Τοπάρχες, δουκάτα και πριγκιπάτα



Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που εφαρμόζει πιστά τη νέα γραμμή του κόμματος

Πέρασε και αυτό, το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα χάσει τη σκωτσέζικη συνιστώσα του, δεν θα έχουμε μία ακόμη ανατάραξη στην ήδη ταραγμένη γηραιά γειτονιά μας. Εντάξει, στενοχωρήθηκαν οι σκώτοι τοπάρχες που ήθελαν να γίνουν πρωθυπουργοί και πρόεδροι, να στέλνουν τα παιδιά τους πρεσβευτές σε άλλες χώρες, να έρχονται άλλοι πρωθυπουργοί και πρόεδροι να τους τιμούν, να διαχειρίζονται πετρέλαια και φυσικό αέριο, να έχουν στρατό και στόλο να τους αποδίδει τιμές όταν περνάνε. Θα μείνουν με τις περιορισμένες εξουσίες τους οι τοπάρχες και αυτό είναι καλό και για τους Σκωτσέζους και για μας.

Γιατί θα άνοιγε η όρεξη μετά –όχι μόνο των Καταλανών και των Βρετόνων ή των Κορσικανών. Αλλά και των Μητσοτακαίων στην Κρήτη, των Καραμανλήδων στη Μακεδονία, των Παπανδρέου στην Πελοπόννησο. Είχαμε και αυτόν τον λόγο που βρεθήκαμε καλοκαιριάτικα στη Σκωτία να προπαγανδίζουμε το «Οχι»: «αν αποσχισθεί η Σκωτία, ο Γιώργος Παπανδρέου θα προτιμήσει να μου πάρει το Πριγκιπάτο της Αχαΐας παρά να είναι ανασφαλής πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς» μου είχε εξομολογηθεί η Πριγκιπέσα μου Ιζαμπώ. Διαφύγαμε τον κίνδυνο.
Τον Αντώνη Σαμαρά δεν τον φοβόμαστε όσο είναι πρωθυπουργός, δεν ανησυχούμε για τον τίτλο της –αλλά αν χάσει στις εκλογές; Γιατί να μη διεκδικήσει και αυτός τον τίτλο, όχι του Πρίγκιπα της Αχαΐας, αλλά του Δεσπότη του Μοριά, που ταιριάζει περισσότερο στις αταλάντευτα ελληνοβυζαντινές αξίες του. Εδώ τον Επικούριο Απόλλωνα μετέφερε από την Ηλεία στην εκλογική του περιφέρεια, τη Μεσσηνία, θα δίσταζε να διεκδικήσει τίτλο αν του άνοιγαν οι Σκωτσέζοι τον δρόμο;
  • Αν αρχίσουν να τεμαχίζονται τα κράτη και να τεμαχίζονται τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έτσι θα καταντήσουμε ξανά: δουκάτα και πριγκιπάτα που θα ανταγωνίζονται το ένα το άλλο. Ας γίνουμε πρώτα Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, να ξέρουμε πως είμαστε ενιαίο κράτος και μετά ας σπάσουν τα υπάρχοντα σε όσα κομμάτια θέλουν.
Συναντήσεις προκαθημένων


Η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στον Πάπα δεν μας ανησυχεί –για την ώρα. Αν όμως τον ανακηρύξει λεγάτο ή νούντσιο του Βατικανού, τότε ίσως έχουμε και με αυτόν πρόβλημα. Οι καθολικοί πάντα δημιουργούσαν προβλήματα στους Βιλεαρδουίνους –σε κάποια φάση μάλιστα, περί το 1220, ο Πάπας αφόρισε τον προπάππο Γοδεφρείδο Βιλεαρδουίνο γιατί δεν είχε πάρει από τους υπό τον πάπα κληρικούς τη δεκάτη που είχαν πάρει αυτοί από τους χωρικούς. Τέτοιο αμάρτημα το συγχωρούσαν οι πάπες μόνο με συγχωροχάρτι στην ίδια τιμή.
Για την ώρα όμως ο προκαθήμενος του μετοχιού του Αγιονόρους στην Κουμουνδούρου παραμένει αταλάντευτα στην πλευρά της ορθοδοξίας γιατί όχι μόνο πήγε στο Περιβόλι της Παναγίας και συνομίλησε για ολόκληρα 15 λεπτά με την ιδιοκτήτριά του αλλά έχει και συχνότατες επαφές με άλλους προκαθημένους: τον Ιερώνυμο Αθηνών και τον Βαρθολομαίο Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης, διάβασα στα «ΝΕΑ». Τον τελευταίο μάλιστα τον ενημέρωσε για το ταξίδι του στο Βατικανό –πήρε την άδειά του, μπορούμε να πούμε.
Δεν λέω, μπορεί να είναι ενδιαφέροντες άνθρωποι οι επικεφαλής των εκκλησιών. Για να έχουν τόσο σπουδαία σταδιοδρομία στο επάγγελμα που διάλεξαν, σίγουρα αξίζουν. Φαίνεται ο Αλέξης Τσίπρας βαρέθηκε να λέει τα ίδια και τα ίδια τετριμμένα με τους κομματικούς της Κουμουνδούρου. Εχει μεταφυσικές αγωνίες, ζητάει απαντήσεις στα ερωτήματα για το ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε, πού πάμε. Αυτά όμως σου έρχονται ή στην εφηβεία ή στα γεράματα, κοντά στον θάνατο –μήπως είναι σοβαρά άρρωστος ο προκαθήμενος του μετοχιού της Κουμουνδούρου;
Πάει ο νους μου στο κακό γιατί η ευρωπαϊκή Αριστερά δεν είχε ποτέ καλές σχέσεις με τους χριστιανισμούς της ηπείρου μας. Για την ακρίβεια, ήταν πάντα εναντίον τους. Συναντήθηκε ποτέ σοσιαλιστής ή κομμουνιστής ηγέτης με τον Πάπα; Οχι ως πρωθυπουργοί, σε αυτή την περίπτωση συναντούσαν τον επικεφαλής του κράτους του Βατικανού. Ως πολιτικοί, για να συζητήσουν μαζί του κοινή δράση σε προβλήματα.
Δεν θυμάμαι να έχει συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο, ημερολόγιό μου. Οπότε ή ο Πάπας δεν έχει σχέση με τον χριστιανισμό ή ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει σχέση με την ευρωπαϊκή Αριστερά –και το δεύτερο μου φαίνεται πιθανότερο από το πρώτο. Γιατί η δική μας κομμουνιστική Αριστερά, από την οποία προέρχεται, διαμορφώθηκε με τις αξίες του κλεφταρματολισμού, με πρότυπά της οπλαρχηγούς και παπάδες, τον Κολοκοτρώνη και τον Παπαφλέσσα. Αν αυτό είναι ριζοσπαστικότητα, τότε τι είναι η παραδοσιακότητα;
Τέμνονται οι παράλληλοι;


Αν δεν είχε φύγει τόσο νωρίς ο μακαριστός Χριστόδουλος, θα είχαν τακιμιάσει με τον Αλέξη. Το ίδιο πρωτόγονο μίσος για τον καπιταλισμό και τις αγορές κατέθετε ο αείμνηστος. Μου φαίνεται πως ευχαρίστως θα συνυπέγραφε τη συμφωνία Πάπα Φραγκίσκου – πρόεδρου Τσίπρα για τη δημιουργία οικουμενικής συμμαχίας «απέναντι στη λογική ότι οι αγορές και τα κέρδη είναι πάνω από τους ανθρώπους». Του άρεσαν και εκείνου οι βερμπαλισμοί.
Βεβαίως, μπορεί να δούλευαν ο ένας τον άλλον οι προκαθήμενοι, τακτικούς χειρισμούς και των δύο να εξυπηρετούσε η συνάντηση. Δεν το πιστεύω, ημερολόγιό μου, είναι άνθρωποι αρχών. Αλλά υπάρχει κίνδυνος οι καλοθελητές να εκμεταλλευθούν ως γελοιότητες και κούφια κομπλιμέντα τη φράση «οι νέοι πολιτικοί μιλάτε μια διαφορετική γλώσσα, που μοιάζει με μια μελωδία ελπίδας», που είπε ο Πάπας, και τη «συμμαχία πάνω στις κοινές τομές των παράλληλων δρόμων μας» που πρότεινε στον Φραγκίσκο ο Αλέξης;
Μπορεί ποτέ Πάπας να θεωρεί «μελωδία ελπίδας» τα συνεχή αριστεροδέξια ριζοσπαστικοσυντηρητικά φάλτσα του Αλέξη Τσίπρα; Μπορεί ποτέ άνθρωπος που σπούδασε στο Πολυτεχνείο να μιλά για «κοινές τομές των παραλλήλων»; Πλάκα έκαναν ο ένας προκαθήμενος στον άλλο, θα πουν οι καλοθελητές. Αλλά η αλήθεια είναι ότι απλώς ο Πάπας είναι βαρήκοος. Και ότι συμφώνησαν όχι μόνο να αγωνιστούν από κοινού κατά των αγορών, της φτώχειας, των ανισοτήτων και υπέρ της ειρήνης σύμπαντος κόσμου αλλά και υπέρ της αντικατάστασης της ευκλείδειας γεωμετρίας από τη γεωμετρία του Λομπατσέφσκι, όπου οι παράλληλοι τέμνονται.
Το Βατικανό να ήταν δύσπιστο απέναντι στη φυσική σκέψη του Γαλιλαίου, ημερολόγιό μου, αλλά προσχώρησε στη γεωμετρική σκέψη του Τσίπρα. Τι άλλο θρίαμβο περιμένουμε για να τον κάνουμε πρωθυπουργό, στα γρήγορα μάλιστα, προτού μας τον πάρουν άλλοι;
γραμματοκιβώτιο
diodorus@tovima.gr

Και Αγιονορίτης και Ουνίτης οΑλέξης. Την αλλαγή ημερολογίου θα την υπομείνουμε –αλλά με την Ιερά Εξέταση πώς θα τα βγάλουμε πέρα, εν τη εξουσία του; Προτείνω να αρχίσουμε πυρίμαχες ασκήσεις.
Γ. Κ., @otenet.gr
***
Οι υπηρετήσαντες στις Ενοπλες Δυνάμεις θυμούνται πως κατά τη διάρκεια της σκοπιάς ή «του περίπολου» οποιαδήποτε επαφή δάχτυλου-σκανδάλης συνοδεύεται από λεκτικό προπηλακισμό και ποινή. Η εικόνα των αστυνομικών σε κατάμεστες κεντρικές πλατείες της Αθήνας να έχουν το δάχτυλο στη σκανδάλη, τουλάχιστον προβληματίζει…
Πέτρος Τς., @hotmail.com
***
Προ μηνός επισκέφθηκε το Αγιο Ορος και την περασμένη Πέμπτη τον προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αφού πρωτίστως ενημέρωσε τον Οικουμενικό Πατριάρχη και τον Αρχιεπίσκοπο Ελλάδος. Μήπως οι ευσεβείς κρατούντες κάνουν λάθος ότι ο Αλέξης παραμένει παραστρατημένος νέος;
Αβαδαίος, ιεροψάλτης
***
Με αφορμή τους «αχρείαστους τάφους» της περασμένης Κυριακής ήθελα να σας πω ότι δεν είστε ο μόνος που πιστεύει αυτά τα πράγματα. Εχω παρόμοιες απόψεις. Προτού διαβάσω τις σκέψεις σας αισθανόμουν πραγματικά μόνη, σαν εξωγήινη. Χάρηκα που δεν είμαι μόνη και που συναντώ έναν ακόμη εξωγήινο.
Αναστασία Γρηγοριάδου, @yahoo.com
***
Πρώτα Αγιονόρος, τώρα Βατικανό. Μετά; Μέκκα;
Σάββας Σωκρατίδης, @otenet.gr
***
Εκτός από μνημεία για στρατιωτικούς, υπάρχουν σε κήπους και πλατείες αντίστοιχα για λογοτέχνες και καλλιτέχνες. Αυτό που λείπει εντελώς είναι τα μνημεία επιστημόνων.
Κώστας Κώστας, @yahoo.gr
***
«Δέχτηκα απειλές για τη ζωή μου» είπε η Λαγκάρντ. Εσπευσαν να κινητοποιηθούν οι δικαστικές αρχές την ίδια ώρα που το γραφείο της παραδεχόταν πως είπε μπούρδα. Η φράση-κλισέ δεν χρησιμοποιείται μόνο από μάρτυρες, κατηγορούμενους και γραφικούς, αλλά και από πανίσχυρους διευθυντές παγκόσμιων οργανισμών. Ολοι έχουν ανάγκη ηρωοποίησης.
ΝΙΚΟΣ ΚΤΙΣΤΑΚΗΣ, @gmail.com
***
Είμεθα Εθνος ανάδελφον. Μόνο εμείς έχουμε, μεταξύ άλλων, βουλευτή-υπάλληλο ΟΤΕ-αντιεξουσιαστή και κρατούμενο-«αντάρτη πόλης»-νεοεισελθόντα φοιτητή σε σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων!
Δημήτριος Τσεχίας

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ