Παρακολουθώντας την οµιλία του κ. Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ θα περίµενε κανείς να ακούσει από ένα αριστερό κόµµα µια εναλλακτική πρόταση για την οικονοµία. Για το πού θα πρέπει να στοχεύσει και να προσανατολιστεί η οικονοµική δραστηριότητα και παραγωγή, πώς θα οργανωθεί και θα δουλέψει ώστε να µπορέσει η χώρα να βγει από την ύφεση και να πετύχει υψηλούς ρυθµούς ανάπτυξης.
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για τα πάντα εκτός από αυτό. Είπε πως θα λύσει το «ανθρωπιστικό» πρόβλημα που βιώνει η χώρα με μόλις 2 δισ. ευρώ (δηλαδή λιγότερα από 1.000 ευρώ το άτομο αν λάβουμε υπόψη μας τους εκατομμύρια ανέργους, συνταξιούχους και αναξιοπαθούντες που βρίσκονται κάτω από το όριο φτώχειας), πως θα απαλλαγούμε από την υπερφορολόγηση, το χρέος, τα κόκκινα δάνεια, κ.τ.λ. κ.τ.λ. Και όλα αυτά πάντα στο στενό πλαίσιο της ευρωζώνης, υπό την προϋπόθεση ότι όλα και όλοι γύρω μας θα αλλάξουν και εμείς θα μείνουμε το ίδιο.
Ωστόσο στο ευρώ τα πράγματα λίγο-πολύ είναι δεδομένα. Ο μόνος τρόπος να επιβιώσει μια χώρα που διαθέτει ένα ισχυρότερο νόμισμα από το μέγεθος της οικονομίας της είναι να δημιουργήσει ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες.
Δυστυχώς δεν υπάρχουν κορόιδα που στο όνομα της αλληλεγγύης θα αναλάβουν εσαεί τα βάρη των άλλων. Και μάλιστα να δώσουν λεφτά χωρίς όρους, μνημόνια και ελέγχους, όπως θα επιθυμούσε ο κ. Τσίπρας.
Το θέμα λοιπόν είναι τι διαφορετική οικονομική πολιτική θα εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ ώστε να «γυρίσει» η οικονομία. Ο κ. Τσίπρας είπε ότι θα επιδιώξει να αλλάξει τις ευρωπαϊκές συνθήκες έτσι ώστε οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να δανείζονται από την ΕΚΤ και να κάνουν αναπτυξιακή πολιτική μέσα από δημόσιες επενδύσεις. Σωστά. Ωστόσο δεν ζούμε στην εποχή του Κέινς. Σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία τι θα εμποδίσει τον έλληνα καταναλωτή να προτιμήσει τα φθηνότερα λεμόνια Αργεντινής, τις ντομάτες Βελγίου ή το χοιρινό Ολλανδίας από τα αντίστοιχα ελληνικά προϊόντα; Ο εργαζόμενος θέλει τη μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη για τα χρήματά του και ως εκ τούτου δικαίως θα προτιμήσει το ανταγωνιστικότερο προϊόν. Ετσι όμως τα χρήματα δεν μένουν στη χώρα για να επωφεληθεί ο έλληνας αγρότης, κτηνοτρόφος, παραγωγός. Χωρίς ελληνική ανταγωνιστική παραγωγή πώς θα κλείσει το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών; Πάλι με δανεικά;
Μπορεί να λέμε ότι έχουμε τα καλύτερα γεωργικά προϊόντα, και όντως έτσι είναι, δυστυχώς όμως δεν πουλάνε στο εξωτερικό. Δεν είναι ανταγωνιστικά. Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ για την αναδιάρθρωση του πρωτογενούς τομέα; Πώς θα οργανωθεί η παραγωγή, πώς θα γίνει το μάρκετινγκ των ελληνικών προϊόντων και το άνοιγμα νέων αγορών; Διότι καλές είναι οι δημόσιες επενδύσεις και η χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής, όμως δεν επαρκούν.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ