάκο και τον Κασιδιάρη. Υποτίθεται ότι συνομιλούσαν εν γνώσει του πρωθυπουργού, ο οποίος ευελπιστούσε σε επιστροφή των ακροδεξιών στον φυσικό τους χώρο, τη Νέα Δημοκρατία, μαζί με τον Βορίδη και ορισμένους χουνταίους που διορίστηκαν συμβουλάτορες.

Νομιμοποιείται η Χρυσή Αυγή να λαμβάνει εντολές από την κυβέρνηση για το πού θα πάει και τι θα κάνει; Δεν θα μπούμε σε μη αποδεδειγμένες θεωρίες, για τον πιθανό ρόλο του Μαξίμου σε θλιβερά επεισόδια βίας αλλά θα σταθούμε στη σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα στα δύο κόμματα. Υπήρξε όμορφο δικαιολογητικό, ότι δηλαδή η φιλία ήταν χωροταξικής φύσης: είχαν διπλανά γραφεία.

Επί της ουσίας: η Χρυσή Αυγή ψηφίστηκε για να ασκήσει πολιτικές διαφορετικές από αυτές της Νέας Δημοκρατίας. Προσέλκυσε κοινό από την επικριτική στάση της απέναντι στα αστικά κόμματα, που ξεπουλήθηκαν στο δουνουτού, τη Μέρκελ και τους Νεφελίμ. Δεν υπήρξε ούτε μια νύξη για πιθανή μελλοντική συνεργασία έστω σε ζητήματα εθνικής σημασίας. Η επικοινωνία μεταξύ γραμματέα κυβέρνησης και Χρυσής Αυγής έγινε στα κρυφά, χωρίς να υπάρχει σχετική απόφαση κομματικών οργάνων και χωρίς την έγκριση των ψηφοφόρων.

Για τη Χρυσή Αυγή υπάρχει ένα ελαφρυντικό. Ακόμη και όταν συνεννοείται με τη Νέα Δημοκρατία, κρατά την προεκλογική δέσμευση για δεξιά τοποθέτηση. Δεν συμβαίνει το ίδιο με το ΠαΣοΚ, που δεν είναι πια ούτε πανελλήνιο, ούτε σοσιαλιστικό, ούτε κίνημα. Ο συγκυβερνήτης του Σαμαρά είχε δεσμευτεί για έξοδο από το Μνημόνιο. Το ξέχασε από τον πρώτο μήνα. Να θυμηθούμε επίσης ότι ο Βενιζέλος υποσχέθηκε σταθερό φορολογικό σύστημα για δέκα χρόνια. Ψηφίστηκε λέγοντας ότι θα αφαιρέσει τους έκτακτους φόρους, όμως προσυπέγραψε τη μετονομασία τους.

Το ΠαΣοΚ συγκυβερνά έχοντας χάσει εντελώς τον κομματικό προσανατολισμό του. Ασκεί πολιτική εντελώς διαφορετική από αυτήν με την οποία έθεσε υποψηφιότητα. Και τούτο δεν είναι αποτέλεσμα διεργασίας που προκύπτει από εσωκομματική δημοκρατία. Οι αποφάσεις λαμβάνονται κεντρικά δίχως τη σύμφωνη γνώμη των στελεχών και των μελών. Το κόμμα δεν λειτουργεί ως κόμμα: δεν συνεδριάζουν τα όργανα, δεν ζητείται η γνώμη κανενός και γενικώς ο Ευάγγελος Βενιζέλος φέρεται ωσάν να διοικεί την επιχείρησή του.

Τόσο στην αντιπολίτευση όσο και στη συγκυβέρνηση καταγράφονται δείγματα παραποίησης της λαϊκής βούλησης. Το δικαιολογητικό είναι πάντοτε το ίδιο. Λόγοι εθνικής σημασίας ή σωτηρίας της πατρίδας ή ανωτέρας ανάγκης, ο κίνδυνος της κατάρρευσης, η επέλαση των κόκκινων.

Αναζητείται, λοιπόν, τρόπος αντίδρασης απέναντι σε αυτές τις αντιδημοκρατικές συμπεριφορές και η αντίδραση δεν μπορεί να είναι συνθήματα από τον όχλο όταν ανεβαίνει στο μικρόφωνο ο Βενιζέλος. Δεν μπορεί να είναι ούτε οι σφαλιάρες που έριξε ο υιός Μπαλτάκος σε χρυσαυγίτες, στα γραφεία τους στη Βουλή.

Αναζητείται τρόπος αντίδρασης που να τηρεί εν πρώτοις τους κανόνες της Δημοκρατίας. Από κάτω προς τα πάνω, από τη λαϊκή βάση προς τους εκπροσώπους. Μεγάλες προσδοκίες έχουμε από πολίτες που αναλώνονται σε στοιχήματα για τον κυρ Φώτη, τη Γιάννα Αγγελοπούλου και τον Καραμάν Αλί.

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014