Σαν να μην έφθαναν τα γνωστά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ενωση με την κρίση στην ευρωζώνη, τη διαμάχη Βορρά – Νότου και την άνοδο της Ακροδεξιάς, έρχονται τώρα να προστεθούν και νέοι τριγμοί στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, που απειλούν να το οδηγήσουν σε μια επικίνδυνη περίοδο αστάθειας, τη στιγμή που ο περίγυρος της ευρωπαϊκής ηπείρου συγκλονίζεται από πολύπλευρες κρίσεις. Διότι δεν θέλει και πολλή σκέψη για να γίνουν αντιληπτές οι ευρύτερες αρνητικές συνέπειες από την πρωτοφανή οικονομική και πολιτική κρίση στη Γαλλία, καθώς και από την ενίσχυση των αποσχιστικών δυνάμεων στην Ευρώπη, ανεξάρτητα από το ποιο θα είναι τελικά το αποτέλεσμα του περιώνυμου δημοψηφίσματος την ερχόμενη Πέμπτη στη Σκωτία. Και είναι ενδεικτικό ότι ήδη δύο εκατομμύρια Καταλανοί βγήκαν στους δρόμους για να απαιτήσουν την δική τους ανεξαρτησία.
Αλλά αυτό που ίσως προκαλεί τη μεγαλύτερη κατάπληξη και ταυτόχρονα θλίψη είναι το σημερινό κατάντημα της Γαλλίας, μιας μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας με τεράστια συνεισφορά στον ευρωπαϊκό πολιτισμό και στην παγκόσμια ιστορία, με τους γνωστούς αγώνες της για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες του ατόμου. Διότι η τωρινή κρίση στη Γαλλία δεν περιορίζεται μόνον στην πολιτική και οικονομική της διάσταση, αλλά έχει βαθύτατες ηθικές προεκτάσεις, μετά τις αποκαλύψεις για την προσωπική ζωή του προέδρου της, προκαλώντας ερωτήματα για το μέλλον της 5ης Δημοκρατίας, που θωρακίζει από κάθε ενδεχόμενο αποπομπής τον ανώτατο άρχοντα. Ηδη έχει ξεκινήσει η συζήτηση με στόχο την καθεστωτική αλλαγή και τη δημιουργία της 6ης Δημοκρατίας, όπου ο νέος πρόεδρος να είναι υπόλογος των πράξεών του. Αυτό όμως που ιδιαίτερα ενοχλεί τους υπόλοιπους Ευρωπαίους είναι ότι η αποδυνάμωση της Γαλλίας αποστερεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση την απαραίτητη ισορροπία που εξασφάλιζε το δίδυμο Γαλλία – Γερμανία και πάνω στο οποίο στηρίχθηκε όλα αυτά τα χρόνια το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Ετσι το Βερολίνο θα συνεχίσει ανενόχλητο να ορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ενώ είναι άδηλο πού θα οδηγήσει τελικά ο κλονισμός από το κύμα των αποσχιστικών δυνάμεων. Το μόνο βέβαιο είναι όμως ότι θα αποτελέσει έναν ακόμη παράγοντα για την ανάσχεση της περαιτέρω πορείας προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση, με την επικράτηση ενός κλίματος επικίνδυνης αστάθειας, αποτρέποντας τελικά τη δυνατότητα να εξασφαλίσει η Ενωμένη Ευρώπη το αναγκαίο βάρος που της είναι απαραίτητο για να μπορέσει επιτέλους να παίξει τον ρόλο που δικαιωματικά της ανήκει στα διεθνή πράγματα. Ιδιαίτερα σήμερα που η αλόγιστη πολιτική των δύο υπερδυνάμεων έχει οδηγήσει στην έντονη αντιπαράθεση και στην έναρξη ενός νέου Ψυχρού Πολέμου, τη στιγμή που αντίθετα επιβάλλεται μια εποικοδομητική συνεργασία για την αντιμετώπιση του ανεξέλεγκτου ισλαμικού φανατισμού, που απειλεί τους πάντες. Διότι είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι μονομερείς αμερικανικοί βομβαρδισμοί δεν πρόκειται να λύσουν το πρόβλημα αλλά να το οξύνουν.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
