Εφέτος για δεύτερη χρονιά η Ελλάδα, με κόπους των εργαζομένων και θυσίες των φορολογουμένων, φθάνει στον δύσκολο στόχο να κλείσει τον προϋπολογισμό με πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο θα αγγίξει τα τρία δισ. ευρώ (1,7% του ΑΕΠ).
Αυτό έχει τεράστια σημασία καθώς μια οικονομία που αγωνίζεται να βγει από την ύφεση και να ξεπεράσει τα λάθη που την οδήγησαν εδώ δεν δημιουργεί νέα χρέη και δεν θα χρειαζόταν ούτε καν πρόσθετο δανεισμό για να εξυπηρετεί τους τόκους του δημόσιου χρέους αν παράλληλα με τη δημοσιονομική προσαρμογή ήταν αποτελεσματική και απέδιδε το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων. Αλλά ακόμη κι αυτή η πολιτική χρειάζεται συνθήκες ανάπτυξης και όχι κακομοιριάς για να είναι αποτελεσματική.
Πλέον είναι σε όλους ορατό ότι η ελληνική οικονομία πασχίζει να επιστρέψει στην ανάπτυξη για να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα της ανεργίας, της φτώχειας και των «κόκκινων» δανείων που δημιούργησε η περίοδος της βαθιάς ύφεσης που ζήσαμε από τα τέλη του 2008 μέχρι σήμερα.
Αυτή η προσπάθεια αφορά ολόκληρη την κοινωνία και κανείς δεν δικαιούται να την ανατρέψει. Ούτε ανόητοι βουλευτές που πέρασαν από την «κρίση μεγαλομανίας» στην «κρίση πανικού» μήπως χάσουν τις εκλογές και τη δημοσιότητα ούτε ασφαλώς οι σκληροί τεχνοκράτες του ΔΝΤ, οι οποίοι για μια ακόμη χρονιά έπεσαν έξω στις προβλέψεις τους για το δημοσιονομικό κενό του 2014, την πορεία των επιτοκίων του ευρώ, τη δυναμική του τουρισμού που μπορεί να μας βγάλει ίσως κι εφέτος από την ύφεση.
Με αυτά τα δεδομένα στις διαπραγματεύσεις, που αρχίζουν επισήμως με την τρόικα την Τρίτη για τον τελικό έλεγχο στην τελευταία πράξη του Μνημονίου, η κυβέρνηση δεν θα πρέπει να αποδεχθεί άλλα δημοσιονομικά μέτρα που θα αυξάνουν τα φορολογικά βάρη, ούτε άλλες αποφάσεις όπως οι περικοπές μισθών που θα τροφοδοτούν την ύφεση.
Αντίθετα, θα πρέπει να παρουσιάσει το σχέδιό της για τις διαρθρωτικές αλλαγές που πράγματι έχουν ανάγκη το κράτος και η οικονομία, για να απαλλαγούμε επιτέλους από τη γραφειοκρατία, για να κόβονται αποδείξεις και να εισπράττονται οι φόροι που πληρώνουμε σε κάθε συναλλαγή, για να διορθωθούν οι μεγάλες κοινωνικές αδικίες που έγιναν τα τελευταία χρόνια.
Ισως όλα αυτά αποτελούν και τη συνταγή επιβίωσης της κυβέρνησης.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ