Επιτέλους η απορία που είχα διατυπώσει σε άλλο μου άρθρο καλύφθηκε. Η εικόνα του Αγίου Ορους στα δέκα λεπτά που έμεινε μόνη με τον αρχηγό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς Αλέξη Τσίπρα τον συμβούλεψε προφανώς να αφήσει τους «φθειροπώγωνας και κατσικοπόδαρους αναχωρητές» και να πάει να επισκεφθεί τον Πάπα. Εκεί που χτυπάει η καρδιά της θρησκευόμενης κεφαλαιοκρατίας. Να προσκυνήσει τον διάδοχο αυτών που οργάνωσαν τη σφαγή των ιθαγενών της Κεντρικής και της Λατινικής Αμερικής, αυτών που εκκαθάρισαν την Ιβηρική από όλους τους αλλόθρησκους μουσουλμάνους και εβραίους και έκαιγαν εν ονόματι της πίστεως (άουτο ντα φε) όλους όσοι είχαν την ιδιορρυθμία να σκέπτονται αιρετικά ή απλώς να σκέπτονται, αυτών που επέμεναν ότι ο Ηλιος κινείται γύρω από τη Γη και είχαν ονομάσει τους Αφρικανούς δούλους πράγματα (res).
Εκεί το λαϊκό παιδί Αλέξης, αφού τον έλεγξε ο χρυσοποίκιλτος μεσαιωνικός ελβετός φρουρός, θα είχε την ευκαιρία να θαυμάσει τις υπέροχες τοιχογραφίες όπου μεταξύ άλλων εικονίζονται τα θαύματα που πραγματοποίησαν αξιωματούχοι της Καθολικής Εκκλησίας και οι πόλεμοι που ένδοξα διεξήγαγαν τα στρατεύματα του Βατικανού, καταστρέφοντας ανεπανόρθωτα την ελληνόφωνη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και υπονομεύοντάς τη συστηματικά για να πέσει σαν ώριμο φρούτο στην αγκαλιά του Μωάμεθ.
Γιατί το Βατικανό είναι κράτος. Ο μακαρίτης Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε: «Το Βατικανό είναι το παλαιότερο και το ισχυρότερο μονοκομματικό κράτος στην Ιστορία και η Καθολική Εκκλησία έχει δεκαπλάσιο παρελθόν από τον βασικό αντίπαλό της, το κομμουνιστικό κόμμα». Αυτά βέβαια ίσχυαν ως το 1990. Ο Αλέξης δεν έκανε το κτηνώδες λάθος του Ιωσήφ Στάλιν να αναρωτηθεί: «Πόσες μεραρχίες έχει επιτέλους αυτός ο Πάπας;».
Εχει σταθερό στόχο ο Αλέξης και η παρέα του: την εξουσία με οποιοδήποτε περιεχόμενο και με οποιεσδήποτε συνέπειες. Εχει υιοθετήσει αυτό που έλεγε ο καθολικός, αλλά και μεγάλος κυνικός πολιτικός της Χριστιανοδημοκρατίας στην Ιταλία Τζούλιο Αντρεότι: «Η εξουσία φθείρει. Αλλά φθείρει κυρίως αυτούς που δεν την έχουν». Για να κατακτήσει την εξουσία, χρειάζεται να αποπλανήσει ψήφους, «ψηφαλάκια», όπως έλεγε και ο καταπληκτικός Αντώνης Καφετζόπουλος ως κομματάρχης του ΠαΣοΚ στην ταινία«Πρώτη φορά νονός» των Νίκου Παπανδρέου και Ολγας Μαλέα. Είναι έτοιμος για όλα. Καμία αρχή, καμία ιδεολογία δεν μπορεί να σταθεί στον δρόμο του. Τα ξεπουλάει όλα, ποδοπατάει τα πάντα, ξεφτιλίζει και ξεφτιλίζεται.
Ας αναφέρουμε μόνο δύο θέματα που κατά τη γνώμη μας είναι τα σοβαρότερα από όσα δημιούργησε αυτή η επίσκεψη.
Το Βατικανό, είπαμε, είναι κράτος. Εχει υπουργό Εξωτερικών. Εχει πρέσβη στην Αθήνα, τον νούντσιο. Το Βατικανό δεν δέχεται ποτέ να επισκεφθεί κάποιος, όποιος και αν είναι αυτός, ταυτοχρόνως την ιταλική κυβέρνηση και το έδαφός του, και βεβαίως είναι αδύνατον σύμφωνα με το πρωτόκολλο να δεις στο πλαίσιο της ίδιας επίσκεψης τον ιταλό πρωθυπουργό και τον Πάπα.
Το Βατικανό έχει διπλωματικές σχέσεις με την Ελλάδα. Εχουμε πρέσβη και πρεσβεία εξαιρετικής πολυτέλειας στη Βίλα Μποργκέζε. Ερωτήθηκαν άραγε το γραφείο του Πρωθυπουργού, ο υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης κ. Ευάγγελος Βενιζέλος και ο πρέσβης μας εκεί αν μια τέτοια επίσκεψη ήταν σκόπιμη τώρα, όπως έγινε, και ποιο θα έπρεπε να είναι το περιεχόμενό της για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της Ελλάδας; Γιατί ο κ. Τσίπρας είναι θεσμός. Αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως συχνά πυκνά μάς θυμίζει στα τηλεοπτικά κανάλια το ένα ή το άλλο φερέφωνο της νομενκλατούρας της Κουμουνδούρου.
Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι στην Ελλάδα εκκρεμεί εδώ και πολύ καιρό το θέμα των διακριτών ρόλων Εκκλησίας και Κράτους. Ερωτήθηκαν, μας είπε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος είναι μεν πνευματικός ηγέτης όλων των ορθοδόξων χριστιανών, αλλά και τούρκος υπήκοος αν δεν κάνω λάθος. Απάντησαν, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, θετικά και ενέκριναν την επίσκεψη. Και λοιπόν; Η Βουλή τη γνώριζε; Τη συζήτησε; Το κόμμα του κ. Τσίπρα τη γνώριζε; Τη συζήτησε; Πού είναι οι διακριτοί ρόλοι όταν μια υψίστης πολιτικής και διπλωματικής σημασίας μετακίνηση του θεσμικού κ. Αλέξη Τσίπρα έχει απλώς τη συναίνεση δύο θρησκευτικών ηγετών, που είναι ασφαλώς σεβαστοί, σοφοί άνθρωποι και έχουν δείξει στο θέμα των σχέσεων με τους σχισματικούς καθολικούς μεγάλη ευρύτητα πνεύματος.
Δαιμονίζομαι! Και σταματάω.
Ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος είναι πρώην υπουργός.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
