Εξακολουθεί να επικρατεί ακόμα και σήμερα στον τόπο μας μια ιδιαιτέρως στείρα επίγνωση της στυγνής πραγματικότητος από τις τεράστιες ζημίες που προξενεί χρόνια τώρα η πράγματι ανώμαλη οικονομική πολιτική τυφλής λιτότητος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και προσβάλλει –επίσης ανώμαλα –τον Ελληνισμό. Μια ενδεχόμενη «λύση με ρήξη», όπως ήδη διαγράφεται στον ορίζοντα από τους εντεινόμενους διαξιφισμούς με τους αυθαίρετα ορμώμενους δανειστάς μας, θα μπορούσε να αποβεί ίσως και μοιραία για τα εθνικά συμφέροντα.
Οχι, όμως, εάν εγκαίρως και από κοινού η ελληνική Κυβέρνηση και η Αξιωματική Αντιπολίτευση επιδιώξουν άμεσα την σύσταση Διεθνούς Συνόδου Αποτιμήσεως Ζημιών στην Ελληνική Οικονομία και Κοινωνία που θα καλύπτει την κρίσιμη περίοδο 2008-2014. Μόνο στα πλαίσια μιας Διεθνούς Συνόδου είναι δυνατόν να ολοκληρωθεί ομαλά η θεσμική, καλόπιστη αλλά και διεθνώς αποδεκτή διεξοδική αποτίμηση και αποζημίωση όλων ανεξαιρέτως των προξενηθέντων ζημιών. Ασφαλώς το τρίο των δανειστών μας δεν θα είναι ευθύς εξ αρχής διατεθειμένο να ενδώσει στην προοπτική ενός διεθνούς ελέγχου. Αλλά νομοτελειακά θα τον υποστεί.
Συγκεκριμένα, με διοικητική πρωτοβουλία της Τραπέζης της Ελλάδος και σε συναδελφική συνεργασία με την καθ’ όλα υπεύθυνη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα –καθώς επίσης με την συμμετοχή εξειδικευμένων διεθνώς οίκων λογιστικών εκτιμήσεων θα λάμψουν ανεξάρτητα και αντικειμενικά τα απαραίτητα στοιχεία και γνήσια μεγέθη. Τα οποία πασιφανώς προβλέπεται ότι θα μειώνουν το ανακριβώς διογκωμένο δημόσιο χρέος της Ελλάδος κατά τουλάχιστον 50% –αποδεικνύοντας και επίσημα ότι το πραγματικό ελληνικό χρέος δεν υπερβαίνει τα 150 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυθαίρετα και μονομερώς είναι φύσει αδύνατον μια μικρή χώρα όπως η Ελλάς να αντιμετωπίσει με επιτυχία και επίσης δεσμευτικά το ανακριβώς φερόμενο ως δημόσιο sovereign χρέος των δήθεν 300+ δισεκατομμυρίων ευρώ. Καθώς, ακόμα χειρότερα, και την επικρεμάμενη καταβολή τόκων της τάξεως των 22 δισεκατομμυρίων ευρώ όταν το 2022 θα εκπνέει η ισχύουσα περίοδος χάριτος.
Πρόκειται για ανεπίτρεπτη επιπολαιότητα ότι δεν έχουμε ήδη καταγγείλει ως ρυθμιστική σκευωρία το γεγονός ότι μέχρι στιγμής δεν έχουν οριστικά υπολογισθεί, θεσμικά και στο σύνολό τους, οι συγκεκριμένες ζημίες εις βάρος της Ελλάδος. Είναι δυνατόν οι οποιεσδήποτε «πολύπλοκες και πολυεπίπεδες» επαφές και διαπραγματεύσεις με το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ (όπως πρόσφατα στο Παρίσι να θεωρούνται έγκυρες; Ή έστω διεθνώς αποδεκτές, εφ’ όσον, εν τω μεταξύ, θα αγνοούνται ολοσχερώς καθοριστικής σημασίας μεγέθη και σημαντικές λεπτομέρειες ιστορικών διαστάσεων; Αν και αυτή καθεαυτή η εξ αρχής νεφελωδώς σχεδιασθείσα και εν τέλει αναβληθείσα διάσκεψη στις ΗΠΑ πρέπει λογικά τώρα να αντικατασταθεί από την προτεινόμενη Διεθνή Σύνοδο συμπεριλαμβανομένων των ξεκάθαρων στόχων της.
Πολύ αφελώς, επομένως, εξακολουθεί να «λέγεται» από τους ευρωπαίους εταίρους μας ότι προτίθενται εν καιρώ να «εξετάσουν» το ενδεχόμενο ελαφρύνσεως ή και κάποιας περικοπής του αφορήτου χρέους που (ανακριβώς) βαρύνει σήμερα την ελληνική οικονομία. Και της οποίας το συνολικό εθνικό εισόδημα ανέρχεται μόλις στο ήμισυ των πλημμελώς υπολογισθέντων ως εκκρεμών οφειλών της. Σαφέστατα αδιαφορώντας ότι οι ίδιοι δανειοδότησαν πρώτοι την χώρα με εντυπωσιακά τοκογλυφικούς όρους. Και επίσης προκάλεσαν με τα γνωστά αλλεπάλληλα Μνημόνια που ακολούθησαν την βίαιη και πρωτοφανή συρρίκνωσή της κατά 30%. Από την οποία όλως παραδόξως τώρα προσδοκούν να αποπληρωθούν.
Κάποτε, όμως, πρέπει να τελειώνουμε με αυτού του είδους τις παρανοϊκές αλχημείες στη σημερινή Ευρώπη.
Ο κ. Νίκος Ε. Δεβλέτογλου είναι καθηγητής.
