«Μαύρες σχέσεις» Τουρκίας – Τζιχαντιστών

Τρέχουν από τη μια πρωτεύουσα στην άλλη για να τις πείσουν ότι η Τουρκία δεν βοήθησε τους τζιχαντιστές. Ωραία η προσπάθεια αλλά δεν τα κατάφερε με τις μεγάλες δυνάμεις. Τέτοιες προσπάθειες, άλλωστε, δεν είναι τίποτε άλλο από ομολογία ότι «μας έπιασαν στα πράσα» να βοηθάμε μια κτηνώδη τρομοκρατική οργάνωση.

Το να διαμαρτυρόμαστε στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο και στις Βρυξέλλες ότι ουδέποτε η Τουρκία βοήθησε τους τζιχάντ είναι ψέμα που ούτε οι Τούρκοι το δέχονται. Εκτός από τις αποδείξεις που έχουν συγκεντρώσει ξένες υπηρεσίες Πληροφοριών υπάρχουν πλήθος στοιχεία τα οποία δημοσιεύθηκαν σε ξένα μέσα ενημέρωσης. Η σχέση Τουρκίας και τζιχάντ είναι ολοφάνερη αλλά η τουρκική κυβέρνηση νομίζει ότι οι δυτικοί είναι τόσο ανόητοι ώστε θα πιστέψουν τα παραμύθια της.

Ακόμη και αν δεν υπήρχαν σοβαρές αποδείξεις για τις «μαύρες σχέσεις» της Τουρκίας με τις φιλοτζιχαντικές οργανώσεις οι καταθέσεις των οδηγών που μετέφεραν στρατιωτικό υλικό στη Συρία είναι αρκετά πειστικές για να καταδείξουν τον ρόλο της Τουρκίας στη βοήθεια των εξτρεμιστών της Αλ Κουέντα στη Συρία. Λ.χ.

Ο οδηγός του φορτηγού Λ.Κ. ο οποίος συνελήφθη μεταφέροντας 9.000 βλήματα όλμων δήλωσε καταθέτοντας στα Αδανα το 2013: «Μετέφερα τέτοια πράγματα και άλλες φορές, τα ξεφόρτωνα στο συνοριακό σταθμό (τουρκικής) χωροφυλακής άλλα τα βλήματα δεν προορίζονταν για τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις». Το δικαστήριο κατάλαβε και αποφάσισε ότι ο οδηγός εννοούσε ότι πήγαιναν στο στρατόπεδο της Αλ Κάιντα.

Σε μιαν άλλη περίπτωση, όταν η αστυνομία και η χωροφυλακή σταμάτησαν τα γεμάτα πολεμικό υλικό φορτηγά στα σύνορα οι τουρκικές αρχές ισχυριστήκαν ότι το φορτίο ήταν βοήθεια στους Τουρκμένους της Συρίας. Γελοιότητες. Κανένα σοβαρό πρόσωπο δεν μπορεί να πιστέψει ότι βοήθεια στέλναμε στους Τουρκμένους για δυο πολύ απλούς λόγους. Οι Τουρκμένιοι ζουν ακριβώς στα νότια σύνορα με την Τουρκία κάπου 160 χιλιόμετρα μακριά από εκεί που σταμάτησαν τα φορτηγά. Και ακριβώς απέναντι από εκεί που σταμάτησαν τα φορτηγά βρίσκεται η περιοχή Μπαμπ αλ-Χαβά της Συρίας την οποία από το 2013 ελέγχουν οι τζιχαντιστές.

Είναι, λοιπόν, δυνατόν η διεθνής κοινότητα να πιστέψει τους φιλοκυβερνητικούς πανεπιστημιακούς και τους αναλυτές ότι η Τουρκία δεν βοήθησε τις φιλικές στην Αλ Κάιντα ομάδες αλλά τους Τουρκμένιους -έστω με στρατιωτικό υλικό -όχι μέσω τουρκικού εδάφους αλλά μέσω περιοχής της Συρίας που ελέγχεται από την Αλ Κάιντα και τις δυνάμεις των τζιχάντ;

Είναι μπούμεραγκ το να κάνεις δουλειές με τους τρομοκράτες και να βοηθάς την τρομοκρατία. Αργά ή γρήγορα την πληρώνουν όσοι μπερδευτήκαν σ’ αυτή τη δουλειά. Αυτό ήταν και το επιχείρημα της Τουρκίας στην δεκαετία του ’90 όταν λέγαμε στους Ευρωπαίους πως με το να βοηθούν το κουρδικό ΡΚΚ θα τιμωρηθούν οι ίδιοι αργότερα. Ετσι και έγινε.

Και όμως η «νέα Τουρκία» -όπως οι φιλοκυβερνητικοί αναλυτές αγαπούν να την ονομάζουν -ξέχασαν τα δικά τους επιχειρήματα και βοήθησαν τις φιλο-αλκαϊντικές τρομοκρατικές ομάδες να ανατρέψουν το καθεστώς Ασαντ. Διόλου παράξενο -το μπούμεραγκ λειτούργησε και μάλιστα αρκετά σκληρά για την Τουρκία. Σαρανταεννέα τούρκοι διπλωμάτες και μελή των οικογενειών τους κρατούνται από την τζιχάντ και η Τουρκία δεν σήκωσε ούτε το δαχτυλάκι της για να τους σώσει.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι (τουρκικές) κυβερνητικές αρχές παραβίασαν τα διεθνή νόμιμα ακολουθώντας επιθετική πολιτική για να ανατρέψουν το καθεστώς Ασαντ. Αν αυτό πρέπει να έχει κάποιο κόστος αυτό δεν θα πρέπει να είναι η Τουρκία που θα το πληρώσει. Πρέπει να είναι εκείνοι που πήραν τέτοιες αποφάσεις και έπαιξαν τέτοιο βρόμικο παιχνίδι.

Δυστυχώς, η συμβολή της Τουρκίας είναι ένας από τους λόγους που οι τζιχαντιστές έχουν τόση δύναμη σήμερα. Αλλά δεν είναι μόνο η παθητική στάση της Τουρκίας απέναντι στους μαχητές της τζιχάντ που χρησιμοποίησαν το τουρκικό έδαφος για να φτάσουν στη Συρία. Είναι και το ότι μεταφέρονταν σιωπηρά όπλα από την Τουρκία στη Συρία. Οι τζιχαντιστές δεν διστάζουν να ομολογήσουν ότι τα όπλα που έχουν σήμερα τα πήραν μέσω Τουρκίας.