H πολιτική κρίση στη Γαλλία, που οδήγησε στην παραίτηση της κυβέρνησης, έχει προφανώς ως βασική αιτία τα προβλήματα της χώρας και την αδυναμία του προέδρου Ολάντ και των συνεργατών του να τα διαχειριστούν. Συνδέεται εμμέσως όμως, αλλά σαφώς και με τα γενικότερα προβλήματα της ευρωζώνης. Δεν είναι τυχαίο ότι η θρυαλλίδα που οδήγησε στην αλλαγή του κυβερνητικού επιτελείου, ήταν η κριτική που άσκησε ο μέχρι χθες υπουργός οικονομικών στην πολιτική που ακολουθεί η Ευρώπη για την αντιμετώπιση της κρίσης.
«Πρέπει να προκαλέσουμε ένα ηλεκτροσόκ στην ευρωζώνη, που οδηγείται σε αδιέξοδο εξαιτίας της οικονομικής πολιτικής που ακολουθείται. Η δογματική μείωση των ελλειμμάτων που οδηγεί στη λιτότητα και στην άνοδο της ανεργίας, πρέπει να περάσει σε δεύτερη μοίρα», ήταν οι διαπιστώσεις του υπ.Οικονομικών που σε συνδυασμό με την κριτική στη γερμανική κυβέρνηση, οδήγησαν στην πολιτική κρίση.Διαπιστώσεις λίγο πολύ κοινές, από ένα όλο και αυξανόμενο φάσμα πολιτικών, οικονομολόγων και αναλυτών, που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την κατάσταση της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Ανάλογη, ίσως και πιο έντονη, κριτική είχαν ασκήσει πριν λίγες μέρες και 17 νομπελίστες οικονομολόγοι, παρουσία της κυρίας Μέρκελ, κατηγορώντας την ότι δεν έχει αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης. Το ερώτημα είναι αν τα μηνύματα που έρχονται από παντού, θα οδηγήσουν σε μια πιο τολμηρή και κυρίως πιο ρεαλιστική αναθεώρηση της ακολουθούμενης πολιτικής, ή αν θα επικρατήσουν και πάλι οι συντηρητικές λογικές του κ.Σόιμπλε και των συμβούλων της κυρίας Μέρκελ.
Το μεγάλο ζητούμενο είναι η μεγαλύτερη ευελιξία στους κανόνες της δημοσιονομικής προσαρμογής που αποτελούν ως τώρα ιερό και απαραβίαστο δόγμα για τη γερμανική ηγεσία. Οι δηλώσεις του κ.Νράγκι ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα αντιδράσει με όλα τα μέσα που έχει στη διάθεση της, αν συνεχίσει να μειώνεται ο πληθωρισμός, είναι μια ένδειξη προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά δεν αρκεί. Η Ευρώπη χρειάζεται μια γενναία τομή στην πολιτική αντιμετώπιση της κρίσης και των συνεπειών της, που δεν αφορά μόνο τις χώρες του Νότου, αλλά αγγίζει και τις χώρες, που θεωρούσαν ως τώρα ότι είναι προστατευμένες, όπως έδειξαν τα οικονομικά στοιχεία του τελευταίου τριμήνου. Η επικείμενη αλλαγή στην ηγεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είναι μια μοναδική ευκαιρία για να σηματοδοτηθεί αυτή η αναγκαία στροφή στην πολιτική της ευρωζώνης. Διαφορετικά το όραμα της ενωμένης Ευρώπης, θα συνεχίσει να ξεθωριάζει και να απογοητεύει, όπως έδειξαν και οι πρόσφατες ευρωεκλογές, καθιστώντας το μέλλον όλο και πιο αβέβαιο, όλο και πιο προβληματικό…
ΤΟ ΒΗΜΑ
