Τρεις ημέρες στην Υδρα, την Αρχόντισσα

Τελικά οι «μικροί» κάνουν τα χρήσιμα και δεν ζητούν επιστροφή: το αντάλλαγμα.

Ένα μικρό Νησί, σε μέγεθος, εμβαδόν, πληθυσμό, με λίγους κατοίκους ντόπιους, έχει προσφέρει, στο Γένος, πλούτο, υπηρεσίες ποιότητας: Στην επανάσταση, τον πολιτισμό, την κοινωνική προσφορά.

Μόνοι τους οι Υδραίοι έκαναν Μουσεία απίστευτης ποιότητας, πολιτιστικής/παιδείας αξίας, προσωπικότητες κύρους, προσφοράς από τον «μικρό-τόπο» των βράχων, τα καλντερίμια.

Το Κράτος δεν θέλησε και δεν ανταπέδωσε ούτε «κλάσμα» υλικής βοήθειας στους Υδραίους, από τις παροχές που έλαβε, από έναν τόπο χτισμένο πάνω σε βράχους και ατραπούς.

Ο «μικρός τόπος» η Ύδρα, έδωσε ότι είχε: στη θάλασσα τα πλοία, στην Ελλάδα την καλή διαχείριση των κρατικών υποθέσεων, σε περιόδους ανέχειας και συμφορών για τον τόπο. Οι Υδραίοι, ήταν οι πολίτες-περισσότερο από άλλες πόλεις και χωριά, οι οποίοι προσέφεραν στο Γένος/την Ελλάδα.

Υδραίος ο Δημήτρης Βούλγαρης, επτά φορές πρωθυπουργός της Ελλάδος επί βασιλείας Όθωνος, και Γεωργίου του Α’, ο Γιώργος Κουντουριώτης, Πρόεδρος του Εκτελεστικού κατά την Επανάσταση, Πρωθυπουργός και Υπουργός Ναυτικών, Αντώνης Κριεζής Πρωθυπουργός, Αθανάσιος Μιαούλης, Πρωθυπουργός τρεις φορές, Πέτρος Βούλγαρης Πρωθυπουργός, πολλοί οι υπουργοί, περισσότεροι απλοί Υδραίοι πρόθυμοι για τον τόπο μας, παιδί της Ύδρας η διάσημη Ελληνίδα δημιουργός, η Κυρία Έλενα Βότση.

Και τι έδωσε το κράτος σε αυτούς του υπερήφανους Υδραίους;

Νερό που δεν πίνεται, δεν πλένεσαι, δρόμους που δύσκολα περπατούνται, χωρίς άνεση να κινηθούν στα καλντερίμια άνθρωποι, στον ξερότοπο που ζουν, τα γαϊδούρια, οι «μούλας», οι «μούλα», με τα φορτία να ανεβοκατεβαίνουν στενούς δρόμους, τα ζωντανά να αποπατούν, συχνά πυκνά, αυτοί που τα κρατούν, κάθε λίγο και λιγάκι, να σκύβουν και να μαζεύουν τα αποπατήματα καλοκαίρι, ζέστη, άπνοια, μυρίζει άσχημα ο τόπος.

Μπορεί να διατηρηθεί το «καθεστώς των γαϊδουριών και των μούλας» ως fun, διασκέδασης ανθρώπων και υλικών , αλλά αυτός δεν είναι ο τρόπος ζωής στην εποχή μας.

Σε όλους τους οικισμούς, ζουν και γέροντες και γερόντισσες, παιδιά, άνθρωποι με προβλήματα υγείας, έχουν ανάγκες, θέλουν να περπατούν, σέρνονται. Οι τοπικές αρχές θεωρούν το ανεβοκατέβασμά τους άσκηση καλής υγείας, αν είναι δυνατό!

Για να πάει να περπατήσει κάποιος-ντόπιος, επισκέπτης, τουρίστας, μανάδες και πατεράδες με παιδιά- κατά μήκος των ακτών, δεν το μπορούν, δεν είναι βατός ο δρόμος, μπορούν να περπατήσουν ορειβάτες, αναρριχητές, όλοι οι άλλοι θα πάνε με βάρκα /σκάφος εκεί που θέλουν να πάνε για δουλεία, για το κέφι τους, το μπορούν άμα πληρώσουν τον βαρκάρη, ούτε αυτό δεν έχει κάνει το κράτος, οι δημοτικές αρχές … περπατούν στον τόπο τους οι άνθρωποι/μάναδες και πατεράδες με παιδιά, δεν είναι προνόμιο τα «διόδια», η καθημερινότητα στο χωριό!

Καλά είναι τα πατροπαράδοτα, τα έθιμα, η ολίγη ταλαιπωρία, τα πανηγύρια, αλλά όχι για την σύγχρονη καθημερινότητα, η τεχνολογία τρέχει με ταχύτητες φωτός και τα παιδιά πρέπει να μάθουν γράμματα, θα τα μάθουν στο Σχολείο, τα Μουσεία, οι νέοι να δουλέψουν, οι ξένοι επισκέπτες του νησιού να περπατήσουν, να κινηθούν με τα μέσα της σύγχρονης τεχνολογίας, να έχουν ευκολίες, ευχέρειες δικών τους επιλογών…..

Η Ύδρα είναι χτισμένη στο πρανές του βουνού, κάθε άνθρωπος θέλει τις ευκολίες του, τις λύσεις μπορεί να τις βρει ζητώντας την συνδρομή της σύγχρονης τεχνολογίας, οι οποίες θα προστατεύουν το πρανές του βουνού, τη θέα, την απεραντοσύνη της θάλασσας.

Τις σωστές λύσεις μπορούν να δώσουν αυτοί που ξέρουν, οι τεχνικοί, οι πολεοδόμοι λύσεις απλές, για τους κατοίκους πρωτίστως, τις μεταφορές στο εσωτερικό της πόλης!

Ποία είναι η προσφορά των μεγάλων Υδραίων στο τόπο μας, χωρίς την βοήθεια του κράτους; Έδωσαν ποιότητα, πεδία πολιτισμού και καλής παιδείας, δεν υπάρχει συγκρίσιμο στοιχείο, σε άλλες πόλεις, των πρωτοβουλιών της Ύδρας, θα πρέπει να λεχθεί.

Πεδία γνώσεις, πολιτισμού και Ιστορίας είναι, α/ τα δύο Μουσεία που λειτουργούν, το Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Ύδρας, Διευθύνεται από την Κυρία Κωνσταντίνα Αδαμοπούλου – Παύλου β/ το Μουσείο Λάζαρου Κουντουριώτη, Διευθύνεται από την Κυρία Άννα Μαρία Σαρηγιάννη. Το Μουσείο Παύλου Κουντουριώτη έκλεισε δεν λειτουργεί!

Η εκκλησία, πάντα αρωγός κοινωνικής και πολιτιστικής προσφοράς, λειτουργεί στην Ιερά Μονή Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης το εκκλησιαστικό Μουσείο, Διευθύνεται από τον γενικό αρχιερατικό επίτροπο πατέρα Ακίνδυνο Γ. Δαρδάνο, άνθρωπος της δράσης, της προσφοράς.

Πήγα και στα τρία Μουσεία, εντυπωσιάστηκα από την πληρότητα των εκθεμάτων, την έκθεση των εκθεμάτων στους χώρους των Μουσείων, δεν φεύγεις, κάθεσαι στο χώρο για να δεις, να διαβάσεις, να μάθεις. Αυτό έκανα τρεις ημέρες στην Ύδρα, ήμουν στα Μουσεία με θαυμάσιους ανθρώπους να μου δείξουν, να μου πουν, να μου ξεναγήσουν.

Ρώτησα την ξεναγό, στο πεντακάθαρο Μουσείο του Ιστορικού Αρχείου, πόσοι ξεναγοί δουλεύουν και τα προλαβαίνουν…τέσσερις με απόδειξη παροχής υπηρεσιών, είμαστε για όλες τις δουλειές!

Μούδιασα, Νησί με πολλούς τουρίστες και επισκέπτες, μπορούν να λειτουργήσουν τα Μουσεία σωστά, να ενημερώσουν, να ξεναγήσουν;

Το Υπουργείο Πολιτισμού δεν θα έπρεπε να ενδιαφερθεί, να καλύψει τις ανάγκες σε προσωπικό ξενάγησης, καθαριότητας, συντήρησης αρχείων και εκθεμάτων την φύλαξη σπάνιων εκθεμάτων…το κράτος δεν κουράστηκε, δεν δαπάνησε χρήματα για την κατασκευή των κτιρίων, τον εξοπλισμό, την πληρότητα, την συντήρηση των εκθεμάτων, όλα είναι προσφορές, δεν θα έπρεπε να προσλάβει ξεναγούς, συντηρητές φύλακες;

Τουρισμό θέλουμε, καλή παιδεία, τον πολιτισμό μας να προβάλουμε, έκτος των Μουσείων, που αλλού θα πάνε τα παιδιά των σχολείων, όλης της Ελλάδος, των μαθητών του κόσμου και αναφέρομαι και στα τρία Μουσεία.

Ο διακεκριμένος καθηγητής, ζωγράφος Π. Τέτσης, προλογίζοντας το Ιστορικό Αρχείο-Μουσείο Ύδρας πόνημα της Κυρίας Αδαμοπούλου-Παύλου γράφει/λέγει: …σημείο συναντήσεων των τριών ευπατριδών, του Αντώνη Λιγνού, του Γκίκα Κουλούρα και του Αναστασίου Ορλάνδου. Ο τρίτος, τέρας της επιστήμης και της τέχνης, με ασύλληπτο όγκο έργου στον σχεδόν εκατονταετή βίο του. Μέγας δάσκαλος. Ο δεύτερος, άνθρωπος με ψυχή και οικονομική άνεση, καθόλου πλούσιος, με τα σημερινά μέτρα, πατριώτης, διέθεσε σημαντικό μέρος της περιουσίας του με σκοπό να βοηθήσει να έλθει στο φως η ιστορία του τόπου μας, που το τεράστιο αυτό έργο είχε ήδη αναλάβει ο γιατρός ο Λιγνός ταξινομώντας και καταγράφοντας τα πολύτιμα έγγραφα τα οποία είχε ανακαλύψει εγκαταλελειμμένα…Ο Κουλουράς με χρήματα και φρόνιμα, ο Ορλάνδος με το Αρχιτεκτονικό το δημιούργημα στέγασαν το όχι μόνο τοπικής μα και εθνικής σημασίας έργο του Λιγνού….Σήμερα ένα λαμπρό άνετο νέο κτίριο, ολόφωτο τη νύκτα, στεγάζει το πνεύμα του, τις προσφορές και τους κόπους όσων συμπαραστάθηκαν …».

Ελλάδα, πόσο άτυχη είσαι στις επιλογές σου των διαχειριστών της κρατικής εξουσίας! Μπορεί κανείς, με κοινό νου, να αδιαφορεί/αγνοε αυτές τις πρωτοβουλίες … να έλθει στο φως η ιστορία του τόπου μας…;