Τα σκάνδαλα στην Υγεία

Τα σκάνδαλα στον χώρο της Υγείας δεν έχουν τελειωμό. Σχεδόν καθημερινά o Τύπος, ηλεκτρονικός και έντυπος, ασχολείται με ένα σκάνδαλο που πιστοποιεί ότι ο χώρος της Υγείας εξακολουθεί να νοσεί.

Σε πρωταγωνιστικό ρόλο οι λειτουργοί της Υγείας (ρομαντικός όρος) ή καλύτερα εργάτες Υγείας (σωστός όρος). Γιατροί που απαιτούν – επαιτούν χρήματα για να χειρουργήσουν. Γιατρός που ασκούσε χρόνια την Ιατρική χωρίς καν να είναι γιατρός. Επίορκοι γιατροί που αρνούνται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε επείγοντα περιστατικά λόγω παρελεύσεως των ωραρίων τους (πλήρης υπαλληλοποίηση).

Γιατροί που διορίζονται σε διοικητικά συμβούλια νοσοκομείων με πιστοποιητικά σπουδών συνωνύμων τους ή ψευδείς τίτλους σπουδών. Η Εταιρεία Management Υπηρεσιών Υγείας (ΕΜΥΥ), λ.χ., κατήγγειλε πρόσφατα ότι υπάρχουν 5-6 διοικητές νοσοκομείων χωρίς πτυχία ή με χαλκευμένα πιστοποιητικά. Και ο χορός καλά κρατεί!

Η μικρή αυτή μειονότητα των γιατρών απαξιώνει το σοβαρό έργο που επιτελείται στον χώρο του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Αμαυρώνει την πλειονότητα των γιατρών της δημόσιας υγείας που ασκούν το λειτούργημά τους κάτω από ιδιαίτερα δυσμενείς συνθήκες λόγω της οικονομικής κρίσης. Αν κανείς προσπαθήσει, καλοπροαίρετα πάντα, να αναλύσει την αιτία όλων αυτών των θλιβερών γεγονότων, θα καταλήξει σε έναν κοινό παρονομαστή: κακοδιοίκηση και απουσία ελέγχου στον χώρο της Υγείας.

Το υπουργείο Υγείας, το ανώτατο εποπτικό όργανο στον χώρο, είναι στην ουσία επιτελικό όργανο. Δεν μπορούμε όμως να ισχυριστούμε ότι είναι αθώο για τα δυσάρεστα συμβάντα. Διεκδικεί και αυτό ένα μεγάλο μέρος ευθύνης.

Το μεγαλύτερο όμως μέρος ευθύνης ανήκει στους περιφερειάρχες των έξι υγειονομικών περιφερειών της χώρας και φυσικά στα διοικητικά συμβούλια των νοσοκομείων. Αυτά είναι υπεύθυνα για τις δυσανεξίες αυτές, ιδιαίτερα όμως για τα μεγάλα οικονομικά ελλείμματα που παρουσιάζουν ορισμένα νοσοκομεία.

Θα αναφερθώ ιδιαίτερα στα διοικητικά συμβούλια των νοσοκομείων. Είναι τα τελευταία αλλά και τα σπουδαιότερα διοικητικά όργανα στην Υγεία. Είναι τα όργανα που είναι υποχρεωμένα να ασκούν όλους τους ελεγκτικούς μηχανισμούς που απορρέουν από τον νόμο για να έχουν οι νοσοκομειακές μονάδες μια εύρυθμη λειτουργία. Να διαχειρίζονται το ανθρώπινο δυναμικό στον χώρο τους με βάση το Καταστατικό των νοσοκομείων και την κρατούσα νομοθεσία. Να διαχειρίζονται μεγάλα κονδύλια με διαφάνεια και με γνώμονα το κόστος-όφελος που έχει ξεχωριστή σημασία για νοσοκομεία με τα μεγάλα ελλείμματα.

Η άσκηση διοίκησης στα νοσοκομεία είναι πράγματι μια δύσκολη διαδικασία. Απαιτεί γνώση του χώρου και τεκμηριωμένη εμπειρία και, τέλος, οι διοικητές να είναι γνώστες του αντικειμένου αλλά και της οικονομικής διαχείρισης των πραγμάτων. Σήμερα η οικονομία της Υγείας έχει εξελιχθεί σε σοβαρή επιστήμη.

Αν και στη χώρα μας ακόμη υστερούμε στο τομέα αυτόν, εν τούτοις υπάρχουν ικανά στελέχη με περγαμηνές και του εξωτερικού που μπορούν επαξίως να αναλάβουν τον ρόλο αυτόν.

Και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα: η επιλογή των προσώπων που θα ασκήσουν τη διοίκηση στα νοσοκομεία.

Είναι κοινή η αντίληψη ότι επιλέγονται πρόσωπα τα οποία στην ουσία είναι υποπροϊόντα του πελατειακού κράτους.

Είναι κομματικά συνήθως στελέχη, τρόφιμοι υπουργικών γραφείων που ενδιαφέρονται συνήθως μόνο για κοινωνική προβολή ή έχουν άλλες ιδιοτελείς βλέψεις.

Υπάρχουν όμως και οι ρουσφετολογικοί διορισμοί, συνήθως ταλαιπωρημένων συνταξιούχων, ανίδεων αποστράτων και αποτυχημένων πολιτευτών.

Το έργο της επιλογής προσώπων είναι αναμφίβολα δύσκολο. Ασφαλώς πάντα θα υπάρχουν οι ατυχείς επιλογές. Οπου υπάρχει όμως σωρεία συμπτώσεων αποκλείεται να είναι σύμπτωση. Πότε θα έλθει επιτέλους η στιγμή να επιλέγονται οι άριστοι και όχι οι αρεστοί, οι άξιοι και όχι τα ανίκανα και ανίδεα προϊόντα του κομματικού κράτους! Δυστυχώς όλη την ευθύνη την έχει η ηγεσία του υπουργείου Υγείας. Ας μην το ξεχνά!