Η ιεροφάνεια της βαρβαρότητας –η «νομιμοποίηση» της οποιασδήποτε εγκληματικής πράξης στο όνομα κάποιου «θεού» που την επιβάλλει –απειλεί αυτή τη στιγμή τον κόσμον όλο.
Ανθρωποι αποκεφαλίζονται δημόσια, με το μαχαίρι –εξωτερική παρέκταση μιας σκέψης –να στοχεύει στην ίδρυση ενός αντίστοιχου κράτους που θα το εκπροσωπεί. Και του οποίου κράτους οι επιταγές καταδιώκουν τις αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, ή και οποιασδήποτε άλλης που αποτελεί τον, μέσα από δάκρυα αιώνων, διεθνή πολιτικό πολιτισμό. Οσο ατελής και αν είναι ο τελευταίος, σε σχέση με τις παραπάνω αξίες, παραμένει διεκδικούμενος.
Τα Μέσα Γενικής Ενημέρωσης –για μία ακόμη φορά παγιδευμένα στη μαζική είσπραξη του θεάματος –προβάλλουν κάθε μέρα την εικόνα μέσα από την οποία τραγικοποιείται το γεγονός. Πιο χρήσιμο όμως δεν θα ήταν αν η παραγωγή αποστροφής επιχειρούνταν στη βάση της σταθερής προβολής της αρχής σύμφωνα με την οποία ό,τι αποτελεί θρησκειοποίηση συνιστά απολυτοποίηση της ζωής, σε οποιονδήποτε χώρο ή βαθμό και αν αυτή συντελείται;
Το ότι ταυτοποιήθηκε ο δράστης της άθλιας πράξης δεν σημαίνει πολλά. Κάτι άλλο θα σήμαινε πολύ περισσότερα, όπως για παράδειγμα μια εκπαιδευτική πολιτική που δεν θα άφηνε να ξεχνάμε στο πού η μία και μόνη «αλήθεια» –αυτή η ψευδεπίγραφη σωτηριακή καταφυγή –μπορεί να οδηγήσει. Οπου αυτή η πρόνοια παραμελείται, το οτιδήποτε θα «δικαιολογείται». Και τότε το κόστος της αντιμετώπισής του θα είναι δυσθεώρητο.
Ο κ. Γιάννης Μεταξάς είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
